Clubhuis – huisvesting is niet voor iedereen

Onder de vele aanbiedingen van de onroerendgoedmarkt in Russische steden, is er steeds meer een interessant en nog steeds ongebruikelijk fenomeen als “een appartement in een clubachtig huis”. Mee eens, het klinkt erg intrigerend en trekt meteen de aandacht, waardoor de advertentie zich onderscheidt van de massa gewone “woningen in een nieuw gebouw” of “appartementen van een ontwikkelaar”.

Een club is bijna altijd iets geslotens, wat een vereniging van mensen impliceert op basis van hun interesses, een organisatie waar niet iedereen wordt geaccepteerd, alleen op aanbeveling of voor bijzondere verdiensten. Natuurlijk zijn er ook clubs, waarvan iedereen lid kan worden, het belangrijkste is om de belangen van andere deelnemers te delen..

Dit alles verwijst echter naar gewone verenigingen zoals de “Club of Philatelists” of “Cat Lovers”, maar niet iedereen weet wat een “House of a Club Type” of gewoon een “Club House” is. En ontwikkelaars en makelaars gebruiken dit kenmerk vaak zelf in advertenties om het volste recht te hebben om de waarde te verhogen of potentiële kopers aan te trekken..

Laten we proberen erachter te komen wat een clubhuis is, wat de verschillen zijn met andere aanbiedingen en of alle wooncomplexen die zo’n spraakmakende titel hebben gekregen, deze titel ook daadwerkelijk kunnen claimen..

Definitie en karakterisering

Dus, zoals Wikipedia zegt, het clubhuis is een klein elite appartementencomplex. Zoals u kunt zien, is het sleutelwoord hier precies “elite”, dat wil zeggen duur, prestigieus, ontoegankelijk voor de meeste gewone burgers.

Maar elite-onroerend goed is een veel bredere categorie dan huizen van het Club-type, daarom moeten dergelijke wooncomplexen andere kenmerken, onderscheidende kenmerken en voordelen hebben. Deze hoofdkenmerken die het clubhuis onderscheiden van andere marktaanbiedingen zijn onder meer:

Een klein aantal verdiepingen en dus appartementen

Een zeer belangrijke voorwaarde die het aantal gebouwen dat een clubhuis mag worden genoemd direct sterk vermindert. Een hoogbouw van 20 verdiepingen, hoe elite het ook is, hoe duur de reparaties in de gangen en ruimtes voor de liften ook zijn, en hoe aantrekkelijk de locatie ook is, het kan geen clubhuis worden genoemd! Een typisch clubhuis is een woongebouw met een maximale hoogte van vijf tot zes verdiepingen, en meestal slechts drie tot vier verdiepingen, die elk twee of drie appartementen bevatten. De ideale optie is het enige appartement dat een hele verdieping beslaat en maximale privacy garandeert in het centrum van een grote stad. Alleen zo’n huis kan een echte club worden, waarvan alle bewoners elkaar kennen..

Prestigieuze, goed onderhouden wijk

Tegenwoordig noemen ontwikkelaars steeds vaker kleine landhuizen met meerdere appartementen als clubachtige huizen. Om echt elite-woningen te worden, moet het clubhuis zich echter bevinden in een gebied met een onberispelijke reputatie, ontwikkelde infrastructuur en vrij dure grond. Natuurlijk kan het historische centrum van de metropool een ideale plek worden genoemd, maar het clubhuis kan zich ook in een bosrijke omgeving bevinden, aan de oever van een stuwmeer of aan de zeekust, niet te ver van de belangrijkste infrastructuurvoorzieningen – winkels, restaurants, enzovoort..

