In dit artikel zullen we ons concentreren op het probleem van de drainage van vochtige gebieden: het apparaat waarvan systemen nodig zijn, hoe elementen van het drainagesysteem in landschapsontwerp kunnen worden opgenomen, is het mogelijk om landschapsontwerp te creëren in vochtige en zelfs wetlands zonder helemaal drainage.
Voordat u begint met werken aan het apparaat van landschapsontwerp, moet u de geschiktheid van het apparaat van het afvoersysteem van de site bepalen. Het doel van het afvoersysteem is om overtollig water van de site op te vangen en af te voeren. Het leggen van oppervlaktedrainagesystemen is bijna overal nodig, dit komt door de eigenaardigheden van de weersomstandigheden in de meeste regio’s van Rusland, zoals een grote hoeveelheid neerslag gedurende het hele jaar en een korte zomerperiode.
Maar het apparaat van ondergrondse drainage is alleen nodig in vochtige, moerassige gebieden en met een hoog grondwaterniveau (vanaf 2 m of minder) en als de grond middelmatige of zware leem is. We hadden het in ons andere artikel over het apparaat van een gesloten afvoer. Een goed doordacht en ingericht afvoersysteem helpt het probleemgebied af te voeren.
Diepe afvoerbuizen, die ondergronds zijn, hebben geen invloed op de locatie van landschapsontwerpelementen, maar er is een punt waar u op moet letten. Bij het installeren van een ondergronds afvoersysteem worden draai-, inspectie- en absorptieputten geïnstalleerd. Hun omslagen moeten worden gedecoreerd en er gratis toegang toe bieden..
Laten we het eens hebben over enkele manieren om deze putten te versieren:
- Staat de afdekking op het gazon, dan is het mogelijk om het zogenaamde opgerolde gazon op een film te gebruiken of klimmende snelgroeiende struiken te planten, die, zelfs in geval van beschadiging van de takken, snel herstellen.
- Installatie van piramides met klimmende eenjarigen (siererwten, dolichos, sierbonen) over de putafdekking.
- Als de hoes op een bloembed staat, kunt u geotextiel gebruiken, waarop een laag aarde wordt gegoten, en bodembedekkers worden gezaaid (arabis, muurpeper, gorica, tijm, enz.). Indien nodig beweegt de geotextiellaag mee met de planten.
- Als de put boven het aardoppervlak uitsteekt, worden er bloembedden in potten boven geplaatst, worden kleine tuinvormen geïnstalleerd.
- Absorptieputten gemaakt van ringen van gewapend beton zijn aangelegd met mozaïeken, kleine kasseien, hout en zijn vermomd als gewone dorpsputten.
- U kunt kunstmatige stenen kopen, hol van binnen, die speciaal zijn geproduceerd voor het versieren van luiken en putten.
- Bevindt het luik zich op een pad, asfalt of verhard gebied en is het onmogelijk om het te verbergen, dan kan het worden “geslagen”. Bouwmarkten bieden decoratieve luiken in verschillende maten. Maar een afneembaar deksel, onafhankelijk gemaakt van hout of veelkleurige stenen ingebed in cement, ziet er niet slechter uit.
Laten we stilstaan bij enkele kenmerken van een open afvoersysteem in het licht van landschapsontwerp.
Lineaire oppervlaktedrainage
Lineaire drainage bestaat uit kanalen die op een helling zijn uitgegraven, gevuld met een drainagelaag, of trays die schuin ten opzichte van de put zijn gelegd.
De eerste optie is een goedkope en redelijk effectieve manier om open afwatering te regelen. Het wordt met succes gebruikt door eigenaren van kleine tuinpercelen. Hiervoor wordt, rekening houdend met de helling en richting van het stroomgebied, een enkel systeem van trapeziumvormige kanalen gegraven. Een open afvoersloot past perfect in het ontwerp van de site, als je deze versiert met een rotsachtige stroom, worden dergelijke beekjes ook wel droog genoemd. Ze zien er geweldig uit als er water overheen loopt en als ze uitdrogen. Over de sloot kunnen sierbruggen worden gegooid. Een zeer interessante techniek is ook de inrichting van een rotsachtige glijbaan, die is aangebracht over een buis met een grote diameter die in een greppel is gelegd..
Maar meestal wordt bij het regelen van landschapsontwerp de afvoersloot opgevuld. De vulsloot heeft één belangrijk nadeel: dichtslibben. