Het artikel bespreekt de kritieke momenten van het organiseren van bliksembeveiliging met uw eigen handen, die speciale aandacht vereisen. Het is handig om hiervan op de hoogte te zijn, zelfs als de bliksembeveiliging wordt uitgevoerd door externe specialisten.
Aarding
Om onszelf te beschermen tegen elektrische ontlading, die bliksem is, moeten we twee problemen oplossen. De eerste is om zo’n afscheiding op te vangen. En ten tweede, stuur hem naar een veilige plek thuis. Deze veilige plek is gemalen. We beginnen met hem.
De foto toont misschien wel het meest populaire aardingsontwerp voor een klein gebouw. Dit ontwerp heeft drie aardingsgeleiders, die zich op de hoeken van een gelijkzijdige driehoek bevinden. Dit is in feite geen dogma. En het aantal aardgeleiders kan verschillen, en ook hun relatieve positie. Het belangrijkste is dat een dergelijk ontwerp een betrouwbare aarding biedt. De belangrijkste aardingsparameters worden gedefinieerd door documenten als PUE (Electrical Installation Rules, Hoofdstuk 1.7) en GOSTs (GOST 12.1.030-81 “Elektrische veiligheid. Beschermende aarding. Nulstelling”, GOST R 50571.10-96 Deel 5. Hoofdstuk 54. “Aardingsapparatuur en beschermende geleiders ‘).
De belangrijkste parameter die spreekt over het vermogen van aarding om bescherming te bieden, is de weerstand, die niet meer dan 4 ohm mag zijn. U kunt aardingsstructuren vinden die uit slechts één aardingselement bestaan. Toegegeven, de verdieping van een dergelijke geleider is meestal minstens 30 m, wat onmogelijk te implementeren is zonder speciale apparatuur op de site van een landhuis. Daarom worden er in plaats van één aardingselement meerdere genomen. Het aantal elementen en hun diepte wordt bepaald door specifieke omstandigheden.
Op basis van de gemiddelde omstandigheden in ons land worden meestal drie aardingselementen gebruikt, die 3-5 m moeten worden begraven. Het is vermeldenswaard dat het na het installeren van een dergelijke structuur noodzakelijk is om de weerstand te meten. Als het minder is dan 4 ohm, dan is alles in orde. Als het meer is, hoeft u niet van streek te zijn. Een of meer extra elementen kunnen worden toegevoegd om de weerstand te verminderen.
Hoe de aardingselementen te plaatsen
Er is een eenvoudige regel die zegt dat de afstand tussen de aardingselementen niet minder mag zijn dan tweemaal de diepte waarop ze worden aangedreven. Dit is de reden voor de populariteit van de gelijkzijdige driehoek, dit is de meest compacte accommodatie-optie. Sterker nog, als u voldoet aan de eis voor de afstand tussen aardingselementen, dan kunnen deze zelfs in een lijn worden geplaatst.
De volgende belangrijkste kwestie is de materiaalkeuze. Zoals de logica suggereert, kunt u in principe elke geleider gebruiken. We moeten echter niet alleen rekening houden met de elektrische parameters, maar ook met hoe dit materiaal zich zal gedragen in termen van betrouwbaarheid en veiligheid. Er zijn slechts drie materialen in PES: zwart staal, gegalvaniseerd staal en koper. Daarom is het beter om ervoor te kiezen om u tot hen te beperken en geen risico’s te nemen voor experimenteerders.
Afhankelijk van het gekozen materiaal moet u zich houden aan de minimale vereisten voor de doorsnede. Dus voor rond zwart staal moet de diameter minimaal 16 mm zijn, voor gegalvaniseerd staal en koper – 12 mm. Het is mogelijk om niet alleen ronde aardingselementen te gebruiken. Je kunt rechthoekig of zelfs een hoek nemen. Het is interessant dat in het document de hoek alleen wordt aangegeven voor zwart staal. Beperkingen van zwart staal – doorsnede van 100 mm2 met een wanddikte van 4 mm. Voor verzinkt staal 75 mm2 op 3 mm, en voor koper 50 mm2 op 2 mm respectievelijk.
