De installatie van een warme vloer wordt zelf als een moeilijke technische taak beschouwd. Als de vloer in direct contact met de grond staat en als onderdeel van een vloeibaar verwarmingssysteem dient, neemt de kans op fouten aanzienlijk toe. Vandaag zullen we het hebben over zowel de gebruikte materialen als het gefaseerde apparaat.
Het leggen van vloerverwarming op de grond is een complexe technische maatregel. Dit betekent dat de aannemer niet alleen verantwoordelijk is voor het rendement en de lange levensduur van het verwarmingssysteem, maar ook voor het normale gedrag van de vloerbedekking onder cyclische verwarmingsomstandigheden. Ga daarom consequent te werk en volg strikt de aanbevelingen voor apparaattechnologie.
Welke leidingen zijn geschikt voor vloerverwarming
Het eerste dat u moet doen, is beslissen over het type warmtepijpen. Terwijl de kwestie van de aanschaf van het vereiste type product wordt opgelost, heeft u tijd om al het nodige voorbereidende werk uit te voeren. Bovendien bent u vanaf het begin vertrouwd met het buisbevestigingssysteem en zorgt u voor alles wat hiervoor nodig is..
Laten we dus beginnen met het afwijzen van leidingen die niet zo’n beoogd doel hebben als gebruik in vloerverwarmingssystemen. Dit omvat buizen van metaal-plastic polyethyleen die zijn verbonden door een systeem van persfittingen en PPR-buizen voor het solderen van plastic waterleidingen. De eerste tonen zichzelf niet op de beste manier in termen van betrouwbaarheid, de laatste geleiden de warmte slecht en hebben hoge thermische uitzettingscoëfficiënten.
In eerste instantie wordt gekozen voor een handig en betrouwbaar installatiesysteem voor het tijdelijk bevestigen van buizen. Het kan ook een wapeningsnet zijn, waaraan de buizen met draad worden vastgemaakt, maar stel je de installatie op deze manier voor op een oppervlakte van 100 m2 of als er tijdens het storten van beton plotseling meerdere ankers loskomen. Daarom moet een montageplaat of railsysteem worden gebruikt. Ze worden aan de bodem van de vloer bevestigd terwijl de buizen nog niet zijn gelegd, daarna worden de buizen in de geleiders bevestigd met clips of klikklemmen..
Het bevestigingssysteem zelf kan van kunststof of metaal zijn. Hier zit niet veel verschil in, het enige waar je op moet letten is hoe betrouwbaar de bevestiging is en of de geleiders zelf de leidingen kunnen beschadigen.
Ten slotte beslissen we over het materiaal van de pijpen. Er zijn twee soorten producten die worden aanbevolen voor gebruik in vloerverwarmingssystemen. Voor beide elimineert de montagetechniek de menselijke factor tijdens het buigen en verbinden.
Koper. Ondanks de hogere kosten zijn koperen buizen eenvoudig te installeren, waarvoor een fles flux en een gasbrander nodig zijn om te solderen. Koper komt het beste tot uiting in systemen van “snelle” vloerverwarming, die parallel werken met radiatoren, maar niet op permanente basis. Het buigen van koperen leidingen wordt uitgevoerd volgens een sjabloon, hun breuk is uiterst onwaarschijnlijk.
Polyethyleen. Dit is de meest voorkomende klasse pijpen. Polyethyleen is praktisch niet onderhevig aan breuk, maar voor de installatie is een speciale krimptang nodig. Polyethyleen kan een verschillende dichtheid hebben, het wordt aanbevolen niet minder dan 70% te zijn. De aanwezigheid van een interne zuurstofbarrière is ook belangrijk: polyethyleen is slecht bestand tegen diffuse penetratie van gassen, tegelijkertijd kan water in een buis van deze lengte in aanzienlijke hoeveelheden zuurstof uit de externe omgeving meenemen.
Bodemvoorbereiding
Bij het installeren van een warme vloer op de grond wordt een “cake” bereid, waarvan de dikte en vulling individueel worden bepaald. Maar deze gegevens zijn al belangrijk in de eerste fase van het werk, zodat, indien nodig, de aarden vloer wordt verdiept en de hoogte van de kamer niet wordt opgeofferd..
Over het algemeen wordt de grond 30–35 cm onder het niveau van de geplande vloerbedekking verwijderd, genomen als het nulpunt. Het oppervlak wordt zorgvuldig geëgaliseerd in een horizontaal vlak, een onsamendrukbaar materiaal wordt over de geotextiellaag aangebracht, in de meeste gevallen wordt hiervoor een ASG gebruikt.
