Het artikel is gewijd aan de organisatie van de afwatering van een buitenwijk. We bieden u inzicht in de soorten afwatering en de criteria voor het kiezen van een bepaald systeem. Overweeg de nuances van het drainageontwerp, laten we het hebben over hun belangrijkste elementen. We hebben zowel de installatietechniek als de bijzondere zorg voor het afvoersysteem niet uit het oog verloren..
Doel en principe van drainage
Het volume van de particuliere bouw groeit van jaar tot jaar. Om een aantal redenen hebben toekomstige huiseigenaren niet altijd de mogelijkheid om een ideale hydrogeologische site te kiezen, en in sommige regio’s bestaan bijna alle bodems uit “disfunctionele” klei en leem – een voorbeeld is de regio Moskou. Er is nooit een ongeluk, weerproblemen worden toegevoegd aan de “aardse” problemen, hoge grondwateren: grote sneeuw en hun scherpe smeltende lentes, zware herfstregens. Merk op dat de waterbalans van de site door onze eigen handen kan worden verstoord – tijdens grootschalige constructie. Het betreft een hoogbouw herontwikkeling van de site; hemelwaterafvoer vanaf het dak van een groot gebied; waterdichte tuinafdekking; zwembaden en vijvers; kunstmatige heuvels en alpine glijbanen; enorme hekken op hoge en diepe funderingen die water tegenhouden.
Dus het probleem van “overtollig water”: de grond raakt drassig – als gevolg daarvan hebben we een slechte gezondheid van veel planten, bevriezing van het water in de winter en zwelling van de grond met verschillende vervormingen van het blinde gebied, paden en ondiepe funderingen, de vorming van suikerglazuur, overstromen van kelders, vernietiging van de fundering van het hoofdgebouw, het verschijnen van schimmel en schimmel binnenshuis, de uitbreiding van muggen en kikkers. Het belangrijkste is dat u niet moet rekenen op de korte termijn van sommige negatieve factoren, dergelijke problemen zijn systematisch en hebben de neiging om na verloop van tijd erger te worden..
De enige uitweg in deze situatie is om de site af te voeren. Drainage is een hydraulische structuur van een systeem van kunstmatige grondpaden om sedimentaire, grond- en diepe wateren buiten de site af te voeren. Het idee is dat langs het terrein een netwerk van schuin geplaatste ondergrondse (sloten) of diepe (ondergrondse geperforeerde buizen) kanalen wordt aangebracht. Water sijpelt erin via gaten of voegen en stroomt door de zwaartekracht in een nabijgelegen reservoir of sloot (open afvoer) die is verbonden met een ravijn, of een put bedekt met puin, waar het geleidelijk in de grond wordt opgenomen. Als directe afvoer onmogelijk is (grote diepte van de afvoerleidingen, aangrenzende gebouwen, lage locatie van de site …), wordt het vocht verzameld in een afvoerput, waaruit het door pompen wordt weggepompt.
De hemelwaterafvoer is meestal niet aangesloten op het afvoersysteem, regenwater wordt aangevoerd in aparte leidingen met een identiek afschot parallel aan de hoofdafvoer. Dit is geen axioma, met de juiste berekening is de opname van dakbedekkingswater door drainage heel goed mogelijk.
Ik moet zeggen dat de afvoer van de site de bescherming van gebouwen niet uitsluit, maar alleen aanvult. Waterdichting en goede ventilatie van funderingen is in ieder geval noodzakelijk en in moeilijke hydrologische omstandigheden wordt de aanleg van funderingsafvoer aanbevolen. In het volgende artikel zullen we het hebben over de bescherming van gebouwen..
Afvoer soorten
Voordat u aan de drainage begint, moet u het type van het meest geschikte drainagesysteem voor uw site correct kiezen..
