Soorten funderingen

De belangrijkste taak van de fundering is om de dragende constructies van gebouwen op de grond gelijkmatig te verdelen om ongelijkmatige krimp en kromming van de constructie te voorkomen. De fundering kan worden opgetrokken uit verschillende materialen die de operationele kenmerken en duurzaamheid bepalen: puinsteen, baksteen, betonmengsels, monolithische blokken van gewapend beton. Niettemin speelt de structuur van de fundering zelf, evenals de methode van constructie, een verre van onbelangrijke rol. Volgens de constructie is het gebruikelijk om 6 verschillende soorten funderingen te onderscheiden: zuilvormig, tape, plaat, paal, op zandkussens en uit houten stoelen. Laten we ze allemaal eens nader bekijken..

Kolom fundering

De meest voorkomende in de bouw vanwege zijn bruikbaarheid en economie. Ideaal op plaatsen met bewegende bodems, maar ook in klimaatzones die worden gekenmerkt door diepe bevriezing van grond en grond. Dit type fundering is echter niet universeel en mag niet overal worden toegepast..

In zeer mobiele bodems bijvoorbeeld, ook in zones met seismische activiteit, is een extra stevige bevestiging van pilaren van gewapend beton aan de grond vereist. Anders kunnen de steunen eenvoudig omvallen, waardoor het gebouw zelf wordt vernietigd. Het is niet aan te raden om kolomvormige funderingen te gebruiken in huizen met zware muren, vooral op plaatsen met zachte, niet dichte grond. Een ander belangrijk probleem is de vorming van holtes tussen de pilaren rechtstreeks vanaf de muur zelf naar de bodem van de put, die moet worden gevuld.

Het wordt aanbevolen om kolomvormige funderingen te gebruiken bij het plaatsen van lichtgewicht gebouwen: hout, frame, paneelplaat. De palen moeten op een afstand van anderhalve tot twee meter van elkaar worden geïnstalleerd. Tegelijkertijd moeten ze zich bevinden op de punten met de grootste concentratie van de belasting: op de hoeken van het gebouw, op de kruispunten van de muren, onder de architecturale kolommen en dragende delen. Balken van dik hout of gewapend beton worden op de pilaren geplaatst, afhankelijk van de verwachte belasting en de afstand tussen de funderingssteunen.

Tussen de palen op de lateien (balken) wordt een kelder gelegd. Het is ontworpen om de ondervloer te beschermen tegen invloeden van buitenaf, zoals: wind, vochtigheid, vorst, sneeuw. Het gebruik van een plint stelt u in staat om warmte in het pand te houden, dient als geluidsisolatie, biedt een comfortabele en gezonde omgeving voor woonkamers.

De doorsnede van de funderingspijlers is afhankelijk van de berekende belasting, grond, een belangrijke rol hierin wordt gespeeld door het materiaal waaruit de pilaren zijn gemaakt. Voor een baksteen is het bijvoorbeeld 380 mm, voor beton, puinbeton en plavuizen – 400 mm, en het gebruik van natuursteenkrachten om de hoogte van de fundering te vergroten tot minimaal 600 mm.

De constructie van een zuilvormige fundering valt op door zijn snelheid en eenvoud. Op gemarkeerde plaatsen worden gaten in de grond geboord, waarin buizen met de berekende diameter worden geïnstalleerd. De holtes in de leidingen zijn gevuld met het benodigde materiaal waaruit de fundering voor het gebouw was gepland. Het moeilijkste bij deze procedure is om buizen met de vereiste diameter te vinden en deze op de bouwplaats over te laten. Maar, zoals bouwexperts zeggen, je kunt zonder hen..

De analoog van de pijp is gemaakt van een glasplaat die tot een cilinder is gerold met dubbele randen. Zelfgemaakte nietjes gemaakt van dik en elastisch draad bevestigen de randen van het vel van binnen en van buiten langs de onder- en bovenrand van de cirkel.

Een laag zand wordt in de geboorde put gegoten, die zorgvuldig wordt aangedrukt. Vervolgens wordt de buis geïnstalleerd, gevuld met een betonmengsel en grondig verdicht. Als pilaren nodig zijn boven de bestaande leidingen, ga dan als volgt te werk. De eerste buis wordt gevuld, waarbij een paar centimeter van het bovenste deel van de buis vrij blijft, waarin een tweede buis met een iets kleinere diameter wordt gestoken, die opnieuw wordt gevuld tot de gewenste waarde.

Betonnen pilaren worden niet eerder dan twee tot drie dagen geplaatst. Nadat het beton is uitgehard, worden de paperclips van de geïmproviseerde buizen verwijderd en worden platen uitgerold, die in de toekomst hergebruikt kunnen worden. Als resultaat van deze techniek krijg je een kolom met de gewenste afmetingen, maar daarin worden stapovergangen zorgvuldig getraceerd en met elke volgende stap neemt de diameter van de kolom af.

