Het komt vaak voor dat de enige gemakkelijke toegang tot de site wordt geblokkeerd door een afwatering of een afvoersloot. Dit zorgt voor extra moeilijkheden bij de aanleg van de oprit, bemoeilijkt het werken aan landschapsontwerp en bestrating. Vandaag delen we de belangrijkste trucs van het apparaat om door een sloot te rijden..
Terreinverkenning – waar we mee te maken hebben
Een sloot naast de site, of het nu een afwateringsgeul of een natuurlijke beek is, maakt altijd deel uit van een complexer systeem dat verantwoordelijk is voor de hydrogeologische balans van wateren over een vrij groot gebied. Verstoring van de werking van dit systeem leidt bijna altijd en vrij snel tot overstromingen, doorweking van de grond, inclusief de ondersteunende lagen. Het is in uw eigen belang om dergelijke constructies vakkundig en in overeenstemming met de technische voorschriften uit te voeren..
Het is noodzakelijk om het profiel van de sloot op een schaal over te brengen naar de schets, die de glooiende hellingen en het reliëf van het aangrenzende gebied weerspiegelt. De breedte van de sloot wordt bepaald door de twee hoogste punten, van waaruit de afdaling begint, en het verschil tussen de lijn die deze punten verbindt en de bodem van de sloot wordt conventioneel als hoogte genomen. Vergis u niet in uw berekeningen: meestal zijn er onder een of beide oevers steenbergen, die in de loop der jaren in de open lucht zijn veranderd in zachte schachten. Je moet ook afzetten vanuit het vlak van het aangrenzende territorium, zonder rekening te houden met de “instroom” voor en achter de sloot.
Als de stroom natuurlijk is, kan de ene oever lager zijn dan de andere, terwijl elke oever op zijn eigen vlak blijft. In deze situatie zal het nodig zijn om het lagere niveau in bulk kunstmatig te verhogen. Merk op dat de door ons beschreven methoden geschikt zijn voor het aanleggen van doorgangen door een sloot tot 2,5 meter diep en tot 5-6 meter breed; grotere sloten vragen een individuele en professionele aanpak.
Graden en graven
De breedte van de doorgang kan oplopen tot vier meter (voor vrachtwagens), terwijl aan elke kant een meter overblijft als beschermingszones die de operationele belasting niet dragen. Over het algemeen is de breedte van het te plannen gedeelte 6 meter, wat goed overeenkomt met de standaardlengte van leidingen die worden gebruikt voor de afwatering..
De eerste planningstaak is om de sloot een constant profiel te geven over de gehele breedte van de oprit, waardoor bochten en vernauwingen worden voorkomen. De sleuf bij de oprit moet de vorm aannemen van een omgekeerde trapezium met een vlakke bodem, van 40 cm tot een meter breed, afhankelijk van de diameter van de gebruikte buis. Om te voorkomen dat de buis de grond in wordt gezogen, wordt de bodem verdiept door een rechthoekige put van 250 mm diep voor een onsamendrukbare beddinginrichting.
Het uitbreiden van de sloot – het doorsnijden van de muren – is bijna altijd nodig, de grond van de stortplaats wordt gebruikt om het aangrenzende terrein te egaliseren. Als het verschil tussen de niveaus van de oevers maximaal 20-30 cm bedraagt, kan alleen worden geëgaliseerd met uitgegraven grond. Als het meer is, moet de bovenste laag van de dijk bestaan uit kwartsiet-steenslag van fractie 30-35 mm en minstens 1 cm dik zijn. Het is beter om het verwijderde chernozem apart te dumpen en te bewaren tot het begin van de landschapsarchitectuur.
Waterkanaalapparaat
De beschermingszones aan de zijkanten van de oprit dienen te worden vergroot door het maken van halve meter sneden in de wanden van de sloot. Ze moeten worden uitgegraven tot het hoogste punt van de kust langs de rand van de dijk, en als de sloot meer dan 5 meter breed is – met een extra benadering van 0,5 meter naar vlakke gebieden.
De put onderaan is gevuld met steenslag van de weg tot een fractie van 50 mm, het is ook gedeeltelijk gevuld met de groeven om hellende sleuven een constante diepte van minstens 60 cm te geven.
Over de doorgang wordt over de gehele breedte een stromingskanaal aangelegd, waarvan de onderrand zich op hetzelfde niveau bevindt als de slootbodem of eronder. Typisch is het kanaal gemaakt van stalen buis met een doorsnede van 300 tot 500 mm, bij voorkeur gevoerd. De buitenkant van de buis moet worden geprimed en geverfd of bedekt met bitumenmastiek. Vanwege hun kleine doorsnede moeten de uiteinden van stalen buizen worden uitgerust met een verwijderbaar gelast rooster met een cel van niet meer dan 150 mm ter bescherming tegen verstopping.
