Ons artikel is gewijd aan de heimwee naar workshops voor schoolarbeid. Veel mensen weten hoe ze hout moeten draaien, maar niet iedereen kan het zich veroorloven om hiervoor apparatuur te kopen en te onderhouden. Is het mogelijk om met uw eigen handen een machine te monteren die voldoet aan de technologie- en veiligheidseisen – laten we het samen uitzoeken.
Wat GOST zegt
Het goede nieuws is dat u het wiel niet opnieuw hoeft uit te vinden. Het volledige montageproces en de tekeningen van elke machinemodule worden beschreven in TU3872–477–02077099–2002, en hoewel dit document niet publiekelijk beschikbaar is, is het heel goed mogelijk om het op individueel verzoek te verkrijgen. Hoewel dit waarschijnlijk niet nodig is: het apparaat van de machine is zo primitief dat u gemakkelijk door de fijne kneepjes van de fabricage kunt navigeren, zelfs van afbeeldingen uit schoolboeken.
STD-120M
Nog een positief feit: de STD-120M is blijkbaar ontworpen met de verwachting dat het “ter plaatse” wordt geproduceerd, zodat u alle onderdelen voor montage in de uitverkoop kunt vinden, of zelf kunt maken en wijzigen. Als het mogelijk wordt om goedkoop accessoires voor deze machine of zijn jongere broer TD-120 te kopen, doe dat dan natuurlijk. In de fabriek gemaakte onderdelen zijn betrouwbaarder en gemakkelijker uit te lijnen, bovendien kunt u dankzij het uniforme frameontwerp één machine van vele donoren samenstellen.
Houd er ook rekening mee dat standaardisatie van modules in grote mate de veiligheid van de werking van de apparatuur bepaalt. De basisprincipes van industriële veiligheid zijn vermeld in GOST 12.2.026.0–93, en de regels voor elektrische bescherming zijn uiteengezet in GOST R IEC 60204–1. Coördineer elk onderdeel of elke machinemodule die u maakt met deze normen.
Bed opmaken
In plaats van een gietijzeren bed bieden wij een lichtere lasconstructie aan. Het bestaat uit twee stukken 72e hoekstaal, 1250 mm lang. Het is verleidelijk om het bed groter te maken voor het verwerken van zwaardere producten, maar vergeet niet dat voor dergelijke veranderingen tussenkomst in andere delen van de machine nodig is. Misschien moet u TT-10460 nemen als monster voor een werkstuk van een meter lang.
We plaatsen de hoeken op een plat horizontaal vlak met de planken naar elkaar toe. We plaatsen er gekalibreerde inzetstukken tussen zodat de bedgeleiders strikt parallel zijn geplaatst met een afstand van 45 mm. Om de geleiders te bevestigen, gebruiken we twee hoeken, dezelfde als op het bed, elk 190 mm, die we aan de voor- en achterkant plaatsen. Voordat u de onderdelen gaat lassen, is het aan te raden deze met klemmen in te drukken, zodat het metaal bij het afkoelen niet leidt.
De geleiders zijn bevestigd met een andere 190 mm jumper, in de onderste plank waarvan er uitsparingen zijn voor elke hoek. Dit onderdeel is geïnstalleerd met de vorming van een cel, met afmetingen die exact overeenkomen met de landingspen van de kop, in de standaardversie is het 45×165 mm.
Zo’n frame kan op elke manier aan een werkbank of dek worden bevestigd, maar het wordt aanbevolen om alle bevestigingselementen te lassen zonder de integriteit van de basis te schenden. Als er een aparte hoek is toegewezen aan de machine, las dan de poten van de buis loodrecht op de hoeken van het bed en maak er voor meer stabiliteit een kleine “beugel” met een voorhamer van. Uiteindelijk mag het gewicht van het bed, bevestigd aan de werkbank, niet minder zijn dan 60-70 kg.
De assistent
Dit element bestaat conventioneel uit twee delen. Voor beide is één type werkstuk nodig: een hoek van 50 mm, waarbinnen een ander wordt geplaatst, 30 mm breed. Ze zijn langs de randen gelast, als resultaat zou je twee segmenten van 260 en 600 mm moeten krijgen.
Het korte deel is de verstelbare basis van de leuning. Een van de planken is afgesneden, maar niet volledig, waardoor een 110 mm lang segment overblijft met een schuine snede. De andere plank is 60 mm vanaf de achterkant haaks afgesneden. Van een dikke stalen plaat moet je een tegenframe maken, dat de geleider van de assistent-standaard vastklemt.