Bij het kiezen van een materiaal worden meestal kosten, beschikbaarheid en duurzaamheid beoordeeld. In termen van duurzaamheid wordt het niet aanbevolen om fittingen te gebruiken. Het is een feit dat de bovenste laag van de wapening is gehard, wat de elektrische parameters beïnvloedt. Bovendien roest de wapening sneller. Er is nog een misvatting. Er zijn nu veel manieren om ferrometalen tegen corrosie te beschermen. Daarom kan het verleidelijk zijn om de aardingselementen met een dergelijke bescherming te behandelen. Het is om een eenvoudige reden verboden om dit te doen – een dergelijke aarding zal niet werken, maar met deze coating isoleren we de aardingselementen van de grond.
Nadat het materiaal is gekozen, rijst een andere vraag, hoe de individuele aardingselementen correct moeten worden aangesloten?
De verbinding moet betrouwbaar zijn, langer dan een jaar meegaan. Over het algemeen is er niet één ideale oplossing. Lassen wordt meestal gebruikt voor zwart staal. Als u een boutverbinding maakt, zal elk element corroderen en neemt de kans op een schending van de geleidbaarheid alleen maar toe. Toegegeven, de lasnaad wordt het meest kwetsbare punt in termen van corrosie. Het is heel goed mogelijk om het te behandelen met een beschermend middel, dit heeft geen invloed op de weerstand van het hele systeem.
Las geen gegalvaniseerd staal. Bij de naad wordt de beschermlaag verbroken. Als u daarentegen speciale connectoren gebruikt die zijn gemaakt van gegalvaniseerd staal, wordt de verbinding beschermd tegen corrosie, wat betekent dat de betrouwbaarheid van de werking is gegarandeerd. Ze doen hetzelfde met koperen elementen. Er zijn ook soldeertechnologieën, maar deze zijn uiterst zeldzaam en duur. Het is vermeldenswaard dat roestvrij staal ook kan worden gebruikt. Het is ook beter om het niet te lassen, maar om een boutverbinding te gebruiken. En er moet worden opgemerkt dat dit materiaal niet in de PES wordt beschouwd..
Het materiaal is geselecteerd, de verbindingen zijn bepaald, u kunt doorgaan met de installatie. U moet beginnen met de opmaak. Een plaats kiezen om de aardingselementen te plaatsen. Onthoud hierbij dat het dichtstbijzijnde aardingselement zich minimaal 1 m van de fundering moet bevinden. Verder is het ook niet nodig, we moeten nog de aarding verbinden met de neerwaartse geleider. Op de plaatsen waar de aardingselementen zich bevinden, graven we gaten van 0,5–1 m diep en verbinden we deze gaten met greppels van dezelfde diepte. Aardingselementen van ongeveer 3 m lang kunnen met een voorhamer worden ingeslagen. Het hangt echter allemaal af van de grondsoort..
Vervolgens verbinden we de verticale elementen met elkaar. Voor de verbinding wordt meestal tape gebruikt, maar vergeet niet de vereiste doorsnede en plaatdikte. Nadat de aardingsassemblage is voltooid, moet u de integriteit ervan controleren en een betrouwbare verbinding met de neerwaartse geleider tot stand brengen. Dan moet je het bedekken met aarde, die het wenselijk is om te verdichten.
Ja, voor het opvullen zou het leuk zijn om de weerstand te meten. We zullen hieronder bespreken hoe u dit kunt doen. Onthoud in de tussentijd dat als de weerstand meer dan 4 ohm is, u moet nadenken over waar u een ander aardingselement kunt plaatsen.
Onderaan geleider
Op het eerste gezicht is het element eenvoudig, maar het is belast met de oplossing van de belangrijkste taak: de levering van een elektrische ontlading van de bliksemafleider naar aarding. De neerwaartse geleider moet betrouwbaar en veilig zijn. Betrouwbaar – dit betekent dat wanneer een elektrische stroom passeert, deze niet zal instorten, maar veilig – wanneer een elektrische stroom passeert, deze niet zowel het huis zelf als de apparatuur die erin is geplaatst, zal beschadigen. Het is niet moeilijk om zo’n neerwaartse geleider te maken, maar hiervoor is het noodzakelijk om bepaalde regels te volgen.
Laten we beginnen met het materiaal waaruit de neerwaartse geleiders kunnen worden gemaakt. Het gebruik van staal, koper en aluminium is toegestaan. De meest gebruikte ronde staaf of draad. De doorsnede van zo’n neerwaartse geleider mag niet kleiner zijn: voor koper – 16 mm, voor aluminium – 25 mm, voor staal – 50 mm. Besteed aandacht aan aluminium. Directe verlijming van koper en aluminium is niet toegestaan. Daarom is het beter om ze niet te gebruiken. En als u niet zonder kunt, moet een dergelijke verbinding worden gemaakt met bouten van neutraal materiaal. Opgemerkt kan worden dat er geen beperkingen zijn aan het gebruik van staal. Het wordt aanbevolen om gegalvaniseerd staal te gebruiken om de neerwaartse geleider tegen corrosie te beschermen.
