Correct gebruik van houtolie voor buiten en binnen

Olie-impregneren is een van de eenvoudigste en tegelijkertijd effectieve manieren van beschermende en decoratieve houtbehandeling. Vandaag zullen we het hebben over de soorten oliën, verschillen in samenstellingen voor binnen- en buitengebruik, evenals de techniek voor het impregneren van houten oppervlakken en houtproducten.

Houtolie – verschillen en classificatie

Het coaten van schrijnwerk met olie mag letterlijk de meest milieuvriendelijke en veilige manier van houtverwerking genoemd worden. Dit komt doordat de samenstelling van oliën ofwel absoluut natuurlijke ofwel inerte chemische verbindingen bevat. Laten we meteen een kleine reservering maken: er zijn oliën voor hout, die vluchtige oplosmiddelen bevatten, maar na het drogen blijft zo’n coating absoluut onschadelijk.

Vrijwel alle oliën voor hout worden gemaakt op basis van lijnzaadolie, of beter gezegd lijnolie of andere natuurlijke drogende olie. Kenmerkend voor dit materiaal is de extreem hoge neiging tot polymerisatie. Pure houtbewerkingsolie wordt bijna nooit gebruikt. De drogende oliebasis kan ook van hennep, tung of andere oorsprong zijn, voornamelijk de verschillen worden uitgedrukt in omstandigheden die verdikking en polymerisatie bevorderen.

Oliën verschillen sterk in hun technische eigenschappen: viscositeit, dichtheid, type en gehalte aan vaste stoffen, vluchtige oplosmiddelen en speciale additieven. Dit alles heeft niet alleen invloed op de prestatie van de coating, maar bepaalt ook volledig de applicatietechniek en de aard van de interactie met een bepaalde houtsoort. Aan de andere kant worden oliën ook geclassificeerd op basis van hun decoratieve effect, dat wil zeggen op basis van kenmerken zoals de intensiteit van het uiterlijk van de textuur en de diepte van de verandering in de kleur van hout..

Verschillen in viscositeit

In schrijnwerk zijn er ongeveer twee dozijn veel voorkomende houtsoorten, die verschillen in dichtheid, porositeit en vatafmetingen. In elk geval moet de olie afzonderlijk worden geselecteerd, waarbij ook rekening wordt gehouden met de grootte, vorm en specifieke kenmerken van het verwerkte product. Houd er rekening mee dat het alleen mogelijk is om de viscositeit met oplosmiddelen aan te passen bij het werken met tungolie, andere formuleringen tolereren dit absoluut niet.

Hoe dikker en stroperiger de olie wordt gebruikt, hoe moeilijker het is om een ​​gelijkmatige laag aan te brengen voordat de polymerisatie begint. Werken met dikke oliën vereist meer zorg, de resulterende druppels zijn vervolgens zeer moeilijk te verwijderen. Het voordeel van dikke oliën is een hoge droogsnelheid, vergelijkbaar met sommige soorten vernissen. Door het hoge gehalte aan vaste deeltjes vormen dergelijke oliën ook een sterkere film, die bescherming biedt tegen zowel mechanische schade als vervuiling..

Dunnere oliën worden gebruikt om producten te behandelen die een aanzienlijk oppervlak hebben of vol zitten met kleine onderdelen met veel moeilijk bereikbare plaatsen. Oliën met een lage viscositeit kunnen lange tijd worden aangebracht zonder angst voor ongelijkmatige droging. Om een ​​hoogwaardige bescherming te verkrijgen, moet het product echter lang drogen, bovendien wordt het aanbrengen van dergelijke oliën meestal in 3 of meer lagen uitgevoerd..

Decoratieve eigenschappen van oliën

Bij het kiezen van een olie is het visuele effect van de toepassing van het allergrootste belang. Vanuit dit oogpunt zijn oliën onderverdeeld in voorwaardelijk kleurloos en tint. Waarom worden oliën alleen voorwaardelijk kleurloos genoemd? Omdat ze in ieder geval de kleur van het houtoppervlak veranderen, maar tegelijkertijd de transparantie behouden. Kleuroliën bevatten een colloïdale suspensie van een kleurpigment – van wit tot roet, wat het contrast van het textuurpatroon enigszins dempt.