Oppervlakte, open afwatering
De belangrijkste concurrent van diepe buisafvoer. Dit systeem is geschikt voor bodems die langzaam waterdoorlatend zijn, waaronder klei en leemachtige bodems. Conventioneel (!) Een eenvoudige en goedkope manier van afwatering, die bestaat uit het aanbrengen van een netwerk van sloten van verschillende breedtes (40-50 cm), diepten (50-70 cm) en doorsnedevormen (V-vormige of trapeziumvormige afschuining van de muren 25-35 graden). Het systeem bestaat doorgaans uit een centrale afvoer (dit is een “uitloopgoot”), zijgrachten en veldsloten. Deze kanalen hebben een boomachtige opstelling – bij voorkeur haaks op elkaar, “van takken tot stam”. Dienovereenkomstig is de centrale afvoer groter en dieper dan de laterale, en de laterale zijn veldafvoer. Goten met een lengte van 30-40 cm kunnen worden bedekt met filtermateriaal (steenslag, gebroken baksteen, rivierkiezelstenen). Om zand en puin op te vangen, zijn speciale opvangtanks onder in de greppels geïnstalleerd. Bovengrondse afvoeren kunnen worden afgedekt met roosters en afgedekt met graszoden.
Per type plaatsing kunnen sloten parallel zijn (geselecteerd wanneer de site veel stilstaande zones heeft) en willekeurig (als er lokale, maar grote, lage plekken op de site zijn). Het beschermen van grote delen van een site wordt lineaire drainage genoemd. Optioneel worden puntafvoeren gebruikt voor lokale waterafvoer, bijvoorbeeld om een dakgoot uit de afvoerleiding af te voeren.
De meest redelijke toepassing van oppervlaktedrainage zal zijn in gebieden met een grote natuurlijke helling, wanneer het is toegestaan om water binnen één of twee dagen te verwijderen. De voor de hand liggende nadelen van deze afvoermethode zijn onder meer het ietwat onvoorstelbare uiterlijk van het open slootsysteem, ernstige ontwerpbeperkingen, de noodzaak om een vrij grote hoeveelheid grondwerk uit te voeren, de noodzaak om een grote hoeveelheid verhoogd land correct te plaatsen (het is gevuld met kritieke lage plekken, gelegd met schachten op plaatsen die zijn berekend voor afwatering ). Verplichte grondwerken maken dergelijke drainage in feite relatief goedkoop – u moet hydrologische en topografische onderzoeken doen, de locatie zorgvuldig nivelleren om omgekeerde hellingen te vermijden, vegetatie verwijderen en controleren, meerdere keren het oppervlak gladmaken met een egaliserende ploeg.
Sommige moeilijkheden worden veroorzaakt door de zorg voor oppervlaktewaterafvoer. Na hevige regenval kunnen zich slib en andere verstoppingen in het systeem vormen, die onmiddellijk moeten worden bewaakt en verwijderd. De begroeiing van sloten met vegetatie veroorzaakt ernstige problemen, sommige soorten moeten helemaal van de locatie worden verwijderd, bijvoorbeeld wilg, populier, lisdodde. De afvoeren bedekt met filterelementen worden na verloop van tijd door de afgewassen grond aangetrokken en dienen ongeveer 4–8 jaar, daarna moeten ze worden gereviseerd. Operationeel herstel van hellingen is periodiek vereist (opnieuw egaliseren en egaliseren).
Verticale afwatering
Deze methode om overstromingen weg te werken wordt niet vaak gebruikt. Het bestaat uit het plaatsen van speciale geprefabriceerde putten, putten en bezinktanks op bepaalde punten van de site, meestal in kritieke gebieden, mijnen, probleemkelders of in de buurt van gebouwen. Terwijl deze tanks vollopen, wordt het water automatisch weggepompt door afvoerpompen met vlotterschakelaars. Een dergelijk systeem wordt gebruikt wanneer er op de locatie geen helling nodig is voor open afwatering, en lineaire diepe afwatering door leidingen moeilijk is vanwege het ontbreken van beschikbare waterafvoerpunten. Een dergelijke afvoer is in feite het eenvoudigst in termen van constructie- en arbeidskosten, maar om correct te functioneren, moet het zorgvuldig worden ontworpen, wat erg moeilijk is. Een radiaal systeem kan worden beschouwd als een variant van verticale drainage, wanneer geprefabriceerde schachtputten worden aangevuld met putten en ondergrondse kanalen. Stralingsdrainage wordt vanwege de hoge kosten zelden gebruikt in particuliere voorstedelijke constructies.
