In dit artikel: zelfgemaakt vloermengsel, de samenstelling, kenmerken, kosten van componenten; algemene kenmerken van droge mengsels voor het egaliseren van de vloer, hun typen, verbruikstarieven, kosten; zelfnivellerende vloeren op basis van polyurethaan – kenmerken en samenstelling, verbruik, kosten; hoe mengsels voor zelfnivellerende vloeren te kiezen; welke extra materialen / gereedschappen nodig zijn bij het egaliseren van de vloer; de redenen voor de verschillende kwaliteit van mengsels.
De wens om uw appartement in perfecte staat te brengen, of iets dichtbij, zal de huiseigenaar zeker voor de vraag stellen: wat te doen met de vloer? Als gebreken in de muren en het plafond direct zichtbaar zijn, want ze zijn altijd in zicht, dan is bij de vloer de omvang van het probleem niet direct merkbaar – dik linoleum of parket maakt oneffenheden glad. En als u, wat heel natuurlijk is, een echt egale en strikt horizontale vloerbedekking wilt, moeten bestaande gebreken – zowel zichtbaar als onzichtbaar – worden gecorrigeerd. Je hebt bouwmengsels nodig om de vloer te egaliseren – laten we hun kenmerken eens nader bekijken …
De samenstelling van het zelfgemaakte vloermengsel
De samenstelling is 85-90% identiek aan droge mengsels in de fabrieksverpakking, het bevat M500-cement en schoon (gewassen) zand met een fractie (korrelgrootte) tot 5 mm, gemengd in een cement / zandverhouding van 1/3 (een deel cement is goed voor drie stukjes zand). Het mengsel wordt eerst in droge vorm gemengd, daarna wordt geleidelijk water toegevoegd en gaat het mengen verder. De consistentie van het afgewerkte vloermengsel moet vergelijkbaar zijn met die van goede zure room, d.w.z. dik en stroperig zijn.
Bij het samenstellen van een zelfgemaakt mengsel zijn er meer problemen dan het op het eerste gezicht lijkt: het zand moet perfect schoon en gezeefd zijn, voorzichtigheid is geboden bij de introductie van water – wateroverlast zal de kwaliteit van de dekvloer ernstig verminderen. Aan het einde van de installatie moet een dergelijke dekvloer precies een maand worden bewaard, waarbij het oppervlak meerdere keren per dag overvloedig met water wordt besproeid – anders is deze niet sterk genoeg. Na volledige uitharding is extra uitlijning vereist – op sommige plaatsen zal er verzakking zijn. Hoe u zelf zo’n stropdas kunt maken – kijk hier .
Om zelfstandig zo’n mengsel samen te stellen, heb je nodig: zand van ten minste klasse I – schoon en gewassen, zoals je zelf kunt zien door een handvol zand met je hand te pakken en het met je vingers te wrijven; de cementverpakking moet een volledige markering bevatten (PC 500 D0, PC 500 D20 of M 500 D0 (of D20)), de naam van de fabrikant, volledig wettelijk adres en contactnummers – als dergelijke informatie geheel of gedeeltelijk ontbreekt, staat voor u een product van lage kwaliteit.
Een onafhankelijk samengesteld dekvloermengsel zal relatief goedkoop zijn: de gemiddelde prijs van een zak van 50 kg M 500-cement is 220 roebel, een zak droog eersteklas zand (50 kg) – 35 roebel. Het risico om een dekvloer van slechte kwaliteit te krijgen, is echter vrij hoog..
Droge mengsels voor het egaliseren van de vloer
De samenstelling van de meeste (afhankelijk van de fabrikant) is nauwkeurig gekalibreerd en getest in de laboratoria van de fabrikanten, daarin zijn er bepaalde en constante verhoudingen van het bindmiddel / zand, bovendien worden modificerende additieven geïntroduceerd die de eigenschappen van de mengsels verbeteren. Het werken met droge mengsels voor het egaliseren van de vloer vereist extreme nauwkeurigheid bij het inbrengen van water – de vereiste hoeveelheid is aangegeven op de verpakking, u kunt er niet van afwijken in de richting van toe- of afname, omdat de kwaliteit van de dekvloer wordt ernstig verstoord.
