Bent u de gelukkige eigenaar van een klein landhuis of gaat u gewoon een serieus landhuis bouwen? Of misschien bent u gewoon een plattelandsmens met ervaring, die uiteindelijk besloot om water in huis te halen en het leven van uw gezin een beetje comfortabeler te maken? In elk geval komt de kwestie van het organiseren van een autonome watervoorziening vroeg of laat bij u op de proppen..
Zelfs in een huis buitenshuis is het erg moeilijk om de bekende voordelen van de beschaving op te geven, zoals een bad, toilet, wasmachine, mixer op de gootsteen. En iemand heeft gewoon een zwembad nodig, een sauna met douche, een fontein voor het huis … Het wordt als normaal beschouwd om dagelijks ongeveer 150 – 250 liter per persoon uit te geven. Dit is drink- en huishoudwater, evenals irrigatie. Over het algemeen worden de opties alleen beperkt door de verbeeldingskracht van de huiseigenaar en zijn financiële mogelijkheden..
Denk niet dat een ononderbroken watervoorziening naar een huis een luxe is die om geldelijke redenen niet toegankelijk is buiten stadsappartementen. Ja, heel vaak is er in landelijke gebieden zelfs bij projecten geen gecentraliseerde watervoorziening. Soms zijn er gemeenschappelijke netwerken, maar deze zijn onbetrouwbaar (lage druk, uitval, etc.) of het water daarin voldoet niet aan kwaliteitsnormen. De uitweg is het zoeken naar en onttrekken van water uit de aarde.
Als eerdere mensen het konden redden met het graven van ondiepe putten en het scheppen van levengevend vocht met emmers, werd het nu, met de komst van nieuwe technologieën, mogelijk om de processen van het ophijsen en distribueren van water uit diepe ondergrondse bronnen, inclusief geboorde putten (tot 200 meter van het oppervlak) te automatiseren.
Bronwater is meestal schoner dan bronwater, aangezien het zich op een behoorlijke diepte bevindt en beschermd is tegen oppervlakteverontreiniging. Bovendien kunnen de reserves ervan meerdere keren groter zijn dan in putten, en in feite kan voor een groot huishouden elke dag tot 4 – 5 kubieke meter H2O nodig zijn, en dit is zonder intensief water geven.
Een geautomatiseerd autonoom watervoorzieningssysteem moet een ononderbroken watervoorziening naar het gebouw garanderen, ongeacht het seizoen en de weersomstandigheden, zonder systematische menselijke tussenkomst. Om dit te doen, is het noodzakelijk om een aantal complexe en tijdrovende activiteiten uit te voeren, maar het spel is de kaars waard.
Goed constructie. Caisson
Laten we aannemen dat u al een put heeft. Het is tijd om de caisson te regelen. Dit is een soort kamer, rechthoekig of gemaakt in de vorm van een cilinder. De belangrijkste taak van de caisson is om de put te beschermen tegen grondwater, bevriezing van leidingen en apparatuur bij temperaturen onder het vriespunt en vreemde voorwerpen die de behuizing binnendringen.
Vaak zijn dergelijke constructies gemaakt van metaal, gewapend beton, plastic. De optie met het gebruik van metselwerk geeft recht op leven.
Oud bakstenen metselwerk
Op de een of andere manier moet rond de kop van de put een gat worden gegraven van ongeveer 2 meter diep en ongeveer 1,5 x 1,5 meter in oppervlakte. Onderaan wordt een plaat van gewapend beton met een dikte van 100 mm gestort. Daar bovenop wordt metselwerk gemaakt in de vorm van een rechthoekige put. De resulterende camera moet minstens 200 mm boven de grond uitsteken, van bovenaf kan deze worden bedekt met plaatstaal, leisteen of, nogmaals, een betonnen plaat met een luik en gaten voor de uitlaat van stroomkabels. Binnen, op de wanden van de caisson, is het de moeite waard om ingebedde elementen te installeren voor het apparaat met een mogelijke tussenliggende overlapping, thermische isolatie (bijvoorbeeld geëxpandeerd polystyreen). Embedded kan worden gebruikt om touwen en touwen vast te zetten waarop pompapparatuur in de put wordt neergelaten.
De caisson stijgt boven het oppervlak uit
Bijzondere aandacht moet worden besteed aan het waterdicht maken van de caisson, zodat deze niet volloopt met grondwater. De buitenkant van het metselwerk is bekleed met bitumineuze mastiek en heet verlijmd met waterafstotende plaatmaterialen (zoals “euroruberoid”).
