Om elektrische apparatuur te beschermen en brandgevaarlijke situaties te voorkomen, wordt aanbevolen om gebouwen en apparatuur te beschermen met bliksembeveiligingssystemen. Omdat de diensten van gespecialiseerde teams vrij duur zijn, is er een wens om alles zelf te doen. In dit artikel zullen we u vertellen hoe u een volledige bliksembeveiliging kunt maken.
In gebieden met moeilijke klimatologische omstandigheden, waar blikseminslagen vaak voorkomen, worden bliksembeveiligingssystemen een voorwaarde voor veiligheid. Elk jaar zijn er in Rusland 6-10 blikseminslagen per km2. En hoewel de meeste regio’s voorwaardelijk als bliksembestendig kunnen worden beschouwd, is de schade door een mogelijke inslag op geen enkele manier vergelijkbaar met de kosten van basisbeschermingsmiddelen. Gebouwen die boven de omgeving uitstijgen, lopen het grootste risico. De aanwezigheid van bescherming tegen blikseminslag is uiteraard verplicht bij gebouwen met een hoogte van meer dan 20 m, objecten met een hoog explosiegevaar, zoals benzinestations en ketelhuizen, magazijnen met brandbare materialen. Andere objecten vragen om een individuele benadering van de organisatie van bliksembeveiliging.
Een bliksemafleider is een apparaat dat dient om gebouwen en constructies te beschermen tegen blikseminslagen. In de regel bestaat het uit een bliksemafleider (bliksemafleider), een neerwaartse geleider en een aardlus. In de volksmond wordt dit apparaat vaak een bliksemafleider genoemd..
Basisprincipes voor het bouwen van bliksembeveiliging
In brede zin is een bliksembeveiligingsapparaat een geleider die boven een beschermd object of gebied uittorent. Zijn taak is om een blikseminslag op zichzelf te nemen en deze naar de grond te leiden, waar deze via de grondlus over de grond wordt verdeeld.
Met behulp van een staafbliksemafleider: 1 – bliksemafleider; 2 – beschermd gebied; 3 – neerwaartse geleider; 4 – aardingslus
Een staafbliksemafleider beschermt niet alleen het gebied direct onder zichzelf, maar ook het gebied van een bepaalde grootte eromheen. De beschermingszone heeft de vorm van een kegel met een top op 85% van de hoogte van de bliksemafleider. De basisradius is gerelateerd aan de hoogte van de kegel 1: 1,73.
Als de bliksemafleider wordt geïnstalleerd op de hoek van een gebouw met een tegenoverliggende hoekafstand van 5 m en een hoogte van 3 m, is de spitshoogte ongeveer 8,7 m plus de hoogte van het gebouw zelf. De beschermende zone van een horizontaal gestrekte bliksemafleider met bovenleiding wordt ook berekend. In dit geval wordt de veiligheidsruimte echter gedefinieerd door een driehoek, die 85% is van de afstand van de grond tot het laagste punt van de doorhanging van het touw. De breedte van de beschermingszone verwijst naar de hoogte van de ophanging van de kabel als 1: 1,67.
De doorsnede van de bliksemafleider en neergaande geleiders voor bliksembeveiligingssystemen tot 50 m hoogte moet minimaal 80 mm zijn2. De belangrijkste materialen bij de vervaardiging van systeemelementen zijn:
- Gegalvaniseerde buis met een diameter van 25 mm.
- Gladde wapening vanaf 12 mm.
- Stalen strip 40×4 mm.
- Staalkabel van 14 mm dik.
Naast de geleidbaarheid van de geleiders, is er ook een vereiste voor een hoge weerstand tegen windbelastingen. Om deze reden zijn de torenspitsen van bliksemafleiders doorsneden met een opeenvolgende uitzetting van de buis in de onderste lagen, en kabelbeugels op de nok van de daken zorgen voor een tussenliggende bevestiging.
Installatie van een bliksemafleider
Er zijn verschillende opties voor het vervaardigen van een bliksembeveiligingskaapstander en verschillende methoden voor de stabiele bevestiging ervan. De meest voorkomende torenspitsen zijn bevestigd aan de gevels, muren en hoeken van gebouwen; vrijstaande bliksemafleiders worden ook gebruikt..
Om de installatie te vergemakkelijken, is alleen de bovenste laag van de spits gemaakt van massief materiaal, de onderste expanderende lagen zijn gemaakt van een buis. De lengte van de beuglijn wordt bepaald door de weerstand van het materiaal tegen doorbuigen onder invloed van orkaanwind. Gemiddeld zijn de beperkingen voor segmentlengte voor verschillende materialen als volgt:
- Pijp 25 mm – niet meer dan 5,5 m.
- Pijp 32 mm – niet meer dan 8 m.
- Pijp 40 mm – niet meer dan 11,5 m.
In dit geval mag de lengte van het onbeveiligde uiteinde van de spits niet meer dan 14 m bedragen, ongeacht het fabricagemateriaal. Om hoge bliksemafleiders te behouden, kan een systeem van drie kabels met een dikte van 3,5 mm of meer worden gebruikt, die worden uitgerekt en bevestigd aan de spits onder de functionele hoogte van de bliksemafleider (minder dan 85% van de totale lengte) en stalen hoekkrukken die in de grond worden gedreven.