Diepe, gesloten afwatering
Het is de leider onder alle soorten drainage in termen van functionaliteit, het wordt het vaakst gebruikt. Een dergelijk systeem is geschikt voor alle gebieden met overmatig vocht of hoge grondwaterstanden, inclusief die waar het niet mogelijk is om een bovengrondse afvoer te bouwen (geen helling, dichte gebouwen, uitgebreid landschapsontwerp, een systeem van paden, complexe landschapsarchitectuur met meerdere soorten …). Gesloten drainage is duurzaam (levensduur is meer dan 50 jaar) en het meest effectieve, gemakkelijk te onderhouden, het stelt u in staat om veel complexe verbeterings- en technische problemen op te lossen. In klei- en leemachtige gebieden worden drainagebuizen gelegd, zelfs als er geen duidelijke problemen zijn, om zo te zeggen, ter preventie.
Diepe drainage verwijst naar het horizontale lineaire type, maar de punttoepassing is niet uitgesloten. Het belangrijkste element van dit afvoersysteem zijn afvoeren in de vorm van geperforeerde buizen van keramiek, asbestcement of polymeer met een diameter van minimaal 110 mm, horizontaal gemonteerd met een helling (ongeveer 1 centimeter per meter), in de regel naar de natuurlijke waterstroom op de site of in opslagputten. Afvoeren bevinden zich meestal in een “visgraat” -patroon op een diepte van ongeveer een meter, ze liggen in de dikte van het zandsteenkussen. Revisieputten worden bij buisbochten en aftakkingen aangebracht. Als het grondgebied enorm is en de totale lengte van de afwatering meer dan 300 strekkende meter bedraagt, wordt een centrale afwateringsafvoer met een grotere doorsnede gebruikt, voor een oppervlakte van maximaal 20 hectare worden buizen van dezelfde grootte gebruikt. Vervolgens zullen we dit systeem in meer detail beschouwen als het meest veelbelovend.
Andere soorten afwatering
Als er van buitenaf een sterke instroom van water in het territorium is, wordt een onderscheppingssysteem gebouwd, in dit geval worden afvoeren meestal langs de omtrek van de site geplaatst.
Bijbehorende drainage wordt gebruikt om langwerpige constructies, tunnels, sloten voor verschillende doeleinden en allerlei communicatiesnelwegen in de grond te beschermen. Deze afvoeren bevinden zich langs het beschermde gebied. Bij gebouwen wordt gebruik gemaakt van zogenaamde muurafvoer..
Om de “vlek” te lokaliseren is een ringsysteem uitgevonden, waarin een bewerkte gesloten trechter wordt gecreëerd.
We moeten ook de moldrainage vermelden, die bedoeld is voor voorlopige drainage van de site. In dit geval zijn speciale holtes uitgerust voor zwaartekrachtlokalisatie van overtollig water..
In bijzonder moeilijke situaties, of met hoge eisen, wordt het probleem van wateroverlast opgelost door drainage van het reservoir, wanneer diepe hellende lagen steenslag en zand onder het hele probleemgebied worden aangebracht.
Afhankelijk van de specifieke omstandigheden kunnen verschillende soorten afwatering worden gecombineerd.
Afvoerontwerpkenmerken
Het is raadzaam om na de voltooiing van de kapitaalconstructie en het einde van grootschalige werkzaamheden op de site werkzaamheden uit te voeren aan de aanleg van de afvoer, om de afvoerelementen niet te beschadigen. Maar het is beter om het systeem samen met de ontwikkeling van alle andere tekeningen te ontwerpen..
Voor een correct afwateringsontwerp is veel informatie nodig:
- Een topografisch onderzoek is bijna essentieel. Een uitzondering kan zijn gevallen waarin de site volledig vlak is, maar op de een of andere manier is het nodig om de algemene helling, de verhouding van het gedraineerde gebied tot de omgeving (laagland / heuvel), afwateringsroutes en waterafvoerpunten te bepalen..