Selectie van pompapparatuur
Een van de volgende taken waarmee de ontwikkelaar wordt geconfronteerd, is de competente keuze en installatie van een geschikte pomp, omdat deze redelijkerwijs wordt beschouwd als het hart van het systeem, het duurste element ervan..
De meeste fabrikanten van pompapparatuur bieden een zeer breed assortiment van hun producten, er is keuze voor alle gelegenheden, voor elke portemonnee.
Belangrijke indicatoren waarvoor pompopties moeten worden overwogen, zijn de vereiste opvoerhoogte en de voorspelde waterstroom..
Het is noodzakelijk om te berekenen en er rekening mee te houden op welke hoogte vanaf de spiegel (dynamisch niveau) het water moet worden verhoogd, wat is de lengte van de horizontale pijpleiding, hoeveel verbruikspunten zijn gepland om gelijktijdig te worden gebruikt, wat is de afschrijving (hoeveelheid geproduceerd water) van de put, wat is de diameter van de behuizing.
Het belangrijkste is dat de pompprestatie (het volume verpompte water per tijdseenheid) niet hoger is dan het debet (zodat er geen “drooglopen” is), maar ook niet te klein. De beste indicator is min 10-15% van de afschrijving.
De diameter van het pomphuis wordt gekozen op basis van de diameter van de put (deze mag niet veel kleiner zijn), maar ook hier moet u de maat kennen, zodat er geen problemen zijn met de extractie, bijvoorbeeld voor vervanging / preventie. Het is de moeite waard om mogelijke krommingen, onregelmatigheden en plaatselijke vernauwingen te overwegen.
De pomp installeren
Om het hele watertoevoersysteem onder druk te houden, is er direct een terugslagklep op de pompuitlaat gemonteerd. Dan wordt de drukleiding constant gevoed, er zit geen lucht in. In het geval van alleen buiten (oppervlakte) gebruik van de put, is de klep niet geïnstalleerd, dan gaat het water weg na uitschakeling, blijven de leidingen leeg – niets bevriest.
Na de terugslagklep wordt een compressiehuls geïnstalleerd om de pijpleiding aan te sluiten.
Boorgatpompen hebben speciale nokken waar een staalkabel of nylon touw doorheen wordt geregen. Het is beter om een gegalvaniseerd touw in een PVC-omhulsel te gebruiken met een diameter van 4 mm. Om het te bevestigen, worden klemmen van roestvrij materiaal gebruikt.
Met behulp van plastic banden met een interval van 1,5-2 meter worden de buis en de voedingskabel spanningsvrij aan de kabel bevestigd.
De pomp wordt in de put neergelaten zodat de afstand tot de bodem minimaal 500 mm is. Er zijn ook beperkingen (aangegeven in het apparatuurpaspoort) op de toegestane waterkolom boven de pomp, dan hoeft u misschien minder te verdiepen.
Om de pomp te laten zakken en vooral om hem uit de put te heffen, is het, wanneer het gewicht van de met water gevulde pijpleiding wordt toegevoegd aan het gewicht van de apparatuur, erg handig om een houten trommel met een slinger te gebruiken, zoals bij putten, daarop is de veiligheidskabel vastgemaakt.
Poort van de oude put
De trommel is gemonteerd op een stevige metalen constructie boven de caisson. Het wordt aanbevolen om er een kleine luifel met een willekeurige vorm boven te bouwen, vooral omdat je eronder een voedingskabel met een waterdicht stopcontact moet starten voor gebruik buitenshuis.
Boven de caisson is een dwarsbalk gemonteerd voor het bevestigen van de heftrommel
Vóór de eerste start moet de pomp 5-10 minuten in water liggen, vullen.
Installatie en aanleg van de pijpleiding
Voor watervoorziening onder druk zijn polyethyleen buizen uitstekend. Ze worden verkocht in spoelen en vereisen geen lassen / solderen en extra verbindingen over grotere gebieden. Dergelijke buizen zijn goedkoop, ze zijn sterk en duurzaam, voldoende plastic en betrouwbaar..
De watertoevoer daaruit is snel en eenvoudig samengesteld, zelfs bij temperaturen onder het vriespunt. Verbindingen worden handmatig gemaakt, zonder speciale apparatuur of gereedschappen, door middel van mechanische mofklemmen met rubberen O-ringen. Koppelingen (zadels) zijn herbruikbaar, ze hebben een grote verscheidenheid aan configuraties (ellebogen, rechte en hoekkoppelingen, schroefdraadovergangen, T-stukken, enz.).
Aandacht! Gebruik een goed geëtiketteerde voedselpijp.
