Hoe u verven en vernissen voor hout kiest voor buitenwerk

Verven en vernissen voor buitengebruik verschillen niet in milieuveiligheid, maar bieden tegelijkertijd een hoogwaardige bescherming van hout. Vandaag behandelen we de variëteiten van dergelijke coatings, hun toepassingsgebied en de regels voor toepassing op houten oppervlakken..

Algemene classificatie

De verven en vernissen die we vandaag beschouwen, worden door een speciale terminologie aangeduid als “Beschermende en decoratieve weerbestendige middelen voor houtverwerking”. Deze naam geeft de belangrijkste functies weer, waarvan de set een enkele compositie kenmerkt en het toepassingsgebied ervan bepaalt. Dus, volgens het eerste teken, wordt bepaald: kan de coating een decoratieve functie hebben, of is hij uitsluitend bedoeld om de boom te beschermen. Het tweede teken is in welk stadium van de verwerking van dit of dat gereedschap wordt gebruikt: in een opening in drie fasen wordt bijvoorbeeld eerst impregnering aangebracht, vervolgens primer en als laatste – glazuur of vernis.

Een dergelijke grote verscheidenheid aan eigenschappen zou onmogelijk zijn zonder de chemische samenstelling te variëren. De eigenschappen van de coating zijn voornamelijk afhankelijk van het bindmiddel, al dan niet filmvormend, op basis van alkyd- en polyurethaanharsen, of op een waterige dispersie of andere basis. Ten slotte spelen additieven een belangrijke rol: polymerisatieversnellers, UV-filtervormers en dergelijke. In het laatste aspect zal het verschil alleen merkbaar zijn voor lakmaterialen van verschillende fabrikanten, dat wil zeggen dat twee PF-115-lakken van verschillende merken beide gebaseerd zullen zijn op pentaphthalef-harsen, terwijl het gehalte aan droogmiddel, oplosmiddel en pigmenten erin zal verschillen. Dit heeft op zijn beurt invloed op de kwaliteit en kosten van verf..

Het derde teken waarmee materialen verschillen, zijn decoratieve eigenschappen. Hout is een materiaal met een hoge esthetische waarde, en verf kan het oppervlak bedekken met een monochrome ondoorzichtige film met verschillende graden van glans, of het hout zelf tot een bepaalde diepte kleuren. Verven met verschillende dekkracht veranderen de textuur van hout op hun eigen manier. Zo kunnen vlekken en glyphtal-email worden gebruikt om geborsteld hout te behandelen, wat een zeer interessant visueel effect geeft. Hetzelfde geldt voor lakken: ze kunnen hout met verschillende intensiteiten kleuren, textuur accentueren of een fractie van het gebruikelijke kleurpigment bevatten..

Welke eigenschappen moeten coatings hebben?

De meeste industriële houtsoorten hebben een beschermende behandeling nodig. De eigenschappen die coatings aan een houten product verlenen, worden bepaald door de kwetsbaarheid van het hout voor de volgende factoren:

1. Vochtigheid – bij zwellen en drogen verandert hout hun afmetingen lineair en orthogonaal. Filmvormende verven en vernissen beschermen het hout op betrouwbare wijze tegen nat worden en verminderen het absorptievermogen tot bijna nul.
2. Pathogene microflora– een van de belangrijkste redenen voor snelle veroudering en verlies van kracht. Het vermogen van hout om een ​​broedplaats voor micro-organismen te zijn, wordt op twee manieren geëlimineerd: door behandeling met antiseptica die schimmel doden, en door hout te conserveren met behulp van filmvormende coatings.
3. Insectenplagen– de factor is vergelijkbaar met de vorige, de methoden om tegen te gaan zijn dezelfde. Het enige verschil is dat in plaats van een antisepticum insecticiden worden gebruikt, en conservering omvat onder andere het blokkeren van grote bloedvaten, waardoor zachte vezels worden genezen.
4. Vlam – hout heeft een ontvlambaarheidsgroep G4, dit kan worden verminderd door de juiste verwerking. Impregneren met brandvertragers en de opname van deze laatste in de afwerkingslaag maakt het mogelijk om een ​​groep van ontvlambaarheid van houtproducten tot G2-G3 te bieden, wat het toepassingsgebied in de bouw en buitendecoratie vergroot.
5. zonlicht– daarop wordt het hout binnen enkele jaren grijs. Transparante coatings bevatten een fotofilter dat ultraviolette straling opvangt en geen schadelijk effect heeft op het oppervlak van de boom.
6. Temperatuurschommelingen. Het algemene beschermend vermogen van de verf wordt bepaald door de chemische samenstelling van de ondergrond: of het na verhitting zijn vorm terugkrijgt en of het plasticiteit behoudt bij vorst. In dit opzicht laten polyurethaan- en alkyd-email zich beter zien dan andere, en olie-email is het slechtst..
7. Verontreiniging – hout is vanwege zijn vervuiling en het ontbreken van antistatische eigenschappen een vrij gemakkelijk vervuild materiaal. Door de aanwezigheid van een film op het oppervlak en verstopte poriën is het echter mogelijk om vuil snel en gemakkelijk te verwijderen, terwijl het hout minder gevoelig wordt voor agressieve chemicaliën..

Het is niet altijd nodig dat alle genoemde eigenschappen gecombineerd worden in één verf of lak. De details van een houten rooster kunnen dus eenvoudig worden beschermd tegen vocht, insecten en organische stoffen, maar voor natuurlijke gevelbekleding heeft u een samenstelling nodig die bestand is tegen vervagen, goed gewassen is en verbranding beperkt. Basis- en speciale eigenschappen worden meestal aangegeven met symbolen op het label.

Verschil tussen verf, glazuur en vernis

Laten we dieper ingaan op de decoratie-eigenschappen van schildermaterialen op hout. Er zijn drie basismanieren om hout te bedekken: textuur behouden, textuur en beide. Afhankelijk van het doel worden verschillende formuleringen en methoden voor hun toepassing gebruikt. En als het werken met glazuur zelden qua specificiteit verschilt met betrekking tot hout, dan vereisen glazuur- en vernissamenstellingen een meer selectieve aanpak.

Met vernis is alles heel eenvoudig: het behoort tot filmvormende verfmaterialen, dat wil zeggen dat het een ondoordringbare schaal op het oppervlak van de boom vormt. De vernis kan transparant zijn, gekleurd in kleur van bleek amber tot chocolade, en kan ook gekleurd zijn, dat wil zeggen, pigmenten bevatten in een hoeveelheid van 5-10% van de totale massa. Lakken op waterbasis zijn uiterst zeldzaam, voornamelijk op basis van harsen op basis van organische oplosmiddelen. Dus, afhankelijk van de basis van de vernis, kan het verschillende absorptievermogen ervan niet alleen voor verschillende houtsoorten worden geregistreerd, maar ook voor vezels met verschillende dichtheid in één product. Deze verschillen zijn het duidelijkst zichtbaar bij het bedekken met getinte vernis: de nadruk op textuur is duidelijk waarneembaar, daarom is de juiste beslissing bij het kiezen van een transparante coating om een ​​staal van het hout waarvan het werkstuk is gemaakt bij de hand te hebben om monsters aan te brengen.

Lapis lazuli (glazuur) is een soort tussenverbinding tussen verven en vernissen. Het concept van glansverven omvat twee tamelijk grote groepen: getint doorschijnend, evenals volledig ondoorzichtig en niet filmvormend bij het drogen. Zo blijft in het eerste geval de visuele textuur gedeeltelijk behouden, en in het tweede geval de ruwheid van het hout en het reliëfpatroon. Merk op dat kleur en rijkdom aan textuur geen doorslaggevende rol spelen bij doorschijnende glazuren. Tegelijkertijd vereisen samenstellingen van het tweede type een zorgvuldige verwerking van onderdelen, omdat dit soort coating oppervlaktedefecten niet kan verbergen.