Na zorgvuldige handmatige verdichting van de bedding wordt de voorbereiding uitgevoerd met laagwaardig beton. Ten behoeve van extra thermische isolatie kan deze laag bestaan uit lichtgewicht geëxpandeerd kleibeton. Het is belangrijk dat het oppervlak in een gemeenschappelijk vlak wordt gebracht, gelegen onder de nulmarkering door de dikte van de cake, plus ongeveer 10-15 mm.
De keuze van isolatie
De met water verwarmde vloerkoek bestaat uit isolatie die stevig is ingeklemd tussen twee lagen cement-zand dekvloer. Aan de isolatie zelf worden een vrij beperkt aantal eisen gesteld.
De druksterkte wordt voornamelijk genormaliseerd. Geëxtrudeerd polystyreenschuim met een dichtheid van 3% of meer is ideaal, evenals PIR- en PUR-platen omdat ze meer brandwerend zijn. Indien gewenst kunt u platen van minerale wol van klasse 225 gebruiken volgens GOST 9573-96. Watten worden vaak afgekeurd vanwege de complexiteit van de installatie en de noodzaak om de isolatie te bedekken met een hydrobarrière (polyamidefilm). Het is kenmerkend dat de minimale dikte van de plaat 40 mm is, terwijl bij het installeren van een reflecterend scherm van EPPS de dikte van de laatste zelden groter is dan 20-25 mm.
Schuimmaterialen dienen ook als een goede barrière tegen vocht dat uit de bodem migreert; ze hebben geen waterdichtingsapparaat nodig. Velen kunnen worden gestopt door de twijfelachtige veiligheid van een styreenhoudend materiaal of de prijs van duurdere platen met volledige chemische inertie (PUR en PIR).
De dikte van de isolatie wordt bepaald door de warmtetechnische berekening. Als bij de voorbereiding beton met geëxpandeerde klei als vulstof werd gebruikt, is 10-15 mm EPS of 60 mm minerale wol voldoende. Bij gebrek aan geïsoleerde voorbereiding moeten deze waarden met 50% worden verhoogd..
Voorbereidende en opstapelende dekvloeren
Het is erg belangrijk dat de isolatie stevig tussen de twee banden wordt geklemd en dat elke beweging of trillingen worden uitgesloten. De betonvoorbereiding van de vloer wordt geëgaliseerd met een voorbereidende dekvloer, daarna worden isolatieplaten erop gelijmd met tegellijm onder de kam. Alle voegen zijn afgedicht met lijm. Als er minerale wol wordt gebruikt, moet de betonvoorbereiding eerst worden bedekt met een laag doordringende waterdichting.
De dekvloerlaag boven de isolatie moet zo dik zijn dat de totale thermische geleidbaarheid ervan minstens 3-4 keer lager is dan die van het hitteschild. Over het algemeen is de dikte van de dekvloer ongeveer 1,5–2 cm van de totale hoogte van de plafonds, maar om de traagheid van de warme vloer te corrigeren, kunt u vrij “spelen” met deze waarde. Het belangrijkste is om de dikte van de isolatie dienovereenkomstig aan te passen..
De bovenste laag van de dekvloer, die aan verwarming is onderworpen, wordt gestort nadat de wanden zijn omsloten met een dempingsband. Gemakshalve kan de ophopingsdekvloer in twee fasen worden gestort. Op de eerste wordt ongeveer 15-20 mm gestort met wapening met een dun gaas. Het is handig om langs het resulterende vlak te bewegen en het leidingsysteem te bevestigen, de rest wordt gegoten tot het niveau van de nulmarkering minus de dikte van de vloerbedekking.
1 – verdichte grond; 2 – zand- en grindstrooisel; 3 – voorbereidende versterkte dekvloer; 4 – hydro-dampscherm; 5 – isolatie; 6 – wapeningsnet; 7 – vloerverwarmingsbuizen; 8 – cement-zand dekvloer; 9 – vloerbedekking; 10 – demperband
Systeeminstallatie, verhoudingen en loop pitch
Vloerverwarmingsbuizen moeten worden gelegd volgens een eerder doordacht schema dat op de vloer is getekend. Als de kamer een andere vorm heeft dan rechthoekig, is het plan verdeeld in verschillende rechthoeken, die elk worden weergegeven door een afzonderlijke lus van de lus.
Hetzelfde principe is van toepassing op vloerzonering. In de speelruimte kunnen bijvoorbeeld buizen in een hoger tempo worden gelegd en is het raadzaam om ze helemaal niet onder het kastmeubilair te leggen. In elke afzonderlijke ronde van een rechthoekige vorm, afhankelijk van de prioriteit van verwarming, kunnen de buizen worden gelegd met een slang of een slak, of u kunt opties combineren. De algemene regel is eenvoudig: hoe verder een specifiek punt vanaf het begin van het kanaal is, hoe lager de temperatuur, gemiddeld is er een daling van respectievelijk 1,5-2,5 ° C elke 10 meter, de optimale luslengte ligt in het bereik van 50-80 meter.