De binnendiameter van de buis wordt geselecteerd op basis van de kenmerken van het systeem en de pompapparatuur. Het minimaal toegestane cijfer is 25 mm (25 * 2,3 PN 10).
Om te voorkomen dat het water in de winter bevriest, moeten leidingen langs de straat worden gelegd in een sleuf die onder de vriesdiepte is gegraven. De bodem van de sloot wordt vrijgemaakt van stenen en andere uitstekende voorwerpen, vervolgens wordt zand gevuld en een buis gelegd, eerder omwikkeld met een warmte-isolator met een gesloten celstructuur.
Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de plaats waar de pijpleiding het huis binnenkomt. Heel vaak wordt de buis bij het passeren van de fundering langs de straal gebogen en stijgt deze tot een gevaarlijke hoogte voor bevriezing, bovendien zijn in de ondergrondse ruimte, vooral nabij de buitenmuur, temperaturen onder nul mogelijk. Op deze plaats is het raadzaam om een hoekmof en thermische isolatie te gebruiken. Het voorkomt ook condensvorming, omdat het water uit de put koud genoeg is.
Het is ook de moeite waard om een afneembare verbinding (koppeling) in de caisson te installeren, zodat het na demontage gemakkelijk is om de drukleiding zonder knikken te verwijderen.
Er zijn twee pompen in de oude brede put. Buizen hebben inklapbare verbindingen
Isolatie van de pijpleiding
Als de waterleiding gepland is om het hele jaar door te worden gebruikt, is het noodzakelijk om voor de juiste isolatie te zorgen. Zoals we al zeiden, is de meest betrouwbare manier om de leidingen onder de vriesdiepte te leggen, waar de temperatuur niet onder nul zakt. Soms is deze diepte echter groot genoeg voor sommige breedtegraden – tot twee meter, wat bepaalde moeilijkheden en ernstige arbeidskosten met zich meebrengt, of om een technische reden is het niet mogelijk om dieper te gaan naar de vereiste afstand.
Wanneer de watertoevoer zich boven de vriesdiepte bevindt, is de beste optie misschien om de waterleiding te verwarmen met een elektrische kabel. Een speciale verwarmingskabel wordt in spoelen om de buis gewikkeld of er lineair met aluminiumtape aan vastgemaakt. Soms wordt de kabel in de waterleiding gelegd. De verwarmingskabel kan ook worden gebruikt in relatie tot lokale delen van de waterleiding, bijvoorbeeld bij de ingang van de buis in het huis, als de meest gevaarlijke plek.
De zelfregulerende kabel is erg handig in gebruik, er zijn geen regelblokken, thermostaten enz. Nodig. Het verandert zijn vermogen afhankelijk van de temperatuur van de omgeving waarin het zich bevindt, wat het mogelijk maakt om efficiënt energie te verbruiken, aangezien verschillende belastingen in verschillende secties zijn geïnstalleerd. Gemiddeld verbruikt een correct geselecteerde en geïnstalleerde verwarmingskabel 9 – 12 watt per strekkende meter.
Het is beter om een waterleiding met een kabel in een omhulsel van een propyleen rioolbuis met een grotere diameter te plaatsen en deze te isoleren met schuim, geëxpandeerd polystyreen of andere soortgelijke materialen.
Ongeacht hoe de verwarmingskabel is geïnstalleerd, moet de pijpleiding worden geïsoleerd!
Er zijn veel materialen die geschikt zijn voor een waterleidingisolatie-apparaat. Hun belangrijkste kenmerk is een minimale thermische geleidbaarheid en lage vochtabsorptiesnelheden. De zogenaamde “schaal” van polystyreen of geëxpandeerd polystyreen, die uit twee delen bestaat met een spikeslot, levert zeer goede prestaties. Van polystyreenplaten worden soms dozen met verschillende vormen gemaakt die de waterleiding bedekken. De buis in de sleuf kan worden gestort met penoizol, waardoor een gesloten structuur ontstaat. Opgemerkt moet worden dat voor deze doeleinden ook thermische isolatiematerialen op basis van schuimrubber en basaltwol worden gebruikt..
Vanwege de lage kosten en uitstekende prestatiekenmerken is de thermische isolatie van een watervoorzieningssysteem gemaakt van geschuimd polyethyleen de meest voorkomende. Het is erg praktisch en behoorlijk duurzaam, wat wordt geleverd door de elasticiteit en gesloten celstructuur van dit materiaal. Geschuimd polyethyleen is heel gemakkelijk en handig om mee te werken; voor de installatie zijn alleen een mes en plakband nodig. Geschuimd polyethyleen met verschillende diameters wordt geproduceerd met een kous van twee meter met een speciale onafgewerkte naad.