Transparante oliën laten de houtnerf altijd op verschillende manieren zien. Dit komt allereerst door de viscositeitsindex. Hoe lager het is, hoe kleiner de poriën van het hout kunnen worden geïmpregneerd. Dikke oliën vertonen alleen het algemene korrelpatroon, terwijl dunnere oliën fijne textuurdetails vertonen. Dus voor de behandeling van eiken oppervlakken moet de olie een iets beneden gemiddelde viscositeit hebben, terwijl voor els verzadigde dikke composities worden aanbevolen.

Het gebruik van kleurende oliën lijkt veel op vlekken. Het olieverf van hout wordt zelden als zelfstandige behandeling gebruikt. Veel vaker benadrukken ze met behulp van dergelijke composities de zachte aderen tussen de harde vezels van de boom of bedekken ze individuele elementen van meubels. Na droging heeft de kleurolie een lagere glans dan kleurloos.

Het is niet bekend of een dergelijke eigenschap van oliën als geur kan worden toegeschreven aan de decoratieve eigenschappen. In feite ruiken alle oliën compleet anders, van hooien tot geroosterde zaden. Na het drogen verandert de geur van de olieverwerking in een zeer persistent, maar subtiel aroma, dat een waardevol onderdeel kan worden van de interieurkleur.

Verschil in vaste stoffen en wasgehalte

Ondanks de schijnbare homogeniteit zijn houtoliën een colloïdaal systeem dat bestaat uit een vloeibare oliebasis en een suspensie van vaste stoffen. De laatste zijn producten van gedeeltelijke polymerisatie van de olie, speciale additieven (droogmiddelen in oliën voor uitwendig gebruik), harsen en natuurlijke was. Je hebt helemaal gelijk als je ervan uitgaat dat de viscositeit en dichtheid van de olie toeneemt met het gehalte aan vaste deeltjes..

Het hoge gehalte aan gedeeltelijk gepolymeriseerde insluitsels in de olie helpt het effect van het opheffen van de paal wanneer het hout wordt natgemaakt, te elimineren. Door gebruik te maken van verzadigde, dikke oliën wordt tussenschuren of polijsten soms helemaal vermeden. Dit is een interessante trend: dikke oliën zijn ideaal voor hout met grote bloedvaten, waar de vorming van hoge pool mogelijk is, terwijl vloeiende verbindingen het beste kunnen worden gebruikt voor dichte, harde rotsen die praktisch niet vatbaar zijn voor “ruig”. Aan de andere kant wordt de droogtijd van de olie bepaald door het gehalte aan vaste stoffen..

Opname in de samenstelling van de opgeloste was heeft een iets ander doel. De was helpt de poriën van het hout goed af te dichten, waardoor het een uitstekende hydrofobiciteit heeft. Dergelijke waxen wordt voornamelijk gebruikt in buitendecoratie om hout te beschermen tegen nat worden en stofophoping in kleine poriën. Een andere reden is dat was aan de olie wordt toegevoegd door het op te lossen in terpentijn of een ander vluchtig oplosmiddel. Hierdoor ontstaat het probleem van aanhoudende onaangename geur, die in woonkamers hoogst ongewenst is. Maar er zijn oliën waarin de was bij verhitting oplost. Deze mengsels zijn onstabiel en was slaat vaak neer, waardoor de olie moeilijker aan te brengen is. Vanwege de hoge milieuvriendelijkheid van een dergelijke samenstelling is het echter mogelijk om de inwendige delen in de was te zetten, maar niet ter bescherming, maar om een ​​lichte schaduw en glanzende glans te geven..

Beschermende eigenschappen van oliën

In tegenstelling tot de meeste houtconserveringsmiddelen vormt de olie geen doffe film, waardoor de dampdoorlatendheid van het materiaal behouden blijft. Tegelijkertijd neemt de hydrofobiciteit van het oppervlak verschillende keren toe – bij contact met vloeibaar water is de opname van de boom praktisch nul. Desalniettemin blijft het product gemaakt van hout gevoelig voor krimp en zwelling; oliecoating verlicht deze verschijnselen niet.

Het beschermende effect van de olie bestaat uit het verdichten van de buitenste lagen van de boom, waardoor het binnendringen van ongedierte in de array wordt uitgesloten. Door het ontbreken van paden voor het binnendringen van vocht, wordt de boom het minst vatbaar voor organische schade door schimmel, schimmel of blauw.