Een neerwaartse geleider wordt langs de kortste afstand tussen de bliksemafleider en geaarde, horizontale of verticale rechte lijnen gelegd. Het aantal verbindingen in de neerwaartse geleider moet worden geminimaliseerd. En als dergelijke verbindingen nodig zijn, moeten ze betrouwbaar zijn. Lassen, solderen of bouten toegestaan.
De neerwaartse geleider is rechtstreeks aan de muren bevestigd. Als ze zijn gemaakt van onbrandbaar materiaal, is het toegestaan om geleiders niet alleen op de muur, maar ook in de muur te plaatsen. Als de muur is gemaakt van een brandbaar materiaal, bestaat er brandgevaar; tijdens het passeren van een elektrische ontlading kan de neerwaartse geleider tot een gevaarlijke temperatuur opwarmen. Daarom wordt in het geval van brandbare materialen de neerwaartse geleider op een afstand van minstens 10 cm van het muuroppervlak geplaatst. Leg de geleiders uit de buurt van ramen en deuren. Als dit om de een of andere reden niet mogelijk is, moet in dit gebied een neerwaartse geleider met hoogspanningsisolatie worden gebruikt. Plaats geen geleiders in regenpijpen.
Het aantal neerwaartse geleiders is afhankelijk van het ontwerp van het beschermde object, de vorm en grootte van het landhuis en de vereiste beschermingsgraad. Bij de hoogste beschermingsgraad I moet de gemiddelde afstand tussen de neergaande geleiders 10 m zijn. Bij beschermingsgraad IV is de gemiddelde afstand 25 m. Meerdere neergaande geleiders zijn parallelle elektrische verbindingen, wat betekent dat de stroom die door elke geleider vloeit minder zal zijn. Als gevolg hiervan neemt de verwarming van een dergelijke geleider tijdens het passeren van een elektrische ontlading af, wat het risico op brand verkleint.
De aanwezigheid van meerdere neerwaartse geleiders vermindert ook een ander schadelijk effect van blikseminslag. Wanneer een elektrische ontlading door de neerwaartse geleider gaat, ontstaat er een sterk elektrisch veld, dat een geïnduceerde overspanning in de netwerken en apparaten in het huis zal veroorzaken. Het is duidelijk dat een afname van de stroomsterkte in de geleider ook de sterkte van het elektrische veld vermindert.
De regels staan het gebruik van bouwelementen als neerwaartse geleiders toe. Het kan een metalen frame van een gebouw zijn, of andere metalen elementen. Zelfs de versteviging van een gebouw of een metalen gevelbekleding. Het belangrijkste is dat de elektrische continuïteit tussen de elementen betrouwbaar en duurzaam is. Voor wapening wordt het dus voldoende geacht als 50% van alle horizontale en verticale staven is gelast. De dikte van de gevelbekledingselementen moet minimaal 0,5 mm zijn. Het gebruik van alleen natuurlijke neerwaartse geleiders kan riskant zijn, maar in combinatie met een uitgeruste afzonderlijke neerwaartse geleider, kunt u meerdere neerwaartse geleiders tegelijk krijgen, en daarmee de hierboven besproken voordelen.
Als neerwaartse geleiders, evenals aardingselementen, is het onmogelijk om pijpleidingen te gebruiken waardoor brandbare stoffen worden getransporteerd. In een landhuis zijn dit gasleidingen en riolering, aangezien methaan vrijkomt bij de afbraak van uitwerpselen en organisch afval.
Rod bliksemafleider
Bliksemafleiders kunnen kant-en-klaar worden gekocht, of u kunt het zelf maken. De maten en uitvoeringen van staafbliksemafleiders kunnen verschillen. De lengte van voltooide apparaten is dus meestal 2,5–15 m. Het is belangrijk dat de bovenkant van de top van de luchtterminal zich boven het hoogste punt van de constructie bevindt. Er kunnen extra masten worden gebruikt. De vorm van de balk is niet erg belangrijk, het belangrijkste is dat de dwarsdoorsnede overeenkomt met de normen. Verschillende materialen vereisen een ander minimum: koper – 35 mm2, aluminium – 70 mm2 en staal – 50 mm2.
