De mens moet nog leren en leren van de natuur. Allereerst wat ze het beste kan. Planten creëren en behouden bijvoorbeeld zelf de grond, en als dit land niet wordt verminkt door een ploeg en niet wordt vergiftigd met chemicaliën, dan zijn er veel levende organismen die het kunnen losmaken en bemesten. Planten kunnen zichzelf zelfs beschermen, en als hun kracht niet genoeg is, zullen ze helpers roepen – spinnen, vleermuizen, hagedissen, vogels en andere prachtige wezens.
Planten versterken de vruchtbare bodemlaag, beschermen deze tegen de wind en de brandende zon en maken de vernietigende aspiraties van de elementen glad. Planten verrukken ons met vriendelijke kiemen in de lente en een rijke oogst in de herfst. Deze vreugde kan echter alleen worden gewaardeerd in harmonie met de natuur. En omdat je uit wrok en ondanks haar “geraakt” bent, kun je het nauwelijks voelen.
We beginnen met een reeks artikelen over biologische landbouw. Vandaag zullen we een kort overzicht maken van de principes en methoden, rekening houdend met de onderscheidende kenmerken.
Een beetje geschiedenis
De geschiedenis van de opkomst en ontwikkeling van de landbouw beslaat meer dan achtduizend jaar. Bij het ochtendgloren wist de mens nog steeds niet hoe hij ijzer moest winnen, en al het werk op de grond werd uitgevoerd met behulp van houten schoffels en schoppen – de structuur en vruchtbaarheid van de grond werden niet verstoord. Met de opkomst van grote nederzettingen en een toename van de bevolking, ontstaat er akkerbouw en werd het eerste akkerwerktuig uitgevonden: een houten ploeg, die bedoeld was om voren te snijden, en ossen of paarden werden als trekkracht gebruikt. Vanaf het moment dat de mens leerde ijzer te delven en te smelten, werd een houten ploeg vervangen door een metaal.
Op het grondgebied van Rusland begon het massale gebruik van het ploegen van afwerkplaten met een ploeg onder Peter de Grote. En dat was het begin van het einde. Massale ontbossing en het dumpen van het land leidden snel tot bodemvernietiging in centraal Rusland.
De eerste voorbode van aanstaande milieurampen veroorzaakt door het grootschalig ploegen van ongerepte gronden was ernstige erosie, ontvochtiging en uitdroging van bodems in het zuiden van het Russische rijk in het midden van de 19e eeuw. En zelfs toen begonnen sommige Russische wetenschappers (V.V. Dokuchaev, I.E. Ovsinsky) alarm te slaan en zeiden dat het ploegen van afwerkbladen een nadelig effect had op de structuur van de grond en op de vruchtbaarheid ervan. Zelfs toen begon Ovsinsky, in plaats van een ploeg, een ruitersnijder te gebruiken, terwijl hij opmerkelijke opbrengsten ontving, zelfs in de droogte van 1895-1897.
De volgende ecologische ramp vond plaats op de vlakten van de VS en Canada in de jaren 30 van de 20e eeuw. Het ploegen van miljoenen hectaren maagdelijk land op de prairie leidde tot verschrikkelijke winderosie, en de stofstormen van die tijd werden door de lokale bevolking gezien als het einde van de wereld..
In de jaren 60 van de twintigste eeuw brak dezelfde catastrofe uit in de USSR, in de landen Kazachstan, de Oeral en Siberië. In de periode van 1954 tot 1962 werd hier 42 miljoen hectare geploegd door middel van ploegen van afwerkplaten. Over de hele breedte van de steppevelden hing een enorme stofwolk. En er zijn meer dan een dozijn van dergelijke voorbeelden..
De uitvinding van minerale meststoffen speelde een kolossale rol bij de vernietiging van vruchtbaarheid en het verminderen van de humuslaag van de bodem. En over het gevaar van het eten van groenten en fruit die met behulp van dergelijke verbanden zijn gekweekt, is het niet langer nodig om te praten.
Albert Howard (1873–1948) wordt beschouwd als de grondlegger van het moderne systeem van biologische landbouw. Deze Engelse wetenschapper bracht het grootste deel van zijn leven door in India, waar hij een systeem ontwikkelde voor het composteren en bemesten van de bodem met organisch materiaal. Hij schetste de basisprincipes van zijn methode in het boek “Commandments of Agriculture”. Dit werk maakte ooit grote indruk en trok veel supporters van over de hele wereld..