Exclusief project

Elk clubhuis is een uniek fenomeen, gebouwd volgens een individueel architecturaal project, waarbij niet alleen en niet zozeer de wensen van de ontwikkelaar in aanmerking worden genomen, maar ook de eigenaardigheden van het gebied, het omliggende stadslandschap, enzovoort. Het clubhuis is eenvoudigweg verplicht om perfect in het landschap te passen en alleen maar ten goede af te steken tegen de achtergrond van de rest van het gebouw. Een exclusief project houdt ook in dat elk appartement in een clubachtig huis zijn eigen lay-out heeft, niet zoals de andere, dat wil zeggen dat een potentiële koper de keuze moet hebben uit verschillende opties, en niet noodzakelijk een vrije lay-out, alleen een doordachte en handige indeling van kamers. Als een appartement in het clubhuis in de bouwfase wordt gekocht, krijgt de toekomstige eigenaar het recht om onafhankelijk te plannen hoeveel kamers er in zijn appartement zullen zijn, hoe ze zich zullen bevinden, dat wil zeggen om actief deel te nemen aan de oprichting van het project en de uitvoering ervan.

Hoogwaardige bouw- en afwerkingsmaterialen

In principe is dit kenmerk van toepassing op al het elite-onroerend goed, en idealiter is het de belangrijkste vereiste voor alle residentiële en commerciële gebouwen, maar in de beschrijving van de belangrijkste verschillen van clubachtige huizen is het onmogelijk om niet te spreken over het verlangen naar natuurlijke, dure materialen, aangezien potentiële kopers betalen Speciale aandacht. Als de kopers zelf hun appartement kunnen inrichten, alleen geleid door hun eigen smaak en verbeeldingskracht, dan valt de indeling van gemeenschappelijke ruimtes, exterieur en landschapsontwerp op de schouders van de ontwikkelaar en moet deze overeenkomen met de hoge status van het huis.

Gebrek aan commercieel vastgoed

In tegenstelling tot de meeste moderne nieuwe gebouwen, waarvan de eerste verdiepingen traditioneel worden bewoond door winkels, cafés, schoonheidssalons, enzovoort, is het clubhuis uitsluitend residentieel en biedt het alleen appartementen, appartementen en mogelijk een penthouse op de bovenste verdieping. Enerzijds is het onderhouden van een schoonheidssalon of een boetiek in een klein appartementsgebouw, waar niet zo veel huurders zijn, economisch niet rendabel, anderzijds streven de bewoners van het Club-type House zelf naar eenzaamheid, zodat de bezoekersstroom ‘van de straat’ binnenkomt de winkel op het souterrain zal hen zeker niet bevallen. Deze functie houdt in dat het clubhuis zich in een gebied met een ontwikkelde infrastructuur moet bevinden – aangezien het ongewenst en onrendabel is om winkels in het gebouw zelf te plaatsen, zullen de appartementseigenaren gedwongen worden gebruik te maken van de nabijgelegen faciliteiten..

Zoals echter opgemerkt door makelaars die met elite-onroerend goed werken, waaronder huizen van het type Club, hebben de meeste kopers van appartementen in dergelijke gebouwen hun eigen fitnesstrainer en stylist, ze kunnen boodschappen bestellen bij de supermarkt met bezorging en het diner bij een restaurant, dus de aanwezigheid van een sport- en uitgaanscentrum in het huis is voor hen eerder een minpuntje dan een voordeel.

Infrastructuur

Het clubhuis moet zijn eigenaren maximaal comfort bieden. Als in een gewoon nieuw gebouw de ondergrondse parkeergarage minder parkeerplaatsen biedt dan appartementen in een gebouw, dan zijn er in een clubachtig huis minstens twee, en nog beter – drie autoplaatsen voor elke woonruimte. De mensen hier zijn zeker niet arm, dus twee of drie auto’s in een gezin zijn meer regel dan zeldzaamheid. Bovendien is er in het clubhuis een verplichte conciërgeservice, en niet altijd slapende grootmoeders met breien, maar voldoende jonge mensen, een videobewakingssysteem dat rond de omtrek en op elke verdieping werkt, evenals beveiliging op de parkeerplaats. De infrastructuur van een clubachtig huis omvat meestal een sauna, hoewel een apart appartement de eigenaren kan plezieren met een eigen badhuis, een zwembad op de binnenplaats of in een apart bijgebouw, op de begane grond of een uitgebuit dak, evenals recreatiegebieden in de omgeving, bijvoorbeeld een picknickplaats met barbecue , diverse gezellige prieeltjes en een speeltuin. Ook kan de infrastructuur van het complex een kamer met open haard, een biljartkamer en een rookkamer omvatten. Bewoners kiezen vaak wat ze graag in hun huis willen zien, zoals een yogaruimte of een kleine Victoriaanse bioscoop. Deze keuze getuigt ook van de belangengemeenschap van bewoners en een weloverwogen contingent..