- Van tevoren moet een gedetailleerd plan van de site worden opgesteld, waar het verzorgingsgebied, technische details en de onderlinge verbinding van gebouwen en andere constructies (hekken, zwembaden, kelders, reservoirs, glijbanen, punten van afvoeren voor stormdaken …) moeten worden voorbereid. Bijzondere aandacht wordt besteed aan ondergrondse communicatie.
- Een apart item is een tekening van paden, verharde terreinen, hekken zoals stoepranden.
- In sommige situaties kunnen geologische en hydrologische onderzoeken zeer nuttig zijn om licht te werpen op de aard van de grond, het waterregime en het evenwicht. De meeste leemachtige gebieden hebben vergelijkbare omstandigheden en hebben zo’n grondige verkenning niet nodig.
Wat moeten we uiteindelijk van de ontwikkelaars krijgen? Allereerst hebben we een technische en, dat zou een mooie, economische rechtvaardiging moeten zijn voor dit of dat type afwatering. Verdere tekeningen. Ze geven meestal het waterafvoerplan, de zonale uitsplitsing, de bijbehorende afvoerleidingen, de locaties van inspectie- en verzamelputten aan. Onder moeilijke omstandigheden en hoogontwikkelde systemen zijn afbeeldingen van verticale secties en een afwateringsdiagram van constructies vereist. Een tabel met hellingen en dieptes wordt afzonderlijk of op werktekeningen gemaakt. In dezelfde fase wordt een specificatie van alle elementen van het systeem gemaakt (type afvoer, profiel en sectie) en worden de benodigde bouwmaterialen berekend op basis van de hoeveelheid.
Organisaties die betrokken zijn bij de installatie en ontwikkeling van afvoersystemen, gebruiken in de regel de “Richtlijnen voor het ontwerp van afwatering van gebouwen en constructies.” Het werd in 2000 ontwikkeld door JSC “Mossproekt”. De tweede is “Technische aanbevelingen voor het ontwerp, de installatie en de werking van drainages van polyethyleenbuizen met een filteromhulsel” (Laboratorium voor ondergrondse constructies van State Unitary Enterprise “Research Institute Mosstroy”, 2005).
Het belang van een complex professioneel ontwerp is moeilijk te overschatten, aangezien fouten bij het regelen van de afvoer de situatie zelfs kunnen verergeren. Dat is de reden waarom, als er een wens en mogelijkheid is om de afwatering zelf aan te leggen, het beter is om contact op te nemen met specialisten voor een project, vooral omdat het vaak mogelijk is om een systeem zelfs op afstand te ontwerpen (als de ontwikkelaars de nodige gegevens krijgen). Op de markt is de gemiddelde prijs voor het ontwerp van de afvoer van de site gevormd – dit is ongeveer 15 duizend roebel met een bezoek, 10 – zonder het object te bezoeken (als de klant de nodige informatie kan verstrekken). De prijs van het probleem zal ongeveer 20-25 duizend zijn, als de site groot is, en het project omvat de ontwikkeling van drainage van funderingen en een regenwatersysteem.
Gesloten drainagematerialen
Het belangrijkste element van diepe drainage is een buis. Waren vroegere afvoeren gemaakt van keramiek, klei, beton, asbestcement, metaal, hout, steen, zijn ze nu vervangen door polymere buizen van HDPE (lagedrukpolyethyleen) of polypropyleen met een diameter van 50–650 mm. Hun voordelen zijn onmiskenbaar:
- Levensduur meer dan 50 jaar.
- Hoge corrosiebestendigheid.
- Verzamelt geen afzettingen, is gemakkelijk uit te wassen.
- Ze hebben een lage hydraulische weerstand.
- Heb een hoge ringsterkte met een laag gewicht.
- Zijn flexibel.
- Makkelijk te monteren.
- Geperforeerd en textielfilter.
In de gemiddelde particuliere bouw worden meestal gegolfde afvoeren met een binnendiameter van 110 mm en een lengte tot 50 meter gebruikt. Sommige fabrikanten leveren de buis niet op rollen, maar in lengtes van 6/12 meter.