De olie behoudt ook de kleur van het hout goed, vooral voor de buitenkant van het huis. Een oliekorst op het oppervlak verstrooit effectief zonlicht en beperkt de zuurstofstroom. Hierdoor wordt de snelheid van cellulose-oxidatie en het daarmee gepaard gaande optreden van een grijsachtige bloei aanzienlijk verminderd..

Al deze eigenschappen komen meer naar voren, hoe dikker de olie wordt gebruikt voor het coaten en hoe meer lagen er worden aangebracht. Oliën worden gekenmerkt door de scheiding van bescherming in twee barrières: intern, bereikt door de poriën te impregneren, en extern, gevormd wanneer een dunne oliefilm op het oppervlak opdroogt. Onthoud dat geolied hout een hogere thermische geleidbaarheid heeft dan droog hout..

Selectie volgens de houtsoort

Houtolie wordt altijd geselecteerd voor een specifieke soort. Het wordt aanbevolen dat u hout proefdraait van hetzelfde type en dezelfde kwaliteit van verwerking als inherent aan houtafwerking. Proeftoepassing, zelfs op kleine oppervlakken, zal snel het gedrag van de compositie in contact met hout beoordelen, evenals het decoratieve effect.

Om te beginnen hebben alle coniferen praktisch geen olie-impregnering nodig. Indien absoluut noodzakelijk, moet u dikke formuleringen gebruiken die in één laag worden aangebracht. Dit komt door de aanwezigheid van een grote hoeveelheid hars in de poriën, waardoor de boom zijn vermogen verliest om zelfs stromende oliën op te nemen. Daarom is het vereist om een ​​snelle droging van de olie op het oppervlak en in de oppervlaktelaag te bereiken..

Dikke verzadigde oliën worden ook gebruikt bij de verwerking van hout met een lage dichtheid (linde, els), met name fruitsoorten met het meest ontwikkelde vaatstelsel. Er zijn geen obstakels voor impregneren met dikke olie, terwijl te vloeibare verbindingen te diep doordringen en voor altijd in vloeibare toestand blijven, zonder zuurstof.

Precies het tegenovergestelde wordt gebruikt bij het verwerken van beuken, berken of platanen. Vanwege de hoge dichtheid van dergelijk hout, zijn ze geïmpregneerd met onverwarmde olie of met verbindingen die een oplosmiddel bevatten. Vaak wordt bij het werken met harde, dichte rotsen hun verwerking in combinatie uitgevoerd: eerst met oliën die goed in het hout doordringen, en vervolgens met dikke composities met een hoog gehalte aan droog residu en was.

Kenmerken van de toepassing en het onderhoud van olieafwerking

Het aanbrengen van de olie zelf is uiterst eenvoudig, het volstaat om de instructies voor het gebruik van een bepaalde samenstelling te volgen. Maar er zijn algemene regels:

1. Alvorens olie aan te brengen, moet het hout kamerdrogen (vochtgehalte niet meer dan 12-14%) en vlakslijpen totdat de tastbare ruwheid is verdwenen.
2. De applicatie wordt strikt in lagen over het hele oppervlak van het product uitgevoerd, elke laag moet volledig droog zijn.
3. Na een bepaalde tijd na het aanbrengen wordt de overtollige olie met een droge doek ingewreven en verdeeld over gebieden met een ongelijkmatige absorptie..
4. Olie wordt in gelijke hoeveelheden op alle zijden van het onderdeel aangebracht en oppervlakken met een open snede van vezels vormen geen uitzondering, ondanks de verhoogde absorptiesnelheid.
5. Als, nadat de olie is opgedroogd, een pool op het oppervlak is gestegen, voordat de volgende laag wordt aangebracht, moet eerst worden geslepen, anders zullen bij het wrijven van de oliefilm ook vezels van lompen op het oppervlak neerslaan.

Olie-impregnering behoudt zijn prestaties gedurende 4-5 jaar binnenshuis en 2-3 jaar buitenshuis. Na deze perioden wordt de coating vernieuwd, waarvoor het voldoende is om de oppervlakken grondig te reinigen en nog een laag olie aan te brengen. De dikte van de olie wordt gekozen afhankelijk van de mate van beschadiging van de vorige afwerking, meestal zijn dit vrij dikke restauratiesamenstellingen.