The Agricultural Covenant van Albert Howard, 1943.
Tegelijkertijd ontstond in Duitsland biologisch-dynamische landbouw, met als basisprincipe de volledige afwijzing van het gebruik van minerale meststoffen en pesticiden. In dit geval worden speciale biodynamische preparaten gebruikt om de bodem te bemesten en ongedierte te bestrijden, waarover we het in de volgende artikelen zullen hebben. De grondlegger van de biologisch-dynamische landbouw is Rudolf Steiner (1861-1925). Deze twee richtingen vormden de basis voor de ontwikkeling van methoden voor moderne biologische landbouw. Dit systeem wordt al lang met succes in veel landen gebruikt. Dit is vooral waar, aangezien de milieusituatie in de wereld velen ernstige zorgen baart..
Rudolf Steiner
De wereld zien door de ogen van een biologische boer
Om een biologische boer te worden, is het niet voldoende om het gebruik van pesticiden en grondbewerking op te geven. Deze wetenschappelijke benadering is gebaseerd op een diepgaand begrip van de processen die in de natuur plaatsvinden. En het is niet nodig om de natuur als een soort abstract concept te zien. De natuur in biologische landbouw is de grond en planten die we op onze percelen verbouwen.
Biologische landbouw (ook wel natuurlijk of biologisch genoemd) is fundamenteel anders dan traditionele landbouw. Hier wordt de aarde niet gegraven of geploegd, maar alleen losgemaakt met behulp van speciale apparaten, zoals de Fokin vlakfrees. Tuinman-organisten gebruiken alleen organische mest en speciale biologische producten om de bodem te bemesten en ongedierte en plantenziekten te bestrijden.
De belangrijkste doelen van natuurlijke landbouw zijn het vergroten van de bodemvruchtbaarheid en het verkrijgen van milieuvriendelijke producten. De methoden en technieken die door de aanhangers van deze aanpak worden gebruikt, maken het werk van de tuinman gemakkelijk en plezierig.
De basis van biologische landbouw is een bijzondere houding ten opzichte van de bodem. De bodem wordt gezien als een levend wezen dat op alle mogelijke manieren moet worden beschermd en verzorgd voor zijn gezondheid. Want als de grond gezond is, hoeven de gewassen die erop groeien nergens bang voor te zijn..
Het is deze houding die de weigering veroorzaakt om het land diep te cultiveren, aangezien constant graven alle levende wezens doodt die de basis vormen voor vruchtbaarheid – humus. Humus is een complexe samenstelling van voedzame organische verbindingen die in de bodem worden gevormd als gevolg van de vitale activiteit van wormen, schimmels, microben en andere in de bodem levende organismen.
Om de structuur van de bodem te verbeteren, gebruiken “gevorderde” tuinders de mulchmethode, die de groei van onkruid onderdrukt en voldoende vocht in de grond vasthoudt. In de natuur is de grond altijd bedekt met een laag bladeren en gras – de mulchmethode helpt de grond te beschermen tegen oververhitting en erosie.
Om de humus te verhogen en de bodemstructuur in de biologische landbouw te verbeteren, worden alleen organische meststoffen gebruikt, waarvan compost en groenbemesters de belangrijkste zijn. Siderata zijn groenbemesters die kunnen worden gebruikt als verschillende grassen en graangewassen (mosterd, klaver, lupine, koolzaad, rogge, haver en andere). Lees meer over dit alles in het artikel “Biologische landbouw: stop met het vernietigen van de grond door te graven en onkruid te wieden”.
Over permacultuur
De langetermijnpraktijk van sommige moderne boeren bewijst dat het mogelijk is om, als je aan bepaalde voorwaarden voldoet en genoeg kennis en ervaring hebt, groenten en fruit kunt verbouwen om voor je gezin te zorgen zonder gebruik te maken van verschillende (zelfs biologische) meststoffen. De meeste agrotechnische technieken zijn helemaal niet nodig – losmaken, wieden, water geven, mulchen, composteren, groenbemesters.