Er is een iets andere technologie voor het bouwen van pilaren, waarmee je pilaren van onbeperkte hoogte kunt maken zonder de sectie te veranderen, maar het wordt gekenmerkt door lange tijdskosten. We maken de eerste stap op dezelfde manier als hierboven beschreven. We laten het beton 5 dagen drogen, waarna we de paperclips van de bovenkant van de zelfgemaakte buis verwijderen, hem precies halverwege verplaatsen en weer repareren. We wikkelen het onderste deel stevig in met draad. We vullen het vrijgekomen deel van de cilinder met het mengsel en laten het 5 dagen pakken. We gaan door met deze procedure totdat de vereiste hoogte is bereikt..

Om de sterkte te vergroten, wordt aanbevolen om ijzeren wapening of houten inzetstukken in de palen te plaatsen. De diameter van de pilaren kan variëren van 8 tot 80 cm, afhankelijk van de grondsoort, de omvang van de belasting, het gebruik van verstevigingselementen en de gekozen technologie voor de constructie van de fundering.

Strip funderingen

Ondanks de hoge kosten wordt dit type fundering gekenmerkt door verhoogde betrouwbaarheid en duurzaamheid. Het is gemaakt van monolithisch beton of monolithische blokken van gewapend beton met behulp van een uiterst eenvoudige technologie. Blokken worden langs de hele omtrek van het gebouw onder de buitenmuren gelegd, evenals onder alle dragende muren en scheidingswanden, waardoor bouwers een grote hoeveelheid landwerk moeten uitvoeren, wat de hoge kosten van een dergelijke fundering verklaart.

De materiaalkeuze waaruit de blokken worden gemaakt, is afhankelijk van het vochtgehalte van de grond. Voor elke grondsoort zijn graniet, basalt, dioriet, beton en mortel geschikt. Het wordt niet aanbevolen om kalksteen, zandsteen en bakstenen te gebruiken in bodems die verzadigd zijn met water. Maar silicaatsteen kan alleen op het droge worden gebruikt..

De breedte van de fundering is rechtstreeks afhankelijk van de grondsoort, de dichtheid, het vochtgehalte, de massa en het volume van het gebouw en de belasting die wordt gegenereerd door de wanden en dragende scheidingswanden. Houd er rekening mee dat de hoeveelheid landwerk rechtstreeks afhangt van de verandering in de breedte van de fundering. Vergeet bij het bouwen van een fundering de watertoevoerleidingen, riolering, gastoevoer, kabellijnen niet. Je moet gaten voor ze achterlaten. Na het leggen van de pijpen worden de sleuven afgedicht met touw met toevoeging van glaswol, wat zal helpen beschermen tegen de inval van ratten en muizen..

Strookfunderingen kunnen van twee categorieën zijn, afhankelijk van de technologie van hun constructie: monolithisch en geprefabriceerd.

Om monolithische fundamenten te creëren, wordt een put uitgetrokken, waarin bekisting wordt geïnstalleerd. De basis, wapening, thermische isolatie worden onderaan gelegd en alles wordt met beton gestort. Het betonmengsel kan enigszins worden verdund met geëxpandeerde klei of schuim, waardoor u opnieuw warm kunt blijven in de gebouwen van het toekomstige huis. Het belangrijkste voordeel van deze categorie fundering is de mogelijkheid om een ​​fundering te creëren voor gebouwen van elke vorm en grootte..

Geprefabriceerde stripfunderingen worden opgemaakt uit vooraf voorbereide massieve blokken. Dit kan aanzienlijk tijd besparen bij de constructie, maar het is alleen geschikt voor vierkante of rechthoekige huizen. Een ander nadeel van de geprefabriceerde technologie voor de constructie van de fundering zijn de openingen tussen de blokken, waardoor waarschijnlijk vocht zal sijpelen en het warmteverlies van het gebouw zal toenemen.

Plafondfunderingen

Deze fundering wordt direct onder het gehele bouwterrein gebouwd. Het kan monolithisch zijn en één grote plaat betonmix vertegenwoordigen. Of het kan worden gemaakt in de vorm van een roosterstructuur volgens de geprefabriceerde bouwtechnologie, door de methode van kruislings leggen van kant-en-klare gewapende betonnen balken.

Waar mogelijk worden dergelijke funderingen monolithisch gemaakt of stevig bevestigd. Meest populair voor gebruik in bodems met verhoogde of ongelijkmatige samendrukbaarheid, tijdens constructie op plaatsen van voormalige stortplaatsen, bestand tegen seismische activiteit.