Regels voor verdunning en mengen

Voor verven voor buitengebruik gelden minder strenge sanitaire en milieueisen. Wateroplosbare dispersies voor buitenhoutbewerking zijn zeldzaam, behalve in het assortiment gevelverven, waarvoor toepassing op hout gewoon is toegestaan. De overgrote meerderheid van verfmaterialen voor hout voor buitengebruik zijn gebaseerd op harsen verdund in een organisch oplosmiddel of gepolymeriseerde oliën (drogende olie).

Het is mogelijk om verven te mengen, hoewel het niet logisch is. Dit gebeurt in principe bij het bewerken van onderdelen die geen decoratieve waarde hebben. Wees echter voorzichtig: alleen verven op oliebasis zijn volledig compatibel met elkaar. Bij het mengen is het verlies aan kleurverzadiging het minst merkbaar, maar het mengproces zelf moet heel voorzichtig zijn. Watergedragen verven kunnen alleen met elkaar worden gemengd, maar niet altijd. Latexverven hebben bijvoorbeeld de neiging hun karakteristieke oppervlaktestructuur te verliezen. In sommige gevallen is stratificatie of precipitatie van de dispersie mogelijk. Compatibiliteit van verven op hetzelfde type bindmiddel is gegarandeerd. Het belangrijkste nadeel van een dergelijke menging is het onomkeerbare verlies van verzadiging van de uiteindelijke kleur, daarom is het beter om verven te mengen voordat ze worden getint..

Soms moet de consistentie van de verf worden aangepast, afhankelijk van de applicatiemethode. Als je een meer vloeibare verf nodig hebt, gebruik dan dezelfde oplosmiddelen die in de basis zitten. Soms is het nodig om de uitharding te versnellen door het toevoegen van droogmiddelen, bijvoorbeeld om in één keer een dikkere laag aan te brengen met een spuitpistool, waardoor de verf sneller moet uitharden. Droogmiddelen moeten selectiever worden gebruikt: het is beter om die te gebruiken die in de compositie zijn opgenomen, wat volgens GOST vrij eenvoudig te bepalen is voor verf. Maar er zijn ook universele drogers voor alkyd- en oliehoudende verven, die extra eigenschappen hebben, bijvoorbeeld vertraagde werking of verminderde smeerbaarheid. Uithardingsversnellers worden bijna nooit gebruikt bij het werken met watergedragen lakken, omdat deze al zeer snel drogen.

Methoden voor het aanbrengen van vernis en verf

De verf die u kiest, moet geschikt zijn voor het door u gekozen gereedschap, zoals aangegeven door de bijbehorende pictogrammen op het label. Maar dat is niet alles: de verf moet een bepaalde consistentie hebben, die meestal wordt bereikt door deze te mengen met een aanzienlijke hoeveelheid oplosmiddel. Vandaar de overdrijving over het afschuwelijke verbruik van spuitpistolen: in hun tanks zit soms wel 50-70% van het oplosmiddel, wat op zich vrij goedkoop is. De meeste verstuivers worden geleverd met een Shell- of Ford-trechter voor het meten van viscositeit, evenals instructies en optimale parameters voor deze tool..

Spraybedoeld voor het schilderen van reliëfproducten en grote gebieden waar minimaal kleurverschil vereist is. Het handigste spuitpistool (zelfs een handmatige elektrische) blijkt te zijn bij het verwerken van uitgesneden onderdelen, vooral met een overvloed aan kleine doorlopende gaten. Hoe kleiner de afmeting van de te schilderen onderdelen, hoe smaller de fakkel moet zijn, anders zal de verf nutteloos worden verspreid.

Roller schilderij– Ideaal voor grote oppervlakken, voornamelijk vanwege de hoge aanbrengsnelheid. De roller wordt precies zoveel op het oppervlak aangebracht als erop kan blijven, en de uniformiteit van de coating is hoger. Een roller is nutteloos met een overvloed aan reliëfelementen, ermee schilderen is een complete kwelling. De andere twee manieren zijn – wattenstaafje en borstel– gebruikt waar geen van de eerder genoemde exemplaren voorkwam. Kortom, dit zijn moeilijk bereikbare plaatsen waar de wals niet kwam, evenals delen met een complexe vorm, zoals de muren van een blokhut.