Baarmoeder grootte door weken van zwangerschap – normale indicatoren in de tabel en oorzaken van afwijkingen

Vanaf het moment van conceptie tot geboorte neemt de grootte van de foetus geleidelijk toe. De waargenomen groei van de baarmoeder door weken zwangerschap is een normaal fysiologisch proces. Volgens de dynamiek van deze indicator bewaakt een ervaren gynaecoloog de kenmerken van veranderingen in de toestand van de moeder en de ontwikkeling van het embryo, kan hij de complicaties of pathologieën die in de tijd zijn ontstaan ​​opmerken en maatregelen nemen om deze te elimineren. Metingen worden gemaakt en geregistreerd door een arts bij regelmatige geplande onderzoeken, vanaf het tweede trimester kan een vrouw ze zelf thuis uitvoeren.

Hoe groot is de baarmoeder per week van de zwangerschap

De grootte van de baarmoeder bij nulliparae vrouwen is gemiddeld 4,5 tot 7 cm lang en 4,5 tot 6,5 cm breed, dikte – 3,5-4 cm Individuele parameters kunnen met 2-3 afwijken van de fysiologische norm Zie Na zwangerschap en implantatie van het embryo begint een toename van het lichaam (onder invloed van foetale groei), die aanhoudt tot de laatste prenatale weken. Bij de geboorte bereikt de grootte van de baarmoeder 33-40 cm.

Door de locatie van de baarmoeder en de groeiparameters te veranderen, kan een ervaren specialist de zwangerschapsduur, de nuances van het beloop en kenmerken van de ontwikkeling van de foetus bepalen. Om de dynamiek van orgaanvergroting te volgen, meet de gynaecoloog bij elk gepland onderzoek het volume van de buik, de breedte van het bekken. Met het begin van het tweede trimester wordt een indicator voor de hoogte van de baarmoederfundus (VVD of VDM) geïntroduceerd.

De hoogte van de baarmoederfundus volgens de weken van de zwangerschap is de afstand tussen de schaamsymfyse en het hoogste punt van het orgaan, gemeten met een standaard centimeterband. Deze indicator komt gemiddeld overeen met de periode – van 8-9 cm op de achtste tot negende week, tot 35-40 cm – op de veertigste. Afwijkingen kunnen wijzen op een meerlingzwangerschap (met verhoogde waarden) of pathologieën (verkeerde positie van de foetus, ontwikkelingsachterstand, oligohydramnion). De methode van dergelijke diagnostiek is alleen indicatief in de dynamiek, afzonderlijke metingen zijn niet informatief..

Kenmerken van baarmoederveranderingen tijdens de zwangerschap

Het proces van orgaanvergroting is geleidelijk, gemeten, daarom geeft het normaal gesproken geen onaangename gevoelens bij een vrouw. Pijn, andere onaangename symptomen treden op tegen de achtergrond van verstuikingen of verklevingen tijdens polyhydramnio’s, meerlingzwangerschappen of door littekens na een eerdere operatie. De grootte van de baarmoeder is afhankelijk van het trimester en varieert als volgt:

1. Eerste trimester. De baarmoeder bevindt zich achter het bekkenbeen, de vorm lijkt op een peer. In de zesde week bereikt de grootte van het orgel het volume van een kippenei, op de achtste – een gans. Tegen het einde van het trimester krijgt de baarmoeder een ronde vorm, neemt driemaal toe vanaf de beginwaarde.
2. Tweede trimester. Het orgel is gecentreerd in het bekkengebied, verwerft symmetrie, begint door de buikwand te worden gevoeld, terwijl het het schaambeen verlaat.
3. Derde trimester. Het orgel heeft weer de vorm van een ei en strekt zich uit tot op de bodem. De baarmoederholte neemt 500 keer toe in vergelijking met het begin van de zwangerschap, het gewicht van het orgaan varieert gemiddeld van 50 g tot een kilogram (spiervezels worden langer, worden dikker en het vaatnetwerk ontwikkelt zich).

De hoogte van de stand van de baarmoeder van de baarmoeder neemt wekelijks in elk trimester toe, parallel met de ontwikkeling van de foetus. Het doorloopt de volgende hoofdfasen:

• 8-9 weken verloskundige periode – het gemiddelde volume van het orgel komt overeen met een ganzenei, het wordt niet door de buikwand gevoeld.
• 10-13 – het orgel stijgt boven het schaambeen; de activiteit van de functies van het placenta-systeem neemt toe, het corpus luteum verdwijnt geleidelijk. Het vaatstelsel ontwikkelt zich in de foetus, het begint de eerste bewegingen te maken. VDM – ongeveer 11 cm.
• 14-16 – voltooiing van de vorming van de inwendige organen van het embryo. De baarmoeder bereikt een grootte van 14-15 cm In week 16 bereikt de positie van de hoogte van de bodem het midden tussen de navel en de bovenkant van het schaambeen.
• 17-19 – de foetus vormt een immuunsysteem, ledematen, kleine hersenen. Orgel neemt in omvang toe tot 19-20 cm.
• 20 weken en verder – de opening tussen de onderkant van de baarmoeder en het schaambeen bedraagt ​​21 cm, daarna stijgt dit cijfer met gemiddeld 1 cm per week. VDM is ongeveer twee vingers onder de navel.
• 23-24 – het gewicht van de foetus bereikt 0,6 kg of meer, het ontwikkelt spieren en botten, het ademhalingssysteem wordt gevormd. VDM – 24 cm.
• 28 – VDM ongeveer 28 cm, 2-3 cm boven de navel.
• 29-30 – de grootte van het orgel bereikt 31-32 cm.
• 32 – de baarmoeder bevindt zich in het midden tussen de navel en het xiphoid-proces van het borstbeen, VDM – ongeveer 34 cm.
• 38 – een geleidelijke verlaging van het orgel begint, vergezeld van sterke druk op het middenrif en de maag.
• 40 – de grootte van de baarmoeder is van 32-34 tot 40 cm, afhankelijk van de fysiologische kenmerken van het lichaam van de moeder, de grootte van de foetus en een aantal andere factoren.

Maattabel baarmoeder per week

De indicatoren voor de hoogte van de stand van de bodem en de grootte van de baarmoeder zijn fysiologisch, daarom ontstaan ​​in de meeste gevallen afwijkingen van de vastgestelde normen binnen 2-3 cm vanwege de kenmerken van het lichaam van de moeder en de individuele nuances van het verloop van de zwangerschap. De dynamiek van veranderingen in de grootte en positie van het lichaam in overeenstemming met verschillende periodes worden weergegeven in de tabel:

Tot ongeveer 16 weken is het moeilijk om de locatie van de baarmoederfundus te bepalen omdat het orgaan bedekt is met het schaambeen. Vanaf week 20 wordt de bodem goed door de buikwand gevoeld in aanwezigheid van een laagje vet. Vanaf 24 weken bevindt de hoogte van de bodem zich in de navel, en tot de prenatale weken, inclusief hen, worden de diepte van de onderkant van de baarmoeder en het orgaan zelf perfect door de buikwand gevoeld. Parallel aan de toename van de omvang van het orgel zelf, een lichte afname van de lengte van de nek.

Afwijkingen van de norm

De locatie van de baarmoeder door weken van de zwangerschap en de grootte ervan met normale groei en ontwikkeling van de foetus veranderen bij alle vrouwen met ongeveer hetzelfde tempo. Als de arts de dynamiek van afwijkingen van de gemiddelde normale waarden (rekening houdend met de fysiologische individuele kenmerken van de moeder) naar boven of beneden fixeert, benoemt hij een aantal aanvullende onderzoeken om de ontwikkeling van gevaarlijke complicaties tijdig te voorkomen.

De indicatoren zijn minder dan normaal

Wanneer veranderingen in de omvang van de baarmoeder in de weken van de zwangerschap afwijken van de norm naar een kleinere kant, schrijven artsen, afhankelijk van de timing, een aantal aanvullende diagnostische onderzoeken voor (bijvoorbeeld echografie). Dergelijke indicatoren kunnen duiden op een onnauwkeurige bepaling van de term, magere lichaamsbouw van de moeder. Echografie helpt ook om mogelijke pathologieën te identificeren die intra-uteriene misvormingen en afwijkingen van de foetus bedreigen:

• Tot 13-14 weken kunnen verminderde orgaanafmetingen een aanwijzing zijn voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
• In het tweede trimester kan een lage mate van orgaanvergroting duiden op groeiachterstand van de foetus (hypotrofie), oligohydramnie, placenta-insufficiëntie (als gevolg van infectieziekten van de moeder), gestosis.
• In latere stadia wordt een verminderde VDM geassocieerd met transversale presentatie van de foetus, soms wordt dit waargenomen bij een breed bekken van de moeder.

Boven norm

Soms verandert de grootte van de baarmoeder door weken van zwangerschap sneller dan de vastgestelde normen. Verhoogde indicatoren kunnen wijzen op de volgende verschijnselen en pathologieën:

• meervoudige zwangerschap;
• chorionepithelioma (een placenta-weefseltumor die het leven van de foetus en de gezondheid van de moeder bedreigt);
• polyhydramnios tegen de achtergrond van het Rh-conflict van de organismen van de moeder en de foetus, diabetes mellitus, acute of chronische infecties;
• grote foetale grootte.

Hoe VDM onafhankelijk te bepalen

Een vrouw kan VDM zelfstandig meten tijdens de zwangerschap, vanaf het tweede trimester, wanneer het orgaan boven het schaambeen stijgt en de onderkant door de buikholte kan worden gevoeld. De meetprocedure is als volgt:

1. Maak de blaas leeg voordat u gaat meten.
2. Meet in rugligging met gestrekte benen.
3. Zoek voordat u de meting start het eindpunt van het orgel (de locatie van de onderkant). Om dit te doen, leidt u met de vingers van beide handen langs de middellijn van de buik, omhoog bewegend vanaf het schaambeen. Op een plek waar de dichtheid zachter wordt en de onderkant van het orgel zal zijn.
4. De afstand tussen dit punt en het startpunt van de meting (de bovenkant van het schaambeen) is een indicator van VDM. Bevestig het met een centimeter tape.