De bekende Oostenrijkse agrarisch-revolutionair Sepp Holzer heeft dit echt bewezen. Zijn landgoed ligt op een hoogte van 1.100 meter boven zeeniveau en de gemiddelde jaartemperatuur is hier plus 6 graden. En in deze moeilijke klimatologische omstandigheden slaagt Sepp Holzer erin om met succes thermofiele bomen te laten groeien als kersen, abrikozen, zoete kersen en andere. Meloenen en druiven groeien goed bij de Oostenrijkse professor. Opgemerkt moet worden dat dit alles hier groeit in tegenstelling tot de canons van de traditionele landbouw..
Sepp Holzer op zijn alpenboerderij
Sepp Holzer en zijn vrouw houden zich alleen bezig met planten en oogsten. Ze hebben geen landbouwwerktuigen en er werkt slechts één medewerker op hun landgoed (50 hectare). Hier komen ze niet los, kruipen niet in elkaar, geven geen water of mulchen. Insecten en vogels bestrijden ongedierte op het landgoed van Sepp Holzer. De Oostenrijkse agrarisch-revolutionair creëerde een uniek ecosysteem op zijn land, waar de mens leeft volgens de natuurwetten in volledige harmonie ermee. Dit wereldwonder wordt vandaag permacultuur genoemd, wat in het Engels “lange termijn”, “permanent” betekent. We hebben de ervaring van Sepp Holzer en het concept van permacultuur in meer detail besproken in het artikel “Biologische landbouw: permacultuur – leven in harmonie met de natuur”.
Dus laten we het samenvatten. De ecologische situatie op de planeet vereist dat iedereen nadenkt en maatregelen neemt om te behouden wat er overblijft. En het gebruik van biologische landbouwmethoden kan ons veel helpen..
De belangrijkste postulaten van natuurlijke landbouw zijn:
- De grond niet dieper dan vijf centimeter losgemaakt.
- Bedek de grond altijd met een laag organisch materiaal.
- Bescherm en verzorg bodemdieren, de belangrijkste producenten van humus.
- Wees bang voor de kale grond, laat de grond niet zonder planten, maar zaai groenbemesters op de vrijgekomen grond.
Deze basisregels zullen ook het onderwerp zijn van onze volgende artikelen. Observeer de natuur, leef er in harmonie mee – en dan zal arbeid op aarde je niet alleen goede oogsten opleveren, maar ook maximaal plezier en positieve emoties brengen..
Wat zijn de belangrijkste kenmerken van biologische landbouw en hoe kunnen consumenten ervoor zorgen dat ze biologische producten kunnen herkennen en ondersteunen?
Biologische landbouw houdt in dat gewassen en dieren worden geteeld op een manier die het milieu en de biodiversiteit respecteert. Dit betekent dat er geen synthetische bestrijdingsmiddelen of kunstmest worden gebruikt, genetische modificatie wordt vermeden en dieren meer ruimte en natuurlijk voedsel krijgen. Biologische landbouw streeft naar duurzaamheid en behoud van natuurlijke hulpbronnen.
Consumenten kunnen biologische producten herkennen aan het keurmerk voor biologische landbouw, zoals het Europese keurmerk met de groene blaadjes. Dit keurmerk garandeert dat het product aan alle biologische eisen voldoet. Daarnaast kunnen consumenten biologische producten herkennen aan de verpakking met het woord “biologisch” en de vermelding van de certificerende instantie.
Consumenten kunnen biologische landbouw ondersteunen door bewust te kiezen voor biologische producten en zo de vraag naar duurzame en milieuvriendelijke producten te stimuleren. Door biologische producten te kopen, dragen consumenten bij aan een gezondere leefomgeving en een duurzamere landbouw.
Biologische landbouw is een duurzame manier van landbouw waarbij gewassen en dieren op een milieuvriendelijke manier worden geteeld. Er worden geen synthetische bestrijdingsmiddelen of kunstmest gebruikt en genetische modificatie wordt vermeden. Dieren hebben meer ruimte en krijgen natuurlijk voedsel. Consumenten kunnen biologische producten herkennen aan het keurmerk voor biologische landbouw en door te kiezen voor biologische producten, stimuleren zij de vraag naar duurzame en milieuvriendelijke producten. Dit draagt bij aan een gezondere leefomgeving en een duurzamere landbouw.