Aangenomen wordt dat hoe dunner de punt van de luchtuitlaatlans wordt geslepen, hoe efficiënter deze zal werken. Aan de andere kant zal een te dunne punt bij blikseminslag verbranden of versplinteren. En het zal veel gevoeliger zijn voor oxidatieve processen. Daarom moet je hier een middenweg vinden.
De bliksemafleider beschermt wat ruimte, die als volgt kan worden ingeschat. We trekken een rechte lijn vanaf het uiteinde van de luchtaansluiting naar de grond, terwijl de hoek tussen de rechte lijn en de luchtaansluiting 45 graden wordt genomen. Door een rechte lijn als generator te nemen, construeren we een beschermende kegel. Als de constructie volledig in deze kegel ligt, wordt het huis als beschermd beschouwd. Als de afzonderlijke onderdelen buiten de kegel uitsteken, is de bescherming onvoldoende, het is noodzakelijk om een extra bliksemafleider te installeren. We bouwen er een nieuwe beschermende kegel omheen. Als beide kegels een gebouw bedekken, is het huis beschermd. Zo niet, dan kiezen we een plaats voor nog een staafbliksemafleider. Dit doen we totdat het huis is beveiligd..
Controle en bewaking van de prestaties van het bliksembeveiligingssysteem
We hebben de aarding georganiseerd, een bliksemafleider geïnstalleerd, ze verbonden met neerwaartse geleiders, de installatie is voltooid. Nu moeten we controleren of ons systeem zal werken. De elektrische verbinding van afzonderlijke elementen en hun verbindingen kan worden gecontroleerd met een conventionele tester. Maar de aardingsweerstand kan niet worden gecontroleerd met een eenvoudige tester..
Specialisten kunnen worden uitgenodigd om weerstand te meten. U kunt het zelf proberen, alleen hiervoor heeft u een speciaal apparaat en een paar extra elektroden nodig. We zullen bekijken hoe we weerstand kunnen meten, aan de hand van het voorbeeld van het gebruik van het M-416-apparaat, dat vrij populair en gemakkelijk te gebruiken is..
Aardingsmeter М-416
Extra elektroden worden meestal bij het apparaat geleverd. We regelen ze volgens het schema. Voor het meten moeten de elektroden ongeveer 0,5 m worden ingegraven.
Meetcircuit aardingsweerstand: 1 – aardlus, 2 – aardingsniveau
Bliksembeveiliging vereist regelmatige monitoring. Het is vereist om de elektrische integriteit te controleren en de aardingsweerstand te bewaken. Dit kunt u het beste doen als de klimatologische omstandigheden het minst gunstig zijn. De weerstand zal in twee gevallen maximaal zijn: in de zomer, als het lange tijd droog was, en in de winter, in de koudste periode. Op dit moment is het niveau van bodemvocht minimaal, respectievelijk is de aardingsweerstand maximaal.
Als uit de controle blijkt dat alles normaal is, kunnen we aannemen dat de externe bliksembeveiliging voorbij is. Maar dit is slechts de helft van de strijd. Het is ook noodzakelijk om interne bescherming te bieden, die overspanningsbeveiliging wordt genoemd..
Overspanningsbeveiliging
Er is geen volledige bescherming tegen onweer. Maar om zoveel mogelijk te beschermen tegen de effecten, naast externe bescherming, intern.
Eerder hebben we al gekeken naar het geval waarin een geïnduceerde overspanning kan optreden in thuisnetwerken, die wordt veroorzaakt door bliksem die de bliksemafleider heeft geraakt. We hebben zelfs een manier gevonden om de schadelijke effecten te verminderen. Dit is in feite een zeldzaam geval. Vaker beïnvloedt bliksem het netwerk zonder zelfs maar in de bliksemafleider te komen. Een blikseminslag in een leiding die elektriciteit levert aan een huis kan tragische gevolgen hebben, zelfs als het een paar kilometer van het huis is gebeurd. Door zo’n impact zullen we proberen onszelf te beschermen..