Om een rail met een klem te maken, neemt u een gewone buis een centimeter en maakt u er een longitudinale snede in met een slijper. De resulterende hoes moet ongeveer 150 mm lang zijn, we plaatsen deze in een hoek van 25 mm, waarbij we de sleuf loodrecht op een van de planken naar buiten richten. We spannen de onderdelen vast met een klem en koken over de hele lengte die zich het dichtst bij de plankgleuf bevindt. We bedekken het werkstuk met een tweede hoek van dezelfde lengte en bevestigen deze vanaf de achterkant aan de buis.
De geleider wordt van binnenuit plat op het uitstekende plateau van het verstelrek gelast. Voor de bevestiging wordt een schroef met een lange handgreep en een aan de rail gelaste moer gebruikt. Aan de achterkant is de slagpin vastgemaakt met een splitpen of zelfs een gelaste stang.
De leuning is bevestigd aan een 20 mm dikke staaf van gladde wapening, gecentreerd aan de buitenkant van het hoekstuk. De stang past precies in de buis van het geleidingssysteem en wanneer de schroef wordt vastgedraaid, krimpt deze betrouwbaar van alle kanten. Een lang hoekwerkstuk van 600 mm lang is aan de staaf gelast met een lichte helling naar zichzelf toe en een licht “geslepen” voorrand.
Rijden en overbrengen
De standaardversie van de aandrijving is een asynchrone draaistroommotor met een vermogen tot 2 kW (meestal 1,2 kW), verbonden met de as van de bok door middel van een V-snaaroverbrenging op poelies met dubbele groeven. Het bed voor het bevestigen van de motor kan zich tussen de poten van het bed bevinden of op een extra platform achter de aankoppelbok, wat de montage bemoeilijkt, maar het gemakkelijker maakt om de riem over te dragen.
Het is lang niet altijd mogelijk om een motor te gebruiken met de vereiste assnelheid, daarom wordt de uitvoer naar de eindsnelheid uitgevoerd door de diameter van de poelies aan te passen. Als u bijvoorbeeld een bloeddruk heeft van 1480 tpm, dan moeten de diameters van de leidende en aangedreven stromen gecorreleerd worden als 1: 1,5 en 1,3: 1 om de gekoesterde 1100 en 2150 tpm te bereiken..
Bij het positioneren van de motor is het handig om het kozijn uit te rusten met een plaat die aan de deurschuren is bevestigd. De motor die volgens een dergelijk systeem is geïnstalleerd, zal altijd in een hangende toestand zijn en ervoor zorgen dat de riem strak wordt aangedrukt door zijn eigen gewicht. En als u het platform met een pedaal uitrust, kunt u de snelheid zelfs onderweg wijzigen.
Ook in het elektrische gedeelte zijn er geen problemen. Het schakelen gebeurt met een standaard driefasige startknop met een omkering, voor zo’n motor met laag vermogen is het niet nodig om een starter te installeren. Het enige moment is om DC-remmen in te schakelen terwijl je de stopknop ingedrukt houdt, waarvoor je een krachtige diodebrug nodig hebt (op KD203D) volgens het typische schakelschema.
De VFD kan worden gebruikt als directe aandrijving, waardoor het ontwerp van de aankoppelbok overbodig is. Om dit te doen, moet u de motor op het overgangsplatform bevestigen, in het onderste deel waarvan zich een uitlijningspunt in de lengterichting van 45 mm breed bevindt als een standaard afstelgereedschap voor het STD120-bed.
Headstock
Vooruitkijkend merken we op dat zowel de kop als de losse kop onderdelen bevatten die alleen kunnen worden gemaakt met toegang tot een metalen draaibank. Anders is het logisch om na te denken over de aanschaf van kant-en-klare modules of in ieder geval hun gegoten consoles.
Aan de basis van de aankoppelbok bevinden zich twee lagerhuizen van het type S, V of U, permanent bevestigd aan een frame van hoekstaal. Helaas is het niet te voorspellen welke standaardmaten beschikbaar zullen zijn, maar over het algemeen moet de hoogte van de spilas boven het bed minimaal 120 mm zijn. Aangezien de diameter van de spilas ongeveer 25 mm is, is het meest interessante de grootte van de lagereenheid met een totale hoogte van ongeveer 70 mm.
