Landhuis chalet – geschiedenis en tradities

Als je ooit naar Europa bent gereisd, herinner je je waarschijnlijk de lage landhuizen die eruitzien als een herleefde foto van een hut uit een kindersprookje: romige chocolademuren, snoepdak en krakeling luiken. Dit is een typisch landelijk huis in de Alpenbergen. Op de hellingen van het schuine dak ligt een enorme sneeuwmuts, de combinatie van steen en donker hout ademt betrouwbaarheid en huiselijkheid uit, en een grijs straaltje rook stroomt uit de schoorsteen – dit alles is een chalet. Het chalethuis is niet alleen mooi in de winter maar ook in de zomer. Verdwaald tussen het weelderige groen van het bos, laat hij zich sluw in al zijn pracht aanschouwen. En hoe het ademt … de zuiverste berglucht en de harsachtige geur van hout, en overal is stilte, comfort en gelukzaligheid.

De prozaïsche geschiedenis van bijzondere landhuizen

Vertaald uit het Frans “chalet” (Frans – chalet) betekent – “herdershut”. Dergelijke gebouwen zijn traditioneel voor de meeste Europese buitenwijken, gelegen in de hooglanden. Anders worden ze ook wel “Zwitserse huizen” genoemd.

De bouwstijl van het chalet is ontstaan ​​in de Alpen. Er wordt aangenomen dat dergelijke gebouwen voor het eerst in Oostenrijk verschenen in de 16e-17e eeuw. Vele jaren geleden was de boerenfamilie ondergeschikt aan de patriarchale manier van leven, en de familieclan bestond uit maximaal 30 personen gedurende 2-3 generaties. Iedereen leefde onder één dak en hield een huishouden, vee. Daarom was een solide huis nodig, dat in staat was om te schuilen tegen slecht weer in de bergen, en ook duurzaam en eeuwenlang. Het landgoed werd trouwens geërfd. Deze tradities zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. Huis-chalet – een familie-erfgoed dat zijn eigen unieke uitstraling heeft en de geschiedenis van lang vervlogen generaties bewaart.

De inwoners van Europese dorpen in het Alpengebied bouwden hun hutten van wat ze in de bergen konden vinden. Dit waren stenen en hout, en kalksteen werd gebruikt voor wanddecoratie. De kelder van het landelijke chalethuis was volledig gemaakt van steen, wat de barre natuurlijke omstandigheden van het bergachtige gebied vereiste – kou, wind, sneeuw, regen. De eerste verdieping en de zolderverdieping waren voornamelijk gebouwd van massief grenen of larikshout. Na verloop van tijd werd het hout donkerder, waardoor het gebouw een nog majestueuzere uitstraling kreeg. Het schuine dak, dat sterk over de muren van het huis hing, beschermde het interieur op betrouwbare wijze en beschermde het tegen slecht weer. Voor het dak namen ze gordelroos of gordelroos, zorg ervoor dat je ze met kleine stenen oprolt zodat het niet door de wind wordt weggeblazen. Het belangrijkste en enige bouwgereedschap was een bijl, maar de oude bouwgeheimen hebben het mogelijk gemaakt om deze gehakte gebouwen tot op de dag van vandaag te behouden..

In het midden van de 19e eeuw. er is veel veranderd, het dorp is verlaten. De industriële revolutie heeft nieuwe kansen geboden, ook voor de bouwsector. De ietwat vergeten chaletstijl beleefde in deze periode een “wedergeboorte”. Vervallen huizen zijn een smakelijk hapje geworden voor ondernemers, en de nabijheid van skigebieden heeft er een echte “goudmijn” van gemaakt..

Klassiekers van het genre – architectuur van een chalethuis

Terugkerend naar de architectuur van het chalethuis, is er in bijna vier eeuwen weinig veranderd in de kanonnen. Voor de bouw van Zwitserse huizen worden tegenwoordig nog steeds volgens de traditie hout en steen gebruikt – dit is de basis. Een klassiek alpine chalet is noodzakelijkerwijs gebouwd op een stevige rotsachtige sokkel en de bovenste verdiepingen zijn opgetrokken uit massieve grenen balken. In plaats van natuursteen kan baksteen worden gebruikt, maar het metselwerk moet gepleisterd zijn, of modern schuimbeton. Een interessante ontwerpoplossing voor een chalethuis is een decoratieve bekleding van hoeken met natuursteen en wandbekleding met gestructureerd gips van lichte kleuren.

Voor de eerste en zolderverdieping is alleen waardevol naaldhout geschikt – grenen, lariks, sparren, sparren. Met behulp van speciale verven en vernissen of was, kunt u gemakkelijk de kunstmatige veroudering nabootsen – patina, of een beits gebruiken.

