Oorzaken en tekenen van polyhydramnio’s bij zwangere vrouwen – het gevaar van pathologie, gevolgen voor de foetus en behandeling

Voor de normale ontwikkeling van de baby in de baarmoeder is de waarde van vruchtwater van onschatbare waarde. Ze beschermen het embryo tegen mechanische stress, nemen deel aan de stofwisseling en geven het bewegingsvrijheid. Vruchtwater is constant in beweging en wordt bijgewerkt. Polyhydramnio’s tijdens de zwangerschap zijn echter erg gevaarlijk, omdat het de oorzaak is van veel ziekten bij zowel een vrouw als een ongeboren kind.

Wat is polyhydramnio tijdens de zwangerschap

Dit is een aandoening waarbij de hoeveelheid vruchtwater bij een zwangere vrouw aanzienlijk toeneemt. In de geneeskunde is er een classificatie van polyhydramnios. Opgemerkt moet worden dat de toename van vruchtwater niet altijd een pathologie is. Soms wordt de term “matige polyhydramnio’s” alleen gekenmerkt door het naderen van een hogere norm, maar niet boven de toegestane limiet. Op verschillende tijdstippen varieert de snelheid van het vruchtwater. Bij een zwangerschap van 10 weken is het normale volume bijvoorbeeld 30 ml, bij 14 – 100 ml en na 38 weken is 1,5 liter de norm.

Als deze grens wordt overschreden, hebben we het over polyhydramnio’s bij een zwangere vrouw. Er is een bepaalde classificatie. De toename van vruchtwater kan mild, acuut of chronisch zijn. De gevaarlijkste toestand tijdens de zwangerschap is acuut, wanneer het waterpeil zeer intensief begint te groeien, gedurende meerdere dagen of zelfs uren. Chronische polyhydramnio’s worden gekenmerkt door een langzame toename van het vloeistofvolume..

Tekens

Er zijn bepaalde tekenen waarvan de aanwezigheid een vrouw zal vertellen over de aanwezigheid van pathologie. Maar niet altijd kan een zwangere vrouw zelf een diagnose stellen. In het chronische beloop van polyhydramnio’s komt een vrouw vaak pas bij het volgende onderzoek door een arts achter de pathologie. Bij acute pathologie is het gemakkelijk op te merken dat de maag erg snel groeit. De omtrek op navelniveau is soms groter dan 120 cm.

De zwangere vrouw klaagt over het snel verschijnen van striae, vermoeidheid, zwaarte tijdens het lopen, kortademigheid. Het is raadzaam om op ongewone symptomen te letten om de zwangerschap te behouden:

• gorgelend in de buik;
• verminderde activiteit van het kind;
• ernstige zwelling van de benen;
• een gevoel van druk op het perineum;
• verhoogde hartslag;
• malaise, zwakte.

Pittig

Overmatige ophoping van vocht kan onmiddellijk worden vastgesteld. Een sterke toename van de buik kan niet onopgemerkt blijven, omdat de aandoening zich in zeer korte tijd ontwikkelt. De zwangere vrouw ervaart ongemak in de buik, pijn in de lumbale regio en liesstreek. De buikwand zwelt merkbaar op, er wordt ernstige kortademigheid waargenomen. Een vrouw hoort de beweging van de foetus niet en luisteren naar zijn hartslag is erg moeilijk. De snelle ontwikkeling van pathologie kan gepaard gaan met een scheuring van baarmoederweefsels.

Chronisch

Bij chronische ontwikkeling van de ziekte vindt de groei van vruchtwater langzaam plaats. Vaker observeren artsen dergelijke polyhydramnio’s aan het einde van de zwangerschap. Overmatige vloeistofnorm van chronische aard heeft geen ernstige symptomen. Zwangere vrouwen hebben de tijd om te wennen aan een bepaald ongemak en dit te koppelen aan hun positie, dus de diagnose van pathologie is moeilijk. Om deze reden is de chronische vorm van polyhydramnio’s niet minder gevaarlijk dan acuut en heeft het zeer vervelende gevolgen voor zowel moeder als baby.