De minimale afstand tussen aangrenzende buizen wordt bepaald door de fabrikant volgens de toegestane buigradius. Een dichtere pakking is mogelijk in een slakkenpatroon of met de vorming van brede lussen aan de randen van de slang. Het is optimaal om een afstand aan te houden die gelijk is aan 20-30 keer de buisdiameter. U moet ook rekening houden met de dikte van de accumulerende dekvloer en het gewenste tarief van de vloerverwarming..
Het installatiesysteem wordt langs de route door de isolatie aan de betonvoorbereidingslaag bevestigd, respectievelijk de lengte van de bevestigingsmiddelen (meestal plastic BM-pluggen) moet 50% langer zijn dan de afstand tot het oppervlak van de voorbereidende dekvloer.
Wanneer u de buis legt, moet u een geïmproviseerde spoel bedenken om af te wikkelen, anders zal de buis constant draaien en breken. Als alle scharnieren in het installatiesysteem zijn bevestigd, worden ze onder hoge druk getest en, als de testresultaten bevredigend zijn, wordt de toplaag van de ophopingsdekvloer gestort.
Opname van een warme vloer in het verwarmingssysteem
Het wordt aanbevolen om hele buisdelen zonder voegen in de dekvloerlaag te leggen. Lusstaarten kunnen naar lokale verzamelaars worden gebracht of rechtstreeks naar de stookruimte worden geleid. De laatste optie is meestal handig als de vloerverwarming iets van de ketel is verwijderd of als alle kamers een gemeenschappelijke gang hebben waarvoor indirecte verwarming voldoende is.
De uiteinden van de buizen worden gerold met een expander en verbonden door krimpen of solderen met schroefdraadfittingen voor verbinding met het verdeelstuk. Elk van de bochten is uitgerust met afsluiters, kogelkranen met een rood vliegwiel zijn geïnstalleerd op de toevoerleidingen en met een blauwe op de retour. Een schroefdraadovergang met afsluiters is vereist voor een noodstop van een afzonderlijke lus, het spoelen of spoelen ervan.
Een voorbeeld van een aansluitschema voor een warmwatervloer naar het verwarmingssysteem: 1 – verwarmingsketel; 2 – expansievat; 3 – beveiligingsgroep; 4 – verzamelaar; 5 – circulatiepomp; 6 – verdeelkast voor verwarmingsradiatoren; 7 – vloerverwarmingsverdeelkast
De aansluiting van de collectoren op de verwarmingsleiding wordt uitgevoerd naar analogie met verwarmingsradiatoren, tweepijps- en gecombineerde schakelschema’s zijn mogelijk. Naast de thermostaat kunnen de verdeelunits worden uitgerust met recirculatiesystemen die een comfortabele temperatuur van de warmtedrager in de toevoer van ongeveer 35-40? С handhaven..
Kunt u alstublieft meer informatie geven over de doe-het-zelf verwarmde waterbodem op de grond? Hoe werkt het systeem en welke materialen zijn er nodig om het te installeren? Is het moeilijk om zelf te doen of moet er professionele hulp worden ingeschakeld? Is er een geschatte kostprijs en hoeveel energie verbruikt dit systeem? Alle details zouden zeer gewaardeerd worden.
De doe-het-zelf verwarmde waterbodem op de grond is een systeem waarbij buizen onder de grond worden gelegd en gevuld met warm water om zo de grond te verwarmen. Dit zorgt voor een warmere bodemtemperatuur, wat gunstig is voor bijvoorbeeld het kweken van gewassen in een moestuin.
Om dit systeem te installeren zijn er materialen zoals buizen, koppelingen, een pomp en een warmtebron nodig. Het is belangrijk om de buizen op de juiste diepte en afstand van elkaar te leggen voor een efficiënte verwarming van de bodem.
Het installeren van een doe-het-zelf verwarmde waterbodem op de grond kan complex zijn en het is daarom aan te raden om professionele hulp in te schakelen, vooral als je weinig ervaring hebt met dit soort projecten.
De geschatte kostprijs van zo’n systeem kan variëren, afhankelijk van de grootte van het project en de materialen die worden gebruikt. Het energieverbruik van het systeem hangt af van de warmtebron die wordt gebruikt, maar over het algemeen is het een efficiënte manier om de bodem te verwarmen. Het exacte energieverbruik kan het beste worden berekend door een specialist op dit gebied.