De plaatfundering is alleen geschikt voor compacte gebouwen zoals baden, garages, bijgebouwen. Dit komt door de grote materiaaluitgaven voor het maken ervan, wat bijzonder duur is..

Stapel funderingen

Ze worden opgetrokken uit afzonderlijke palen, die van bovenaf worden afgedekt met massieve betonplaten. Door de hoge complexiteit van constructie, arbeidsintensiteit en tijdskosten wordt het in de praktijk zelden toegepast. Allereerst is een dergelijke fundering ontworpen om een ​​grote belasting over te brengen naar individuele verdichte gebieden in zachte grond, die zich in de regel op een aanzienlijke diepte bevinden..

Palen kunnen worden gemaakt van een grote verscheidenheid aan materialen: hout, beton, gewapend beton, hijstoestellen en hun combinaties. Volgens de constructietechnologie kunnen ze worden geheid wanneer een voorgemaakte paal in een voorbereide put wordt neergelaten, en kunnen ze worden geramd wanneer de paal direct in de put zelf wordt gemaakt (gevuld met beton). Door het type lastverdeling kan de paalfundering stabiel en hangend zijn. De palen van de pilaren met hun onderste uiteinde rusten op vaste grond. Zorgt voor geconcentreerde lastoverdracht. Hangende palen brengen de last over naar de zijkanten, waarbij de wrijvingskracht van de paal zelf met de grond wordt gebruikt.

Houten palen zijn bijzonder zuinig en gemakkelijk te plaatsen, maar hun duurzaamheid en prestaties zijn duidelijk niet de ultieme droom. Hout is gevoelig voor vocht en ontleedt snel in vochtige grond. Palen van gewapend beton zijn iets duurder, maar dit is volkomen terecht. Betonpalen zijn betrouwbaarder, duurzamer, worden niet beïnvloed door externe factoren, ze verdelen de belasting beter.

Over het algemeen zijn paalfunderingen eenvoudig te bouwen en hun technologieën, economisch in termen van materiaalkosten, vergen weinig tijd om te bouwen en vereisen praktisch geen arbeidskrachten. Aan de andere kant zijn dergelijke funderingen economisch niet rendabel vanwege de noodzaak om specifieke apparatuur te gebruiken, die erg moeilijk te verkrijgen is..

Funderingen op zandkussens

Meestal gebruikt om te besparen op constructie. Aanvankelijk wordt zand in de bodem van de put gegoten met een laag van 15-20 cm, die zorgvuldig wordt verdicht. De breedte van zo’n kussen moet 10 cm meer zijn dan de dikte van de muren van het huis..

Bovenop de zandlaag worden steenslag en kleine stenen met een totale dikte van 25-30 cm gestort, die worden geramd en gestort met cement of betonmortel tot een hoogte die wordt bepaald door berekeningen van de sterkte en belasting die door het gebouw op de grond worden overgebracht.

Het gebruik van zandkussens wordt niet aanbevolen in bodems met een hoog vochtgehalte, evenals in klimaatzones met een grote bevriezingsdiepte van de aarde. Dit komt door het feit dat het zand de stroming van water praktisch niet belemmert en bovendien erdoor wordt weggespoeld. Na verloop van tijd zakt een dergelijke stichting, verliest snel zijn oorspronkelijke prestaties..

Houten stoelfundering

Ze worden gebruikt bij de constructie van lichtgewicht, meestal houten constructies. U moet houtblokken van grenen of eiken gebruiken, zorgvuldig verwerkt met speciale mengsels en impregnaties die hun ontbinding voorkomen en beschermen tegen de effecten van temperatuurdalingen, vocht en vuur. De stammen zelf worden geïnstalleerd op vooraf voorbereide houten platforms 10x20x50 (dikte, breedte, lengte), waarvan de taak is om de gegenereerde belasting gelijkmatiger over de grond te verdelen.

Dergelijke stoelen worden onder alle hoeken geïnstalleerd, evenals langs de gehele omtrek van de muren op een afstand van 1-2 meter van elkaar. In dit geval verdiepen de stammen zich 1-1,5 meter in de grond. Zo’n fundering wordt in verschillende fasen gestort in lagen van 20 cm, afwisselend zand en grind. Elke laag wordt zorgvuldig verdicht.

De gemiddelde levensduur van houten stoelfunderingen is afhankelijk van de houtsoort en de kwaliteit van de verwerking en kan variëren van 7 tot 30 jaar. Niettemin is het betrouwbaarder om balken of pilaren van gewapend beton, die zijn ontworpen voor 50 jaar dienst, als ondersteuning te gebruiken. Puin- en strookfunderingen zullen ook na 100-150 jaar hun sterkte en betrouwbaarheid niet verliezen, op zo’n fundering kan uw huis voor de eeuwigheid staan ​​… en zelfs meer.