Ze kunnen worden geproduceerd met of zonder perforatie (voor puntuitlaat). Om sedimentair water (topwater) op te vangen, kunnen polyethyleenbuizen met perforatie alleen in de bovenste sector worden gebruikt – afvoer en doorvoer. De gaten bevinden zich in de holtes tussen de golven, waardoor ze niet kunnen vervuilen, de grootte van de sleufperforatie is ongeveer 1,5 mm.
Filters gemaakt van geotextiel of kokosvezel worden gebruikt om ze te isoleren tegen verstopping met kleine deeltjes. Bij kleine diameters wordt de buis om een machine gewikkeld, als de afvoer meer dan 250 mm in doorsnede is, wordt het filter meestal handmatig aangebracht. Op gronden die grindachtige deeltjes bevatten, is een filterwikkeling niet nodig, voor zanderige leemachtige, kleiachtige bodems – een filter is vereist.
Kunststof afvoer kan een of twee wanden hebben, speciale ribben. Enkelwandige buizen zijn geschikt voor de meeste ruimtes tot een diepte van 2 meter. Dubbelwandige afvoeren met verstijvingsribben worden gebruikt als u meer wilt verdiepen, er zijn speciale belastingen (weg, constructie, drukbezocht gebied …), een zeer hoog grondwaterpeil, dat kan bevriezen en sterke grondbewegingen veroorzaken.
Putten zijn ook gemaakt van gegolfd polyethyleen. Ze verschillen in schachtdiameter en hoogte. Bijzonderheden kunnen zijn: diameter, aantal en locatie van aansluitingen. De exacte hoogte van de put wordt verkregen door de schacht door te snijden. De afvoer is verbonden via koppelingen of de buis komt rechtstreeks in de put – in de gaten.
Een belangrijk element van diepe drainage is het filter. Voor deze doeleinden worden meestal geotextielen gebruikt, die zijn gemaakt van polymeren door middel van breien, geweven en niet-geweven methoden. Door zijn speciale structuur en gestanste gaatjes is het niet gevoelig voor dichtslibben, maar filtert het water perfect. Bovendien vervult dit materiaal een scheidende en beschermende functie, het veroudert niet, is bestand tegen de effecten van agressieve chemicaliën, breekt niet af van wortelgroei, wordt niet gegeten door knaagdieren en is geen habitat voor schimmels en schimmels. Vaak maakt de geotextiellaag deel uit van afwateringsroosters en membranen – een synthetisch rolmateriaal met uitsteeksels aan het oppervlak, dat wordt geproduceerd door extrusie. Een natuurlijk analoog van geotextiel is kokosstof, dat qua functionaliteit en duurzaamheid niet onderdoet voor andere bouwmaterialen.
Speciale drainagepompen worden gebruikt om water dat in tanks wordt opgevangen te pompen. Ze zijn niet ontworpen om de waterkolom tot grote hoogte te brengen, maar ze presteren goed. Ze zijn onderverdeeld in eenheden voor schoon water – centrifugaal, die deeltjes verwerken die niet groter zijn dan 5 mm en de hoeveelheid mechanische onzuiverheden niet meer dan 5%. Vuilwaterpompen hebben een iets andere waaier, zodat ze deeltjes met een diameter tot 20 mm kunnen verwijderen en het maximum aan onzuiverheden 10% van het volume kan bereiken. Voor de moeilijkste taken zijn er krachtige pompen met metalen behuizingen, waarbij het maximum respectievelijk 35 mm en 25% kan bereiken. Koeling van drainage-units is water, daarom hebben ze een onderdompelbaar ontwerp. Een duidelijk pluspunt is de lagere inlaat, die zorgt voor het volledig verpompen van de vloeistof. Het in- / uitschakelen gebeurt automatisch – door een vlotter.