Een dekvloer op basis van dergelijke mengsels zal volledig uitharden na 24-120 uur (afhankelijk van de dikte), d.w.z. na deze periode kunt u beginnen met het aanbrengen van de belangrijkste decoratieve vloerbedekking (linoleum, tegels, enz.). De kans op drawdown is minimaal.
Volgens het bindmiddel zijn dergelijke mengsels onderverdeeld in cement en gips: de eerste kan in elk pand worden gebruikt, de laatste – alleen in ruimtes met een lage luchtvochtigheid, d.w.z. ze zijn niet geschikt voor een badkamer. Een mengsel op basis van gips kan echter een dikkere dekvloer vormen – als de grootste cementzandlaag niet groter mag zijn dan 50 mm, kan de gipszandlaag tot 100 mm dik zijn.
Houd er rekening mee dat elk type droge mix uitsluitend bedoeld is voor zijn eigen taken, met andere woorden, het wordt niet aanbevolen om bijvoorbeeld een mix voor de afwerklaag van een zelfnivellerende vloer als basis (dikke laag) te gebruiken – er ontstaan scheuren. De technologie van het zelfnivelleren van de vloer met droge mengsels – hier .
Lees bij het kiezen van een verpakt mengsel voor het egaliseren van de vloer zorgvuldig de informatie op de verpakking, zorg ervoor dat dit een echt grote fabrikant is (een breed scala aan producten). De verpakking zelf moet netjes en intact zijn (geen beschadigingen).
Let op het verbruik van het mengsel in afgewerkte vorm, op de benodigde hoeveelheid water voor de oplossing: het gemiddelde verbruik van het mengsel is 1,6 kg / m2 (voor elke laag van millimeterdikte); hoe minder de aangegeven behoefte aan water, hoe sterker de coating zelf zal zijn, hoe sneller deze uithardt – wat betekent dat een dergelijk mengsel voldoende modificerende weekmakers bevat die de behoefte aan water verminderen. Opgemerkt moet worden dat elke fabrikant van mengsels zijn eigen recepten ontwikkelt met verschillende verhoudingen van modificatoren – vandaar het verschillende “gedrag” van de mengsels wanneer ze worden gelegd.
De gemiddelde kosten van een mengsel voor het egaliseren van de vloer (handwerkzak, 25 kg): voor de vorming van de basis – 310 roebel; voor het afwerken van dekvloer – 480 roebel.
Zelfnivellerende polyurethaan vloer
Voor het egaliseren van de vloer in woongebouwen, is alleen een dergelijke zelfnivellerende vloer geschikt – op basis van polyurethaanhars. Zelfnivellerende polyurethaan vloer, één of twee componenten, zit in goed gesloten blikken emmers. Werken met zo’n zelfnivellerende vloer vereist een volledige afwezigheid van vocht, anders verloopt de chemische reactie niet zoals het hoort. De optimale dikte van een dergelijke coating is van 1,5 tot 2,5 mm, een kleinere laagdikte is niet voldoende, een grote is te duur. Naast de zelfnivellerende polyurethaanvloer zijn er andere verbindingen: op epoxyharsen – ze zijn bedoeld voor niet-residentiële gebouwen (verkoopruimten, verschillende industrieën); op minder populaire methylmethacrylharsen, enz..
De tijd voor volledige uitharding na aanbrengen op het vloeroppervlak is 24 uur. Het resulterende oppervlak heeft geen naden, vereist geen extra decoratieve afwerking – het is definitief. Omdat de zelfnivellerende polyurethaanvloer een afwerkingslaag is, vereist de vorming ervan een goed voorbereide basis (gemaakt van kant-en-klare mengsels op basis van cement), maximale (idealiter volledige) verwijdering van vuil en stof. Belangrijk: tijdens de volledige uithardingstijd van de zelfnivellerende vloer is het noodzakelijk om tocht en de mogelijkheid van vallend zonlicht volledig uit te sluiten – deze factoren zullen de integriteit van de volledig niet-uitgeharde coating verstoren!
Met zelfnivellerende polyurethaanvloeren kunt u speciale decoratieve oplossingen vinden – een tekening of volumetrische samenstelling kan onder een laag transparante coating worden geplaatst. Het enige punt is dat hoe volumineuzer een dergelijke samenstelling is, hoe dikker de polyurethaan vloerlaag zal zijn en hoe duurder deze zal zijn. Een goed aangebrachte vloerbedekking van polyurethaan gaat tot een halve eeuw mee zonder enige uiterlijke verandering, het is buitengewoon moeilijk om deze te verwijderen, zelfs als dat nodig is. In de regel wordt een zelfnivellerende polyurethaanvloer gevormd in de gebouwen van de badkamer, badkamer en keuken.