Huis elektriciteitsnetwerk audit
Het eerste dat u moet doen, is het bestaande elektrische netwerk controleren. Het is een feit dat bescherming alleen effectief is als het interne elektrische netwerk correct is uitgevoerd. Laten we beginnen met de eenvoudigste. Laten we het stopcontact uit de installatiedoos halen en kijken hoeveel draden erop zijn aangesloten. Als er twee zijn, moet het netwerk grondig worden gemoderniseerd. Het punt is dat het juiste moderne elektrische netwerk driedraads is: één draad voor de fase, de tweede voor de nulwerking en de derde voor de nulbescherming. Als er slechts twee draden op het stopcontact zijn aangesloten, betekent dit dat er eenvoudigweg geen nulbeveiliging is.
Er is een veel voorkomende en schadelijke misvatting. Een onervaren elektricien kan voor zichzelf een ontdekking doen – zich realiserend dat de werkende nul en de beschermende nul nog steeds op het schakelbord zijn aangesloten, betekent dit dat u geld kunt besparen. Vanuit het oogpunt van het elektrische circuit verandert er niets als de werkende en beschermende nullen rechtstreeks op het stopcontact worden aangesloten. En zelfs veeleisende huishoudelijke apparaten die controleren op de aanwezigheid van een beschermende nul, zullen in dit geval werken..
In oude elektrische installaties was er geen beschermende nul; deze situatie kan als historisch erfgoed worden beschouwd. En toen er stekkers met drie contacten verschenen, begonnen sommige elektriciens deze truc te gebruiken. In feite is zo’n beslissing gewoon zinloos. De belangrijkste taak van de beschermende nul is bescherming tegen overspanning en elektrische schokken in het geval van een storing van de werknemer. Het is duidelijk dat als u kortsluiting maakt in het stopcontact, er geen bescherming is. Daarom is het noodzakelijk om de invoer- en meetkaart te controleren (ingangsverdelingsapparaat, ASU). Zelfs bij een enkelfasige aansluiting, wanneer er slechts twee draden aan de ingang zijn, is het al nodig om een beschermende nul op de ingangskaart aan te sluiten. En van dit schild, bedraad een afzonderlijke beschermende nul, dan zullen we een onbetrouwbare erfenis kwijtraken.
De volgende stap bij het voorbereiden van het interne netwerk is het controleren en indien nodig de organisatie van het potentiaalvereffeningssysteem. In het algemeen minimaliseert potentiaalvereffening de schadelijke effecten van lekstromen. Zelfs onder de meest gewone omstandigheden hebben lekstromen negatieve gevolgen. Dit is een elektrische schok en versnelde corrosie van draden, en een mogelijke overspanning wanneer de werknul doorbrandt. Bij overspanning door bliksem kunnen de gevolgen zelfs nog erger zijn..
De regelgevingsdocumenten bepalen de procedure voor het bouwen van een potentiaalvereffeningssysteem. We moeten deze aarde via het potentiaalvereffeningssysteem verbinden met de hoofdaarde van het huis. Dit gebeurt in het ASU-schild, meestal zelfs vóór de elektriciteitsmeter.
Na een dergelijke modernisering kunt u beginnen met het organiseren van een effectieve interne beveiliging tegen overspanning..
Woningbescherming (klasse B)
Het doel van het organiseren van overspanningsbeveiliging op dit niveau is duidelijk, het is noodzakelijk om de gehele elektrische installatie van het huishouden te beschermen tegen directe blikseminslagen in een gebouw of stroomtransmissielijn, evenals tegen geïnduceerde overspanning veroorzaakt door dergelijke aanvallen. In het ASU-schild is tot aan de elektriciteitsmeter een beschermingsinrichting aangebracht. Afleiders worden het meest gebruikt, hoewel varistoren ook kunnen worden gebruikt. Het belangrijkste is dat ze voldoen aan de vereisten voor apparatuur van klasse B..
Klasse B afleider
De belangrijkste parameters zijn aangegeven op de behuizing van het apparaat. Voor dergelijke apparaten moet de verzonden impulsstroom ten minste 10 kA zijn en de kortstondige kan 50 kA bereiken, de maximale spanning moet 2,0-2,5 kV zijn.
Apparaten kunnen enkelkanaals zijn, zoals op de foto te zien is. Dit is voldoende voor enkelfasige invoer. Met driefasige invoer is het handiger om driekanaals apparaten te gebruiken.
Er is op dit niveau geen beveiligingsapparaat geïnstalleerd tussen de werkende en beschermende nul. De behuizing is ontworpen om op een DIN-rail te passen. Materiaal- en constructievereisten – vuur en vonken buiten de behuizing van het apparaat moeten worden uitgesloten. Kortsluiting is niet toegestaan, zelfs niet als het apparaat uitvalt.
