Ongewone trappen

Een trap is per definitie een bouwconstructie die verschillende niveaus van een kamer of terrein met elkaar verbindt, waardoor een persoon kan klimmen of dalen, waarbij hij zijn voeten niet op een hellend vlak plaatst, maar op vlakke treden, wat het gemak van een dergelijke beweging en de veiligheid ervan vergroot. Maar niet alleen deze (en soms niet deze) functie kan via trappen worden uitgevoerd. Of, integendeel, dezelfde taak kan worden opgelost door producten die totaal anders zijn dan een klassieke trap (bijvoorbeeld verschillende liften of bijvoorbeeld een paal van brandweerlieden).

Allereerst hangt het type trap af van welke punten het verbindt: de verdiepingen van een drukke kamer of de verdieping met een bed op de tweede verdieping, leidt naar een zacht heuveltje in de tuin of verticaal naar de zolder. Het doel is vooral bepalend voor de grootte, het materiaal en het ontwerp van de trap. Ze worden ook beïnvloed door het contingent gebruikers voor wie de trap voornamelijk bedoeld is: naast gewone ‘gemiddelde’ mensen kunnen het ook kinderen, gehandicapten en zelfs dieren zijn. Daarnaast wordt de sterkste afdruk opgelegd door de esthetische eisen die (in meer of mindere mate) bestaan ​​bij het maken van een ontwerp. Uiteindelijk kunnen deze vereisten de belangrijkste en enige worden, dat wil zeggen dat de trap alleen decoratieve functies zal vervullen..

Misschien wel de meest voorkomende zijn marcherende trappen. Maar zelfs ze veranderen in iets unieks, als bijvoorbeeld glas als materiaal wordt gekozen (en zelfs met gekleurde verlichting), of wanneer de treden kunnen vouwen, overgaan in een gladde uitgang, of bijvoorbeeld wanneer een soort decoratieve trap (maar van vrij normale grootte en vorm) leidt nergens toe, alsof de overwinning van de esthetiek in de strijd tegen het gezond verstand wordt verkondigd…

Schroef, touwtjeenzovoort. trappen impliceren in eerste instantie originaliteit en bijzonder design. Hun eigen ontwerp draagt ​​bij aan de uitvoering van de meest ondenkbare ideeën. Door het gebruik van geschikte materialen en vormen passen ze gemakkelijk in het interieur van elke stijl – of het nu techno of barok is.

Zeer bijzondere ontwerpen komen terug tussen de mansardedelen (interne zolder) trappen. Hun belangrijkste kenmerk is dat ze worden verwijderd (ze worden te zelden gebruikt, zodat de trap constant leefruimte inneemt), maar tegelijkertijd worden ze snel en gemakkelijk alert. De hele massa van dergelijke mechanismen kan worden onderverdeeld in 3 hoofdgroepen: volledig naar de zolder schuiven (de eenvoudigste, maar vereist voldoende ruimte erop), glijden (zoals brandweerlieden) en opvouwbare “accordeon”. De laatste twee opties, hoewel ingewikkelder qua ontwerp, zijn interessant omdat hun grootste gedeelte (wanneer de anderen erin worden geduwd of erin worden gevouwen) ook als zolderluik kan dienen – handig en economisch.

Een speciale sectie zou moeten bevatten tuinladders (en anderen voor open gebieden). In de regel voeren ze decoratieve functies uit (het is heel goed mogelijk om zonder hen te doen en zelfs het transport te verstoren) en zijn daarom alleen aanwezig op dure sites, goed uitgerust tot het hoogste niveau. Elk heuvelachtig of hellend gebied kan worden geëgaliseerd (indien gebruikt voor het telen van aardappelen). Maar in de aanwezigheid van geld en smaak, moet oneffenheid daarentegen worden benadrukt, benadrukt met behulp van trappen. Ze kunnen slechts twee of drie lage treden hebben (die bijvoorbeeld de niveaus van het hoofdtuinpad en een tuinhuisje of een terras en een fontein met elkaar verbinden), maar ze geven de tuin onmiddellijk volume, driedimensionaliteit.

Vaak zijn er transformaties van functies van dezelfde ladder. Zo was er een decoratieve “to nowhere”, waarop (in artistieke wanorde) potten met bloemen en boekenplanken stonden. Na aanschaf van nieuw meubilair en groot onderhoud is er een verlaagd plafond van gemaakt, de spots waarop door de getrapte vorm onder hoeken van +45 en -45 graden schijnen.

Een ander geval. De externe aangebouwde (maar vaste vaste) trap naar de zolder heeft zijn relevantie verloren: er is een prachtige interne zolder gemaakt. Maar ook op straat gaat niemand hem ontmantelen: druiven kronkelen er prachtig doorheen, het is decoratief geworden.

Of, in het algemeen, de geboorte van een heel “sculpturaal ensemble”. Het begon met het feit dat de kleine pup niet op de veranda kon klimmen (een trede van ongeveer 25 cm hoog). Ze regelden voor hem een ​​miniatuur houten (ongeveer een kwart van de breedte van de veranda) ladder, die deze hoogte in 4 treden verdeelde. Het bleek zo mooi te zijn en zo perfect in het interieur van de veranda en veranda te passen dat ze zelfs nadat de honden waren opgegroeid het niet verpestten, maar ook een kleinere kopie van het huis bevestigden (waardoor het hokje gestileerd werd). Het resultaat is een soort “geneste ruimte”, zoals in de spiegel tegenover de spiegel of op de monitor die het beeld toont van de camera die deze monitor filmt … Ziet er geweldig uit. Nu, als er vrije tijd is, wordt het ensemble geleidelijk aangevuld met details (ook de werkelijkheid kopiëren) – een micro-put, micro-bomen bij het huis, enz..

Er moet aan worden herinnerd dat dezelfde taken op verschillende manieren kunnen worden opgelost en dat de meest gewone objecten, met verbeeldingskracht en artistieke smaak, kunnen worden omgezet in echte kunstwerken..