Als we de kenmerken van een ééncomponenten- en tweecomponenten polyurethaan gietvloer vergelijken, dan is de samenstelling van twee componenten duurzamer. Het eerste hoofdbestanddeel is een waterige dispersie van een polymeer (bijvoorbeeld een polyolpolyester), de tweede is een primaire alcohol (meestal cycloheendimethanol), die, wanneer gecombineerd, het polymeer stijfheid en sterkte geeft..
De gemiddelde kosten van een tweecomponenten polyurethaan gietvloer bedragen 400 roebel / kg Russische productie, 1100 roebel / kg Europese productie. Verbruik 1,5 kg per m2 (met een laagdikte van 1 mm).
Let bij het kiezen van een zelfnivellerende vloer op basis van harsen op: het merk – het moet bekend zijn; beschikbaarheid van gedetailleerde instructies voor toepassing – de optie “meng de twee componenten met een bouwmixer en breng aan” is niet voldoende, gedetailleerde instructies zouden in ieder geval op de website van de fabrikant moeten staan (zorg ervoor dat deze beschikbaar is voordat je koopt!); vraag een kwaliteitscertificaat aan, anders weigeren te kopen.
Extra materialen voor het egaliseren van de vloer
Ongeacht de kosten van het mengsel voor de dekvloer, zal het alleen niet voldoende zijn – overweeg dit meteen. Allereerst is de mening over de onafhankelijke vloeibaarheid van mengsels enigszins overdreven. Ze zullen de vloer niet volledig en volledig kunnen bedekken, ze moeten worden geholpen met behulp van de regel (een houten balk van de vereiste lengte), een spatel en een naaldroller, waarbij de romige massa in verschillende richtingen wordt verspreid.
U kunt niet zonder primer-impregnering – het verhoogt de hechting, d.w.z. hechting van de zelfnivellerende vloer aan het hoofdoppervlak. Fabrikanten raden ten zeerste aan om een specifieke impregneerprimer te gebruiken, die meestal door hen wordt geproduceerd – deze aanbeveling heeft twee redenen. Het is natuurlijk gunstig voor de fabrikant dat de consument alle door hem geproduceerde componenten koopt, maar het punt is dat hij laboratoriumtests uitvoert van zijn vloernivelleringsmengsels op deze primers, d.w.z. de combinatie van deze specifieke producten stelt u in staat het gewenste resultaat te bereiken.
Waarom zijn vloermengsels van verschillende kwaliteit?
Je vroeg je deze vraag af, nietwaar? Een geïmporteerd product is natuurlijk duurder alleen omdat het door de douane is gegaan en de levering een bepaald bedrag kost. Aan de andere kant kunnen binnenlandse fabrikanten de prijs niet zo veel verlagen, omdat de componenten die worden gebruikt bij de productie van het mengsel volledig identiek zijn aan buitenlandse – ze bevatten dezelfde modificerende additieven die tegen hoge kosten in Europa zijn gekocht en via dezelfde douane worden geïmporteerd.
De reden zit in het recept, of liever in de hoeveelheid modificatoren in de mengsels – meestal zijn er minder in een binnenlands product. Dit komt door de wens van de fabrikant om de productiekosten te verlagen, om de consument een meer “democratische” prijs te bieden. Dergelijke producten hebben basiseigenschappen die geschikt zijn voor de gemiddelde consument, maar vereisen strikte naleving van de reparatietechnologie die door de fabrikant op elke verpakking van het mengsel wordt beschreven. De goedkoopste droge mengsels zijn gebaseerd op analoge modificerende componenten geproduceerd in Oost-Azië, dus hun kwaliteit is vrij laag – in termen van hun kenmerken zijn ze vergelijkbaar met de gebruikelijke door de mens gemaakte mix voor dekvloer die hierboven is beschreven..
Beste lezer, ik ben nieuwsgierig naar welke mengsels u aanbeveelt voor het egaliseren van vloeren. Welke materialen of producten gebruikt u hiervoor? En zijn er specifieke technieken of tips die u zou aanraden om een gladde en gelijkmatige vloer te bereiken? Alvast bedankt voor uw advies!