De bliksemafleidersegmenten zijn verbonden met geschroefde flenzen. De dikte van het schroefdraadgedeelte en het aantal bouten moet worden gekozen op basis van het principe dat de totale doorsnede van de verbindingselementen niet kleiner mag zijn dan 1,4 doorsnede van het buisprofiel. Het is ook mogelijk om door middel van lassen te verbinden met het opleggen van een verstevigingsband van stripstaal.
Als de bliksemafleider op een solide fundering is geïnstalleerd (dekvloer, straatstenen, asfalt) om de fundering te bevestigen, volstaat het om een buis met een diameter kleiner dan de basis van de bliksemafleider in de grond onder de coating te drijven tot een diepte van ten minste 15% van de spitshoogte. Boven de grond blijven 50-70 cm buizen over, daarop wordt een bliksemafleider met aan het uiteinde gelaste steunelementen geplaatst. Als de bliksemafleider op kale grond is geïnstalleerd, moet een betonnen sokkel worden gestort tot een diepte van ten minste 5-7% van de hoogte van de bliksemafleider en een gewicht van ten minste 35 kg voor elke meter van de spitshoogte.
Bovenleiding bliksembeveiligingsapparaat
Voor grote gebouwen is bovenleidingbeveiliging aantrekkelijker dan een bliksemafleider. Het wordt gepresenteerd in de vorm van twee stevige pilaren die aan de dakgevels zijn bevestigd en boven de nok uitsteken tot een hoogte die hoog genoeg is om het dakprofiel in de beschermende zone te laten passen. Een kabel met een dikte van:
- 12 mm bij lengte tot 20 m.
- 14 mm tot 35 m lengte.
- 16 mm bij een lengte tot 50 m.
Voor maximale spanning moeten de rekken stutten hebben die stevig aan de nok zijn bevestigd, en de kabel moet schroefbinders hebben. De aanwezigheid van kabeloverspanningen van meer dan 15 m is ongewenst, daarom wordt aanbevolen om extra steunen te installeren met een draadring aan het uiteinde waarin de kabel wordt geleid.
Als het niet mogelijk is om de uiterste stijlen veilig te bevestigen, worden de uiteinden van de kabel van het dak naar beneden gebracht en vastgemaakt aan stationaire constructies. Daarom zijn de dakstijlen alleen onderhevig aan axiale belastingen..
In plaats van een staalkabel kan gegalvaniseerde staaldraad worden gebruikt; deze optie is vanuit economisch oogpunt meer acceptabel en wordt gebruikt bij bliksembeveiliging met bovenleiding. De structuur bestaat uit een draad die op een lage hoogte (niet minder dan 35-40 cm) is gespannen langs de lijnen van de geveloverstekken, nok, valleien en kroonlijsten.
De kabelbeschermingselementen zijn verbonden door middel van lassen, het naadgedeelte is minimaal driemaal hoger dan het nominale gedeelte van de geleidende delen. De kabels zijn verbonden met de rekken en neergaande geleiders met boutklemmen in een hoeveelheid van 2 stuks per aansluitpunt. Verlenging van de kabel is alleen mogelijk door de buigmethode met een overlaplengte van minimaal 1,5 m.
Omlaaggeleiders en aardingslus
Om de stroom over de grond te verspreiden, wordt een diepe aardlus gebruikt, die via een neerwaartse geleider is verbonden met het bliksembeveiligingssysteem. Meestal is het een 40×4 mm stalen strip of 14 mm warmgewalste draad. Het is belangrijk dat de weerstand tussen het uiterste punt van het bliksembeveiligingssysteem en het punt van binnenkomst in de grond niet groter is dan 2-4 ohm.
Het aardingssysteem wordt weergegeven door drie stalen hoekelektroden met een plank van 50 mm, die minimaal 2,5 meter en op een afstand van minimaal 2 meter van elkaar in de grond worden gedreven. De elektroden worden ondergedompeld door de schokmethode, de staarten worden gebroeid met een stalen strip van 40×4 mm. Meestal zijn staarten en harnas verborgen in een greppel van 30-40 cm diep.
Het is niet overbodig om een circuit dat u zelf hebt gemaakt door een elektrisch laboratorium te testen op de effectiviteit van de stroom die zich over de hoofdaardelektroden verspreidt. Als de spreidweerstand de standaardwaarden overschrijdt, moeten extra elektroden worden gehamerd.
Beste lezers, ik heb een vraag namens jullie. Heeft iemand ervaring met doe-het-zelf bliksembeveiliging? Ik ben geïnteresseerd in professioneel advies over hoe je dit zelf kunt doen. Is het nodig om een specialist in te huren, of kunnen we het zelf aanpakken? Alle tips en suggesties zijn welkom! Alvast bedankt voor jullie hulp!
Hallo, ik ben op zoek naar professioneel advies over doe-het-zelf bliksembeveiliging. Waar kan ik betrouwbare informatie vinden over het installeren van bliksembeveiligingssystemen? Is het mogelijk om dit zelf te doen of is het verstandiger om een professional in te schakelen? Alvast bedankt voor uw hulp!