Oorzaken

Artsen kunnen nog steeds niet met 100% zekerheid de oorzaken van polyhydramnio’s tijdens de zwangerschap aangeven en specifieke voorwaarden noemen voor de ontwikkeling van pathologie. Er zijn echter enkele trends in het optreden van deze ziekte. De risicogroep omvat zwangere vrouwen met de diagnose diabetes. Volgende in de lijst zijn chronische ziekten van het urogenitale systeem, infecties, vaatziekten, hartafwijkingen. Hoog risico op polyhydramnio’s bij een patiënt met Rh-conflictzwangerschap. De oorzaak van de afwijking is mogelijk een te grote foetus of de pathologie ervan:

• afwijkingen in de ontwikkeling van de darmen of maag;
• misvormingen van het hart;
• defecten van het centrale zenuwstelsel;
• genetische afwijkingen.

Vormen, soorten en graden

Zoals al opgemerkt, kunnen polyhydramnio’s bij een zwangere vrouw chronisch of acuut zijn. Matig passeren of snel ontwikkelen. De ernst van verloskundige pathologie is onderverdeeld in:

• licht op als de hoeveelheid water niet groter is dan 3000 ml;
• matig, waarbij het vruchtwater volumes heeft van 3000 tot 5000 ml;
• ernstig als het vruchtwater een volume van meer dan 5000 ml overschrijdt.

Er zijn verschillende hoofdgradaties van polyhydramnio’s: relatief, borderline, idiopathisch en uitgesproken. De eerste is geen gevaar voor de vrouw en de foetus. Polyhydramnios borderline wordt ook als normaal beschouwd, maar vereist al constant medisch toezicht. Idiopathische overmaat aan water heeft geen karakteristieke tekenen en oorzaken, ontwikkelt zich op elk moment.

Wat is gevaarlijk

Het grootste gevaar van polyhydramnio’s bij zwangere vrouwen is de dreiging van een miskraam. Dus de pathologie eindigt bij 35% van de vrouwen. In de meeste gevallen hebben zwangere vrouwen op elk moment ernstige toxicose, die vaak overgaat in braken, wat uitdroging bedreigt. Een grote hoeveelheid water verstoort de juiste presentatie van de foetus, daarom wordt vaak de verkeerde positie van het kind waargenomen: bekken of transversaal. Het risico op foetoplacentale insufficiëntie is niet uitgesloten wanneer de placenta is verstoord. De foetus ontwikkelt zuurstofgebrek, wat de volledige ontwikkeling schaadt.

Diagnostiek

Naast het bestuderen van de klachten van de zwangere vrouw, onderzoekt de arts van de prenatale kliniek haar op de aanwezigheid van relevante tekenen. Er zijn verschillende soorten diagnose van polyhydramnio’s. De meest betrouwbare is echografie, waarbij een vrouw wordt toegewezen om de vruchtwaterindex (IAI) te bepalen. Een aanvullende onderzoeksmethode is een drievoudige test om de concentratie in het bloedserum (16-18 weken zwangerschap) van vrij oestriol, choriongonadotrofine en? -Foetoproteïne te bepalen. Analyses tonen mogelijke foetale misvormingen die veel voorkomen bij polyhydramnio’s.

Echografie

Tegenwoordig zijn er twee methoden om vruchtwater te meten. De eerste wordt de ‘gouden standaard’ genoemd. Hiervoor is de baarmoederholte verdeeld in 4 kwadranten, waarin de arts de diepte van het grootste vruchtwaterzakje bepaalt, vrij van alle delen van het embryo. IAG is de som van alle vier de waarden. Als het resultaat lager is dan 5%, wordt de diagnose van oligohydramnion gesteld. Wanneer waarden hoger zijn dan 97,5%, wordt dit gekenmerkt door polyhydramnio’s.

IAJ

De tweede optie is om de grootste vloeistofzak te bepalen, die vrij is van navelstrenglussen en kleine delen van de foetus, gemeten in 2 loodrechte vlakken. De norm is een waarde van 2 tot 8 centimeter. Als het resultaat 1-2 cm is, wordt dit beschouwd als een grensstatus. Polyhydramnios wordt bepaald wanneer de grootte van de grootste vloeistofzak meer dan 8 cm is.

Behandeling

Wanneer een ziekte zoals polyhydramnio’s optreedt tijdens de zwangerschap, moet de gynaecoloog, indien mogelijk, de oorzaak vaststellen en op basis hiervan de juiste therapie voorschrijven. Een zwangere vrouw krijgt klassieke behandeling in een ziekenhuis onder strikt toezicht van artsen. Ze proberen de zwangerschap zo lang mogelijk te houden. In de regel worden antibiotica, B-vitamines, geneesmiddelen die de utero-placentale bloedstroom herstellen en metabolische processen tot stand brengen, evenals geneesmiddelen die de bloedcirculatie en diuretica verbeteren, voorgeschreven..