Water filtratie
Heel vaak is water uit een put niet drinkbaar zonder filtratie om een aantal redenen. Dit geldt vooral voor nieuwe en ondiepe putten – tot 40 meter. Bacteriële besmetting; overmaat aan ijzer, mangaan, waterstofsulfide, fluor, boor; nitraten en nitrieten; hardheidzouten; mechanische onzuiverheden (zand, krijt, roest, afwikkelende vezels …) – daar moet je problemen van verwachten.
Om een werkend filtersysteem te krijgen, is het noodzakelijk om rekening te houden met factoren als de prestaties van het watertoevoersysteem, oxideerbaarheid, pH-niveau en alle andere waterparameters. Daarom is het noodzakelijk om het water in een gespecialiseerd laboratorium te analyseren en op basis van de verkregen resultaten filterapparatuur te selecteren..
Voor het reinigen van mechanische onzuiverheden worden wasgaasfilters met een maaswijdte van 20 tot 500 micron gebruikt. Dezelfde functie wordt uitgevoerd door patroonfilters, een behuizing van kunststof of staal die zich in een werkelement bevindt dat periodiek moet worden vervangen. Hogesnelheidsdrukfilters – kolommen gevuld met filtermateriaal – presteren uitstekend..
Water wordt uit ijzer gezuiverd met reagens-sorptiemiddelen met een bepaalde levensduur (kaliumpermanganaat, chloor, ozon …) of reagensvrije filters met nieuwe niet-agressieve vulstoffen. In een reagensvrij filter wordt ijzer verwijderd, bijvoorbeeld door zuurstofoxidatie.
Het verwijderen van overtollig calcium en magnesium wordt uitgevoerd door ionenuitwisselingshars in filtereenheden te gebruiken, die hardheidzouten op het oppervlak van de korrels kunnen absorberen. Er wordt aangenomen dat filters op basis van ionenuitwisselingshars, gemaakt met behulp van de nieuwste technologieën, universeel zijn en in staat zijn om het hele complex van waterzuivering uit te voeren.
Koolstoffilters zuiveren water van organische zuren die het een onaangename smaak, kleur en geur geven.
Voor het desinfecteren van water zijn recentelijk het meest filters op basis van een ultraviolette lamp gebruikt, waarvan de straling sporen en vegetatieve vormen van bacteriën doodt. Ze brengen geen elementen zoals chloor in het water, veranderen de eigenschappen niet en veroorzaken geen corrosie in de pijpleiding, zoals ozon.
De filterapparatuur wordt in een verwarmde ruimte geïnstalleerd na een drukschakelaar en een hydraulische accumulator. De filtereenheid begint met de installatie van een grove filter, gevolgd door ijzerverwijderaars en weekmakers, aan het einde is er een ultraviolette lamp. Het systeem kan dan worden uitgerust met een omgekeerde osmose-unit. Voor en na de filters moet u inklapbare Amerikaanse kranen installeren voor eenvoudige verwijdering en onderhoud van apparatuur. Voor spoel- en regeneratiemaatregelen is het vaak nodig om een afvoeruitlaat op de filtereenheid aan te sluiten.
Hydroaccumulator
Vrijwel alle moderne autonome watervoorzieningssystemen zonder het gebruik van een opslagtank zijn uitgerust met hydraulische accumulatoren. Dit is een gelast metalen vat, geverfd met een poedersamenstelling, waarin zich een vervangbaar rubberen membraan bevindt. Buiten heeft het een nippel om lucht te pompen en een schroefdraadflens voor aansluiting op de watertoevoer.
Horizontale hydroaccumulator
De belangrijkste taak van de accu is om het aantal aan / uit-cycli van de pomp te verminderen, waterslag te voorkomen en wat watertoevoer te creëren.
Een bepaalde luchtdruk wordt door een autopomp in de niet-werkende kamer van het vat gepompt, ongeveer 1-2 atmosfeer (afhankelijk van de ingestelde intervallen voor de automatische werking). Water dat de accumulator binnendringt, zet het membraan uit, dat bijna de gehele interne ruimte vult. Wanneer de boorgatpomp de ingestelde druk in het systeem bereikt, wordt deze uitgeschakeld. Door een kraan te openen, krijgt u water uit de accumulator (het membraan wordt samengedrukt onder invloed van perslucht) totdat de druk daalt tot de markering die is ingesteld voor het inschakelen van de pompapparatuur. De pomp reageert dus op geen enkele manier op frequente kleine waterinlaten, daarom neemt zijn bron enorm toe.