Bovendien gaat het clubhuis uit van de aanwezigheid van alle communicatie, inclusief kabel-tv en snel internet, airconditioningsystemen op meerdere niveaus en de meest betaalbare autonomie, bijvoorbeeld zijn eigen verwarmingssysteem – een mini-boilerruimte, een geboorde put, een apart onderstation, enzovoort..

Ondanks het feit dat er meestal niet veel verdiepingen in een gebouw zijn, is de aanwezigheid van stille liften verplicht en in sommige gevallen heeft elk appartement een eigen lift die rechtstreeks vanuit de ondergrondse parkeergarage leidt.

Eenheid van belangen

En tot slot: het meest iconische onderscheidende kenmerk van het clubhuis is dat het niet genoeg is om tien miljoen dollar te hebben om hier een appartement te kopen. De selectie van huurders is ongetwijfeld het meest verrassende kenmerk van het Club-type House, dat helaas lang niet altijd door de ontwikkelaar wordt uitgevoerd..

Om de eigenaar te worden van een appartement in zo’n elite wooncomplex, is het noodzakelijk om een ​​gedetailleerde vragenlijst in te vullen, die niet alleen de werkplek of het bedrijf aangeeft, maar ook interesses, hobby’s en hobby’s. De vragenlijst wordt gecontroleerd door de eigenaar van het gebouw en als er een strafblad of andere ‘donkere vlekken’ in de biografie staan, kan een potentiële koper eenvoudigweg worden geweigerd.

In sommige gevallen worden appartementen in clubhuizen onmiddellijk gekocht door familieleden, zakenpartners of topmanagers van een groot bedrijf. Potentiële kopers kunnen ook worden geconfronteerd met de noodzaak om te slagen voor een interview, waaraan niet alleen vertegenwoordigers van de ontwikkelaar of gespecialiseerd makelaarskantoor deelnemen, maar ook toekomstige buren. Soms, als de eigenaren van een appartement verhuizen en hun huis te koop aanbieden op de secundaire markt, hebben de nieuwe eigenaren een aanbeveling van een van de buren nodig, zodat het appartement in dit geval niet in de vrije verkoop komt.

Het is vermeldenswaard dat het de mogelijkheid is om buren te kiezen, naast mensen van dezelfde sociale klasse en ongeveer hetzelfde inkomen te wonen, die huizen van het type Club bijzonder aantrekkelijk maakt voor kopers van onroerend goed met een hoge status en inkomen. Dit is het belangrijkste verschil tussen dergelijke wooncomplexen en de rest van het elite-onroerend goed, maar vaak kan een ontwikkelaar die snel vierkante meters wil verkopen, de fase van het invullen van een vragenlijst en het interviewen negeren. In dit geval is het clubhuis in feite niet meer zo, en verandert het in een van de vele elite, duur, maar open voor alle wooncomplexen.

Het is heel interessant en indicatief dat maar weinig bewoners van het clubhuis graag showbusinesssterren, schandalige politici of voormalige ambtenaren als hun buren zouden zien..

Hun reputatie is te dubbelzinnig, er zijn veel plekken in hun biografie en het risico dat fans, vijanden of ontevreden mensen verschijnen is te groot. Inwoners van gesloten clubgebouwen waarderen stilte en rust boven alles..

Trouwens, als het contingent in het clubhuis zich met succes heeft ontwikkeld, dat wil zeggen, het bestaat voornamelijk uit bankiers, beroemde zakenmensen, atleten, dan kan de prijs van een al duur onroerend goed met 10-15% stijgen – je moet extra betalen voor goede buren. Juist vanwege het gesloten karakter van de verkoop is het vaak vrij moeilijk om de gemiddelde kosten per vierkante meter in clubachtige huizen te achterhalen. Over het algemeen is de prijs van dergelijke appartementen vergelijkbaar met andere elite-aanbiedingen en varieert in Moskou van $ 30.000 tot $ 35.000 per vierkante meter. Het is erg moeilijk om in zo’n gesloten club een appartement te vinden voor minder dan $ 4-5 miljoen in de hoofdstad..

Interessante aanbiedingen

De eerste clubachtige huizen verschenen natuurlijk in Rusland in Moskou op het grondgebied van de zogenaamde “Golden Mile”. In het begin van de jaren 2000, toen de reconstructie van de site tussen Ostozhenka en Prechistenskaya-dijk begon, werd de voorkeur gegeven aan de clubhuizen, die perfect pasten in het historische uiterlijk van de hoofdstad en voldeden aan alle vereisten van gesloten elite-woningen, niet voor iedereen in het centrum van de stad..

Toen, vóór de financiële crisis van 2008, verschenen appartementen in clubachtige huizen zelden op de open markt – ze werden uitsluitend verkocht via gespecialiseerde agentschappen. Een treffend voorbeeld is het Moskou-huis “Monolit-Plaza”, waar alleen leden van de “Monolith” -club een appartement konden kopen..

De crisis heeft de vraag naar elite-onroerend goed enigszins verminderd, maar de belangstelling bij de clubhuizen bleef groot en de tendens om juist dergelijke gebouwen in de historische stadscentra en in pittoreske buitenwijken met ontwikkelde infrastructuur te bouwen, bleef bestaan. Tegenwoordig wordt een van de meest interessante Moskou-voorstellen van vandaag het Club-Type House op Plyushchikha, in Khamovniki, genoemd. Een individueel project, Italiaans marmer en kostbaar hout in decoratie, een rustige, respectabele omgeving – dit wooncomplex voldoet aan alle eisen voor “huisvesting niet voor iedereen”. Andere historische voorstellen zijn Agalarov House op Krasnaya Presnya en Ambassadorial House, waarvan het project is ontwikkeld door het architectenbureau Ostozhenka.Het gebouw omvat 12 appartementen.

Het clubhuis “Agalarov House” (Crocus Group), gebouwd in 1987, bestaat uit slechts 34 appartementen

Opgemerkt moet worden dat het in Moskou niet ongebruikelijk is om clubachtige huizen te vinden die zich niet in nieuwe gebouwen bevinden, maar in historische, zorgvuldig gereconstrueerde gebouwen. Een treffend voorbeeld is het clubhuis aan Varsonofievsky Lane 4, gelegen in het Meshchansky-district van het centrale administratieve district van de hoofdstad. Gated, bewaakte binnenplaats, rustige omgeving, dicht bij musea en kloosters. De prijs van een vijfkamerappartement met een oppervlakte van circa 230 vierkante meter is ruim $ 3 miljoen.

De meeste huizen van het clubtype van Moskou bevinden zich in het Central District, maar er zijn andere voorstellen, bijvoorbeeld een wooncomplex met drie verdiepingen in Meshchersky, ontworpen voor slechts 8 appartementen. In de buurt van het meer, omgeven door natuur en tegelijkertijd niet te ver van de ringweg van Moskou, in de directe omgeving van het Skolkovo-kamp voor wetenschappers in aanbouw – een vrij interessante optie, die naast woonappartementen ook sauna, zwembad, parkeerplaats biedt.

Volgens het bedrijf “Petersburg Real Estate” zijn er in de noordelijke hoofdstad tegenwoordig niet meer dan 10 echte clubhuizen, waarvan het belangrijkste hoogtepunt niet de prijs is, maar een speciale sfeer. Het eerste clubhuis in Sint-Petersburg was het “Fifth Element”, dat werd gebouwd door het bedrijf “Stroymontazh”..

Naast andere elite-gebouwen met kleine appartementen in Sint-Petersburg, valt Stella Maris op – slechts 15 appartementen gelegen aan de oevers van de Malaya Nevka, het gebouw heeft zijn eigen jachthaven, huisnummer 4 aan de Bolshaya Morskaya-straat (vlakbij de boog van het Generale Stafgebouw), een gebouw aan Kamennoostrovsky, 58, appartementen. Er is een clubhuis op het eiland Krestovsky, maar alle appartementen erin zijn onmiddellijk gekocht door vrienden en familieleden van de investeerder, dus informatie over het gebouw is gesloten.

De kosten van vierkante meters in de clubhuizen van de noordelijke hoofdstad zijn iets lager dan in vergelijkbare Moskou-projecten, maar ze bedragen nog steeds $ 30 duizend per “vierkant”..

Nu worden er veel clubachtige huizen gebouwd in Sochi, dat Moskou vol vertrouwen aan het inhalen is wat betreft de kosten van elite-onroerend goed en het aantal nieuwe gebouwen. Maar de Sochi Club Houses zijn de meest democratische optie en verschillen van andere aanbiedingen op de onroerendgoedmarkt alleen in een iets kleiner aantal appartementen en tegen hogere kosten. De selectie van huurders is hier een zeldzaamheid; iedereen kan een huis kopen. En om echt een clubsfeer te creëren in een gebouw waar veel bewoners alleen in de zomer komen is best lastig. Een van de beroemdste elitegebouwen in de hoofdstad van het resort van Rusland, kan men het “IDEAL House” noemen, dat gepositioneerd is als het eerste wooncomplex aan de kust van de Zwarte Zee uit het systeem van clubvastgoed IDEAL-Club. Een appartement met een dienstencomplex van een vijfsterrenhotel – dit is het serviceniveau van Ideal House. Maar er zijn te veel appartementen in dit gebouw – het gebouw heeft een variabel aantal verdiepingen van 16 tot 22 verdiepingen, dus dit project valt niet onder de definitie van het clubhuis, ondanks de verklaringen van de ontwikkelaar.

Stella Maris clubhuis aan de oevers van de Malaya Nevka in St. Petersburg

Er zijn ook kleine laagbouwgebouwen van 3-5 verdiepingen in Sochi, waarvan de kosten variëren van een vierkante meter van 3 tot 5 duizend dollar, maar het is onmogelijk om deze vrij aantrekkelijke aanbiedingen echte clubhuizen te noemen – aan de belangrijkste vereiste is niet voldaan – een zorgvuldige selectie van toekomstige eigenaren.

We kunnen dus concluderen dat het belangrijkste verschil tussen een clubhuis en een eenvoudig appartementencomplex het concept, het idee is. Als er geen strenge selectie van huurders plaatsvindt, blijft een kleinschalig appartementengebouw, weliswaar erg duur en aantrekkelijk, zo. Een clubachtig huis is intiem, gesloten, een echte gemeenschap van gelijkgestemden.

Veel experts wijzen erop dat er in Rusland helemaal geen echte clubachtige huizen zijn – er is geen relevante wetgeving volgens welke de eigenaren zelf het beheermaatschappij kunnen betreden en hun buren kunnen kiezen, interviews afnemen met potentiële kopers en andere belangrijke beslissingen nemen met betrekking tot hun huis. Ja, Russische makelaardij- en bouwbedrijven proberen ook ‘het merk te behouden’ door middel van gezichtscontrole, maar dit proces is niet wettelijk voorgeschreven en wordt uitgevoerd volgens de regels en overwegingen van de investeerder zelf..

Tegelijkertijd groeit de belangstelling voor clubhuizen – rijke mensen waarderen comfort, eenzaamheid, een selecte samenleving en een gunstige locatie vooral nog steeds, en alleen een gesloten club kan dit allemaal bieden.