Als polyhydramnio’s in de vroege stadia van de zwangerschap voorkomen, wordt het behandeld zonder gevolgen voor de foetus en de moeder. In een plotseling en acuut verloop van de ziekte nemen artsen vaak hun toevlucht tot de procedure voor het openen van de foetale blaas (amniotomie) om overtollig vruchtwater af te voeren. Anders is er niet alleen een bedreiging voor zwangerschapscomplicaties, maar ook voor het leven van de moeder en / of het kind.

Antibiotica

Omdat de etiologie van de ziekte erg moeilijk te identificeren is, moet de gynaecoloog met polyhydramnio’s heel voorzichtig zijn bij het kiezen van antibiotica. Bij acute pathologie schrijft de arts vaak een behandeling met Rovamycin of analogen voor. Er zijn aanwijzingen voor therapie met indometacine (25 mg om de 6 uur), maar er moet aan worden herinnerd dat de kans op vroegtijdige sluiting van de ductus arteriosus bij de foetus zeer groot is.

Effecten

Polyhydramnios heeft een negatieve invloed op de gezondheid van moeders en de ontwikkeling van de foetus. Als het probleem niet op tijd wordt opgelost, dreigt een toename van de hoeveelheid vruchtwater met de volgende gevolgen:

• de baarmoeder, vergroot door een teveel aan vocht, comprimeert gedurende lange tijd grote en kleine bloedvaten, wat een verhoging van de bloeddruk en zwelling bij de moeder veroorzaakt;
• de baarmoeder met polyhydramnios is erg gestrekt, wat kan leiden tot enorme bloedingen en loslaten van de placenta;
• bevalling tegen de achtergrond van polyhydramnio’s komt in 30% van de gevallen eerder voor dan de uitgerekende datum, omdat door de grote ophoping van vocht de baarmoeder toeneemt tot de omvang van een voldragen zwangerschap;
• bij voortijdig verlaten van de baarmoeder kan vruchtwater een pen, been of navelstreng verwijderen;
• vroege lozing van vruchtwater verzwakt de bevalling, soms tot volledige stopzetting.

Voor een kind

Naast de hierboven genoemde complicaties, hebben polyhydramnio’s een negatieve invloed op de toekomstige baby in de baarmoeder van de moeder. De ontwikkeling van foetoplacentale insufficiëntie in de vroege periode leidt tot een slechte ontwikkeling van het embryo en op een later tijdstip – tot groeiachterstand van de foetus. Artsen noemen de volgende negatieve gevolgen voor het kind:

• intra-uterien infectieus proces;
• gastro-intestinale misvormingen;
• onvoldoende vorming van het zenuwstelsel;
• chronische foetale hypoxie;
• verminderde immuniteit;
• voortijdige geboorte.

Deze pathologieën kunnen in de natuur verborgen zijn en verschijnen pas na enige tijd na de geboorte. Polyhydramnio’s in de laatste stadia van de zwangerschap bij een baby kunnen bijvoorbeeld mentale en mentale retardatie veroorzaken, die kinderartsen na 1-1,5 jaar bepalen. Het verschijnen van een baby bedreigt voortijdig een laag niveau van de afweer van het lichaam en is beladen met de ontwikkeling van luchtwegen en infectie met infectieziekten.

Bevalling

Zoals eerder vermeld, vindt de arbeidsactiviteit voor op schema met polyhydramnio’s. In de laatste fase van de zwangerschap kan een dichte blaas plotseling barsten, waarna vruchtwater overvloedig en abrupt stroomt. Op dit punt kan het ledemaat van de foetus of de navelstreng uitvallen en zal de bevalling van de vrouw worden verzwakt. Soms voelt een zwangere vrouw helemaal geen weeën. Bij polyhydramnio’s wordt de bevalling geassocieerd met andere complicaties:

• slechte positie van de baby in de baarmoeder (bijvoorbeeld langs de billen);
• ernstige bloeding na de bevalling;
• placenta-abruptie.

Preventie

Kunnen polyhydramnio’s worden vermeden? Preventie van pathologie is een regelmatig onderzoek van een vrouw tijdens de zwangerschap. Hierdoor kunt u de pathologie op tijd identificeren en snel elimineren. Bijzonder urgent aanvullend onderzoek is vereist voor zwangere vrouwen die risico lopen, dat wil zeggen vrouwen met de diagnose diabetes mellitus, de aanwezigheid van een negatieve Rh-factor van het bloed en chronische ziekten van de geslachtsorganen.