Hoe breder het kanaal, hoe kleiner de kans op aanslibbing; met een vrije diameter van 600 mm kan een dergelijke buis zelfs als onderhouden worden beschouwd. Grote kanalen kunnen het beste worden gemaakt van ringen van gewapend beton met een kwartslot. Met hetzelfde succes is het mogelijk om betonnen U-vormige dozen (omgekeerde trays) te leggen, die worden gebruikt bij de aanleg van verwarmingsleidingen.
Ook wegdrainagebuizen gegolfd met verstijvingsribben of het meest duurzame HDPE voor hoofdleidingen zijn geschikt. Onthoud dat de breedte van het gebruikte kanaal de geometrie van het profiel van de greppel bepaalt in de planningsfase: de onderkant van de “trapezium” moet 30-40 cm breder zijn dan de buis. Merk ook op dat zelfs bij een aanzienlijke helling van de greppel, de aanvoerleiding strikt horizontaal wordt gelegd en het niveauverschil wordt gecompenseerd door de grotere diameter.
Hoe een dijk te maken en hoe deze te beschermen tegen erosie
De taak van de “gutsen” aan de randen van de beschermingszones is om het wegdek te beschermen tegen uitpersing. Als stops voor de dijk worden zijkanten gebruikt, bekleed met steen, silicaatstenen of gegoten met gewapend beton met een plaatdikte van 70-80 mm.
De bekisting is zo geconstrueerd dat de rand van het kanaal er aan weerszijden 100 mm uitsteekt. Het is vaak gemakkelijker om de bodem van de sloot te vullen met een zand- en grindmengsel om de buis waterpas te maken en te verbergen, en dan de zijkanten te bouwen.
De zijkant moet 150-200 mm boven het hoogste punt (oevers) uitsteken. De bovenkant van de zijkanten is het startpunt voor de aanleg van het wegdek en de vulkoek, hierdoor dient het oppervlak 50-100 mm hoger te zijn dan het aangrenzende terrein. Na het plaatsen van de zijkanten moet de sleuf aan de binnenkant worden gevuld met puin tot een niveau van 250 mm onder de bovenranden.
Verder, met een inspringing van 80 cm naar binnen vanaf de zijkanten, worden twee trottoirbanden tot 100 mm breed gegoten (gestapeld). Om een afschuining op de rand te creëren, kan de bekisting worden gevuld met glaslat, waarlangs het mengsel vrij eenvoudig te egaliseren is.
De stoeprand scheidt het bloembed aan de kant van de weg, zodat de gevormde ruimte direct met zwarte aarde gevuld kan worden. Het is optimaal als de lengte van de stoepranden overeenkomt met de lengte van de zijkanten, dat wil zeggen dat er eerder twee kleine greppels zijn gegraven over de hele lengte van de doorgang. In dit geval is het beter om de uiteinden van de bloembedden in een scherpe hoek te sluiten voor een gemakkelijkere toegang met een draai.
We verfijnen de check-in – materialen en uitrusting
Voor de inrichting van de rijbaan werd een rechthoekige uitsparing met opstanden aan de zijkanten en een totale diepte van 250 mm verkregen. Hiervan is 100 mm bedekt met kleinere steenslag, die goed wordt geramd en meerdere keren met water wordt gemorst. De onderste lagen van de dijk zakken ook door, dus periodiek moet kwartsiet worden toegevoegd totdat de krimp verdwijnt. In de overige 150 mm kan een laag asfaltbeton of straatstenen worden gelegd op een 20 mm opvulling van granietscreening.
De resulterende doorgang is volledig beschermd tegen verzakking en kan daarom met alles worden geplaveid of gewoon in bulk worden achtergelaten. Het is veel belangrijker om de bloembedden en de aangrenzende delen van de sloot correct te rangschikken. Langs de oprit kunnen bloemen of gazongras worden geplant. De aangrenzende delen van de sloot, elk 2,5-3 meter, hebben versterking van de hellingen nodig.
Ze moeten worden geplant met vochtminnende planten, voornamelijk struiken met een dicht vertakt wortelstelsel: irissen, wilg of wilde roos, je kunt ook kruipgras zaaien of een haag maken. Het vergroenen van deze plaatsen beschermt niet alleen de hellingen tegen erosie, maar maakt het reliëf ook visueel gladder en verwijdert onaangenaam vocht.
Hoe kunnen we de site via de sloot betreden? Ik ben benieuwd of er een specifieke route is of dat er misschien een brug is om over te steken. Heeft iemand hier ervaring mee? Het lijkt me interessant om te weten hoe de toegang tot de site via de sloot werkt. Bedankt voor jullie hulp!