Enkele kenmerken van het drainageapparaat
De installatie van het systeem begint met grondwerken. De eerste stap is om greppels te graven die 20 centimeter dieper zijn dan de ontwerpdrainagehorizon – deze afstand is nodig om een kussen te bouwen. Het principe is hetzelfde in de breedte: van de buis tot de wanden van de greppel laten we elk 20 cm over, de geschatte diepte is van 50 cm tot 3,5 meter. Het wordt meestal aanbevolen om een kanaal onder de vriesdiepte te leggen – gemiddeld is het ongeveer 120 cm (om water uit de wortels van bomen af te voeren, verdiepen ze zich met 1,5 meter of meer). De afstand tussen afvoeren varieert in de regel van 5 tot 10 meter, gekozen afhankelijk van vele omstandigheden. De bodem van de sleuf moet met een ontwerphelling naar de opvangbak worden gerangschikt, er mogen geen scherpe stenen en puin op zitten. Maak je klaar, er zal veel overtollige aarde zijn, het is beter om het onmiddellijk in twee kanten te sorteren – afzonderlijk de bovenste en afzonderlijk de onderste laag (maak de aanvulling vruchtbaarder – verwijder de rest of plan het).
Om de filtratie en scheiding van aanvullagen en grond te verbeteren, is de sleuf bekleed met gewalst geotextiel.
Het zandkussen wordt opgevuld – dit is een laag van ongeveer 5 cm. Vervolgens wordt een laag steenslag gelegd – ongeveer 15-20 centimeter (fractie 8-32 mm). Het wordt op een bepaalde helling geëgaliseerd en matig aangedrukt. De helling moet minimaal 3 graden zijn, in de praktijk blijkt dit 0,5 tot 10 mm per meter lopende buis te zijn.
De volgende stap is om de pijpen in de greppel te laten zakken en ze te bevestigen aan verzamelkoppen en putten, de segmenten met elkaar te verbinden. Voor verbinding worden fittingen, koppelingen of lassen op hoge temperatuur gebruikt.
Nu zijn pijpen en putten bedekt met een laag puin van 20 centimeter en 5-10 centimeter zand. Vul voorzichtig de ruimte aan de zijkanten van de afvoer.
De bovenste opvulling bedekken met geotextiel.
De grond opvullen, de grasmat leggen.
Voor eventuele onderhoudswerkzaamheden wordt bij elke seconde een kijkput geïnstalleerd (veel experts adviseren bij elke) drains scherpe bocht. Ook op rechte afwateringsdelen is het aan te raden om de 50 meter toe te passen..
Op de plaats waar de collector de verzamelput of het reservoir binnengaat, is een terugslagklep geïnstalleerd, die de waterstroom naar de locatie zal voorkomen, als om een of andere reden het normale niveau plotseling stijgt.
Zorg voor het afvoersysteem
Via controleputten moet het systeem periodiek worden geïnspecteerd, vooral na hevige regenval en tijdens de periode van actieve sneeuwsmelting. Hierbij wordt bijzondere aandacht besteed aan de aanwezigheid van vervuiling en een afname van de waterstroomsnelheid, een toename van het peil in de putten. Als er afwijkingen worden gevonden, is het noodzakelijk om de afvoer te reinigen.
Het systeem wordt gereinigd met water onder druk. De slang wordt op de pompbel gelegd, in de afvoer gestoken en de helling afgevoerd. De procedure wordt herhaald vanuit verschillende putjes. Zelfs als er geen problemen worden gevonden, is het raadzaam om eens in de paar jaar de leidingen en putten preventief te reinigen met een waterstroom. Inspectieputten moeten tijdens de gehele bedrijfsperiode goed worden afgesloten met deksels.
Als de afvoer van de site correct is ontworpen en correct is gemonteerd, de materialen correct zijn geselecteerd, zal de zorg ervoor niet veel problemen veroorzaken, het systeem zal zowel u als uw kinderen zonder problemen van dienst zijn.
Hoe kan ik de site leeg laten lopen? Ik ben een beetje verward over wat je precies bedoelt met “de site leeg laten lopen”. Kan je meer context geven of specifieker zijn over wat je bedoelt? Moet ik alle inhoud van de site verwijderen, of misschien het aantal bezoekers verminderen? Graag wat meer informatie, zodat ik je beter kan helpen.