Het volume van de accumulator wordt geselecteerd in overeenstemming met de kenmerken van de pomp en het systeem als geheel. Er zijn opties beschikbaar van 24 tot 500 liter. Grote vaten kunnen worden gebruikt als noodtoevoer van water in geval van een tijdelijk gebrek aan stroomtoevoer, omdat water uit de accumulator de leidingen binnendringt onder invloed van interne druk.
Controllers
Er zijn inmiddels veel instrumenten beschikbaar die veel parameters van de boorgatpomp regelen..
Wat betreft het aan / uit-apparaat, wordt de mechanische drukschakelaar PM / 5 als de eenvoudigste en meest betrouwbare beschouwd. Volgens de vastgestelde drukindicatoren (meestal van 1,2 – aan tot 3,2 bar – uit), sluit of opent het de contactgroep die verantwoordelijk is voor de stroomtoevoer van de drukapparatuur. Soms is het nodig om de fabrieksinstellingen van het relais te wijzigen bij het samenstellen van het systeem uit afzonderlijk geselecteerde elementen. Dit is eenvoudig te doen door de klemmoeren te verdraaien en de aan- en uitschakeldrempels te controleren met de manometer..
Zelfs als u heel voorzichtig bent met de keuze van de pompprestaties in relatie tot het debiet van de put, is het noodzakelijk om een bescherming tegen “drooglopen” te installeren. Als het waterpeil onder de inlaat van de pomp zakt, maar het blijft werken, kan het oververhit raken en mislukken..
De LP / 3-relaissensor reageert bijvoorbeeld op een kritische drukval (teken van gebrek aan water) in het systeem en schakelt de pomp uit. Om de waterhefapparatuur te starten, is het noodzakelijk om de contacten met geweld te sluiten door op een speciale knop te drukken. Het systeem is ook gevuld als de pomp voor het eerst wordt ingeschakeld..
Het zwarte apparaat is een drukschakelaar, het blauwe is een droogloopsensor
Sensoren die “drooglopen” op het kanaal hebben een reed-schakelaar die de pomp start en reageren op de beweging van water door de leidingen, of liever de afwezigheid ervan.
Droogloopregelaars worden in serie met de drukschakelaar in het pompstroomcircuit geïnstalleerd.
Automatiseringselementen (manometer, druksensor, droogloopschakelaar, hydraulische accumulator, inlaat- en uitlaatleidingen) worden geassembleerd met behulp van een fitting met vijf kabels van verschillende diameters (inch en? Inch).
Gecombineerde pompregeleenheden zijn in de handel verkrijgbaar, ze omvatten een stromingssensor, een drukschakelaar en een manometer. Dergelijke apparaten zijn compact en handig, ze worden vaak gebruikt in systemen zonder hydraulische accumulator..
Alle automatisering wordt aanbevolen om in droge verwarmde ruimtes te worden geplaatst, de caisson is hiervoor niet geschikt, hoe ruim deze ook is.
Kleine bijkeuken voor huishoudelijke behoeften
Voeding pomp
De juiste doorsnede van de voedingsgeleider wordt geselecteerd op basis van het pompvermogen. In de regel is een drie-aderige (neutraal, lijn, aarde) koperen kabel met een doorsnede van 2,5 mm voldoende2. Het is rationeel om de voeding rechtstreeks van de afscherming te halen via een aparte stroomonderbreker (vanaf 10 ampère).
De draden gaan naar de bedieningsapparatuur en gaan via de relaiscontacten via de lucht of in de grond naar de put. Omdat de meeste pompen een geïntegreerde, afgeschermde kabel hebben die eindigt in een stekker, is er een buitenstopcontact geïnstalleerd in het caissongebied.
Bij afwezigheid van elektriciteit verdwijnt natuurlijk ook het water in de woning. De uitweg is om een benzine- of dieselgenerator te gebruiken voor noodsituaties..
Soms kan het voor de juiste werking van automatisering en zelfs pompen nodig zijn om spanningsstabilisatoren / normalisatoren te gebruiken, vooral voor geïmporteerde apparatuur die redelijk stabiele en nauwkeurige kenmerken van de inkomende elektriciteit vereist.
Beste lezer, ik heb een vraag over de geautomatiseerde watervoorziening van een privéwoning uit een put. Zijn er specifieke systemen of technologieën die gebruikt kunnen worden om de waterstroom te reguleren en ervoor te zorgen dat de put niet droog komt te staan? Hoe zit het met filters en reinigingsprocessen voor het putwater? Ik ben benieuwd naar mogelijke oplossingen en tips voor het efficiënt beheren van een put als bron van watervoorziening in een privéwoning. Bedankt voor uw hulp!