Lijnbescherming (klasse C)
Apparaten van dit niveau bieden geen bescherming tegen directe blikseminslagen. Ze zijn ontworpen voor resterende overspanning, die overblijft na het passeren van de afleider aan de ingang. Zo’n apparaat wordt meestal al in verdeelborden geïnstalleerd. Als er bijvoorbeeld op elke verdieping meerdere zijn, kunnen beveiligingsinrichtingen onafhankelijk in elk vloerpaneel worden geïnstalleerd. Op dit niveau is het beter om vierkanaals apparaten te gebruiken. Het vierde kanaal wordt gebruikt om tussen werkende en beschermende nullen in te stellen..
4-kanaals apparaat
Afleiders kunnen op dit niveau worden gebruikt, hoewel varistoren vaker worden gebruikt. Gewoonlijk zijn hun parameters voldoende. Voor dergelijke apparaten moet de uitgezonden impulsstroom minimaal 10 kA zijn, en de korte termijn kan oplopen tot 40 kA, de maximale spanning moet 1,3 kV zijn. Andere vereisten zijn vergelijkbaar met die van klasse B.
Om de lijnbescherming correct te laten werken, moet de afstand langs de kabel tot de apparaten van het vorige niveau minimaal 7-10 m zijn, wat voldoende vertraging oplevert. Bij een klein landhuis kan het voorkomen dat de afstand kleiner zal zijn. Daarom is het nodig om een kunstmatige vertragingslijn te organiseren, wat gemakkelijk te doen is door een smoorspoel te installeren met een inductantie van minimaal 12 μH. Het is duidelijk dat op elk kanaal een smoorspoel moet worden geïnstalleerd.
Apparaatbescherming (klasse D)
Dit is de laatste beschermingslaag. Niet vereist voor alle apparaten. Voor de meesten zullen de twee voorgaande niveaus voldoende zijn. Desalniettemin is een dergelijke bescherming nog steeds aan te raden voor de bescherming van enkele bijzonder gevoelige en dure apparaten. Beschermende apparaten kunnen in stopcontacten worden ingebouwd en zijn autonoom.
Categorie D-beveiligingsapparaat
Het apparaat dat op de foto wordt getoond, is rechtstreeks op het stopcontact aangesloten en alleen dan wordt het apparaat dat bescherming nodig heeft, aangesloten. Ze kunnen worden gecombineerd, naast overspanningsbeveiliging in het elektriciteitsnet, kunnen ze bovendien bescherming bieden voor zwakstroomnetwerken. Het apparaat dat op de foto wordt getoond, heeft de mogelijkheid om uw thuiscomputernetwerk te beschermen.
Door externe bescherming en overspanningsbeveiliging in een landhuis te implementeren, krijgen we het hoogste niveau van bescherming tegen onweer dat momenteel beschikbaar is..
Is er een effectieve doe-het-zelf oplossing voor bliksembeveiliging? Zo ja, wat zijn enkele betrouwbare methoden en materialen die ik kan gebruiken om mijn huis te beschermen tegen blikseminslag? Ik ben geïnteresseerd in kostenefficiënte opties die ik zelf kan installeren. Alvast bedankt.
Wat zijn enkele eenvoudige en betaalbare doe-het-zelfmethoden voor bliksembeveiliging?
Beste lezer, wat zijn enkele DIY-methoden voor bliksembeveiliging die effectief kunnen zijn? Ik ben op zoek naar eenvoudige en budgetvriendelijke oplossingen om mijn huis te beschermen. Heb je tips of suggesties? Bij voorbaat dank voor je hulp!
Er zijn verschillende doe-het-zelf-methoden voor bliksembeveiliging die effectief kunnen zijn en budgetvriendelijk zijn. Een optie is om een bliksemafleider te installeren op het hoogste punt van je huis, zoals op het dak. Een andere optie is het plaatsen van bliksemafleiders op de hoeken van het dak en deze vervolgens te verbinden met een aardingsysteem. Daarnaast kun je metalen leidingen, dakgoten en regenpijpen aarden om bliksem te geleiden en af te voeren. Zorg er ook voor dat de elektrische bedrading en apparaten in huis goed geaard zijn en gebruik overspanningsbeveiligingen. Het is altijd aan te raden om een professioneel advies in te winnen voordat je aan de slag gaat met bliksembeveiliging. Veel succes en hopelijk helpen deze tips je om je huis te beschermen tegen bliksem!