De as is gedraaid uit rondhout van koolstofstaal met een diameter van 40 mm met een tolerantie van maximaal 0,05 mm. Er zijn twee hoofdschachtvariaties. De eerste is de eenvoudigste: de hele as blijft in het midden, vervolgens worden er afdalingen gemaakt naar de boringdiameter van de lagersamenstellen en vervolgens wordt aan de uiteinden een schroefdraad gesneden. Voor axiale fixatie op de as zijn vier groeven voor de borgringen gemaakt.
1 – stoelen voor lagers; 2 – groeven voor borgringen
De tweede variant heeft een rokachtige verlenging net achter de patroondraad. Het is ontworpen om een van een flens voorzien druklager te installeren dat op de rand van de aankoppelbokbasis is gemonteerd. Deze aanpak vermindert de lagerslijtage als de machine massieve onderdelen bewerkt..
De basis van de kop bestaat uit twee paar hoeken of twee kanalen, die naar elkaar toe zijn geplaatst. Door de verticale planken bij elkaar te brengen, kunt u de hoogte van de basis aanpassen aan de axiale hoogte van de bestaande lagers. Aan de onderkant van de basis is een strip van 45 mm gelast, die dient als een instelgroef. De volgorde van montage is belangrijk: eerst worden de lagers op de spil gedrukt, daarna wordt de as op een bed gemonteerd met een rug van stelplaten.
Losse kop
Het maken van een losse kop is veel eenvoudiger. Het bestaat uit vier delen:
- 100 mm hoge hoekstaalbasis op dezelfde manier als voor de aankoppelbok. Twee hoeken van 50 mm worden van bovenaf vastgeschroefd, in hun planken in het midden zijn uitsparingen van vierkanten van 40 mm breed.
- Geleid (buiten) dikwandige vierkante buis 40 mm breed, 150 mm lang en 20×20 mm binnenruimte. In het achterste gedeelte moet je een plug met een dikte van 6-8 mm installeren en met een gat in het midden van 8 mm, deze is bevestigd met twee schroeven door de wanden van de buis.
- De binnenbuis, ook wel ganzenveer genoemd, is gemaakt van een 20 mm profielbuis, bij voorkeur dikwandig en exact op het geleidingslumen gefreesd. In het achterste deel van de veer wordt een M14-moer gelast, een metalen staaf wordt in het voorste deel gestoken en gelast, verbreed tot 5 mm om een tweerijig lager te passen.
- De aandrijfschroef heeft een schroefdraad voor een moer in een ganzenveer (het is wenselijk om een trapeziumvormige te maken), in het achterste deel is er een overgang naar een 8 mm schroefdraad voor het bevestigen van een vliegwiel.
Het werkingsprincipe en het montageschema van de veer zijn vrij duidelijk, maar er moet speciale aandacht worden besteed aan de uitlijning van de assen. De geleidebuis, vastgelast in de uitsparingen van de hoeken, kan hoger of lager worden gezet dankzij de stalen trafo’s. De kop en de losse kop moeten perfect uitgelijnd zijn, de tolerantie is slechts een paar tienden.
Wat betreft de methode van bevestiging aan het bed, het is hetzelfde voor de bedienden en voor de assistent. De tapeinden M14 of M16 zijn aan de onderkant van de aankoppelbok gelast en een grote ploegschaarbout wordt in de sleuf van de klusjesman gestoken. Van onderaf worden de modules vastgezet met moeren waaraan staven zijn gelast, zoals hendels. Voor een gelijkmatige strakke druk van onderaf wordt een kanaal van 50 mm als spits geplaatst.
Kan je alsjeblieft meer context geven over de DIY houtdraaibank? Waar kan ik de foto’s en tekeningen vinden? Ben erg geïnteresseerd om er zelf een te bouwen!
Natuurlijk! Een DIY houtdraaibank is een zelfgemaakte houtbewerkingsmachine waarmee je houten voorwerpen kunt draaien, zoals potten, kommen of kaarsenhouders. Het bouwen ervan vereist enige vaardigheden in houtbewerking en het gebruik van gereedschap. Foto’s en tekeningen van DIY houtdraaibanken zijn te vinden op verschillende online platforms, zoals Pinterest, YouTube en houtbewerkingsfora. Daar kun je inspiratie opdoen en gedetailleerde instructies volgen om er zelf een te bouwen. Veel succes en veel plezier met je project!