Het dak van het chalethuis is twee- of vierhoekig, vlak, de overstek heeft een indicator van 1,5 tot 3 m. Het ziet er behoorlijk zwaar uit, maar maakt het gebouw tegelijkertijd helemaal niet zwaarder. Voor de constructie worden moderne dakbedekkingsmaterialen gebruikt – lariks gordelroos, flexibele tegels, keramische tegels of samengestelde tegels die gordelroos imiteren. De ramen in het huis zijn klein, maar er zijn er nogal wat, dus aan licht binnen geen gebrek. De laatste verdieping is een zolder, altijd met een schuin plafond.

Aan de buitenkant van het chalet kan men niet anders dan de gesloten lange balkons en terrassen opmerken, direct onder het overhangende dak, gelegen langs de hele omtrek van het gebouw. Ze zijn niet alleen belangrijk vanuit esthetisch oogpunt, maar ook ontworpen om het bruikbare beeldmateriaal te vergroten. In de zomer kunnen ze worden gebruikt om een ​​extra openluchtrecreatiegebied uit te rusten.

Over het algemeen heeft het landelijke alpenhuis geen speciale externe inrichting, alles is eenvoudig en laconiek. De gevel van het huis is gemaakt zonder al te veel pracht, maar niet zonder waardigheid. In het verleden werden er vaak motto’s of geestige uitspraken op geschreven, zoals Russische volksspreuken – “Rode hut is niet met hoeken, maar met taarten”, “Een gezin is dan sterk als er maar één dak overheen is”, “Niet zozeer heeft de eigenaar het goede nodig als de eigenaar van het goede”.

Chalet huis interieur

Misschien is het interieur van het chalethuis pittoresker dan het uiterlijk. De indeling van het interieur is vrij traditioneel voor landhuizen: de kelder is gereserveerd voor niet-residentiële bijkeuken of kan worden gebruikt voor een zwembad of een Finse sauna. Op de begane grond bevinden zich woonvertrekken – in de regel een gecombineerde keuken en woonkamer, een recreatieruimte, eventueel ook een studeerkamer, een bibliotheek, maar ook een terras en een bar. De zolderverdieping met één of meerdere balkons is voornamelijk gereserveerd voor slaapkamers en kamers voor kinderen. Ondanks de rijkdom van het interieur, is het belangrijkste principe van het interieur van een chalethuis praktisch. In de interieurdecoratie wordt de prioriteit gegeven aan hout: – trappen, muren, vloer, plafond, ramen, – alles moet van hout zijn. Verbazingwekkende combinaties van niet alleen verschillende houtsoorten, maar ook de verscheidenheid aan tinten kunnen de etnische tonen van de landelijke stijl benadrukken. De muren van de kamers kunnen in lichte kleuren worden geverfd en om het effect van de oudheid te geven – bedekt met was. Het houten plafond, samen met de decoratieve balken, geeft de kamers een zwaar en nauwkeurig accent. Ze zijn ook bedekt met was, alsof ze naar het verleden willen terugkeren..

De centrale plek in het interieur van de woning is de open haard. Dit is het belangrijkste decoratieve element in het huis, het midden van de haard, waar het hele gezin gewoonlijk samenkomt. Het bevindt zich op de begane grond in de woonkamer of lounge. Het licht van het vuur dat uit de open haard in het interieur komt, weerspiegelt de vele lampen die in het huis zijn opgesteld.

De traditionele stijl waarin het interieur van het chalethuis is ingericht, is landelijk. Bijna alle meubels weerspiegelen het, het is gemaakt van hout in een klassieke stijl, Provence of Art Deco, met lederen of stoffen bekleding, glas, smeed- of schilderdecoratie. De aanwezigheid van textiel moet de etnische tradities van het leven in het dorp weerspiegelen, eenheid met de natuur. De geschiedenis van het huis, de familie, de clan ligt in de details, dus accessoires zijn de belangrijkste attributen van het interieur. Wat betreft moderne chalethuizen, hun interieurs kunnen alles zijn, van landelijke stijl met een Zwitsers, Italiaans, Oostenrijks of Frans accent tot art deco. De landelijke hut is misschien wel de “Alpine glamour”, uitgevonden door de Zwitserse ontwerper Rudolf Haene. Misschien schuilt er een diepe betekenis in het vermogen om traditie te combineren met moderniteit..

Nieuwerwetse architecturale trend uit de “kist”

In Rusland is de chaletstijl nogal een vergeten oude. Voor het eerst werd in ons land in de tijd van Paulus I aan het einde van de 19e eeuw zo’n Zwitsers landhuis gebouwd. Keizerin Maria Feodorovna in Pavlovsk. Sindsdien is de belangstelling voor chaletwoningen wat afgenomen om weer op te leven. Veel architecten beweren dat de chaletstijl voor de bouw van landhuizen tegenwoordig een nieuwerwetse trend is geworden..

Zwitserse betrouwbaarheid, Oostenrijks utilitarisme, Italiaans temperament en Franse verfijning – hun combinatie is altijd in de smaak gevallen bij het Russische volk. Echte eenvoud, comfort en bruikbaarheid, zonder hen is een chalet ondenkbaar – een huis dat familietradities en tradities in ere houdt.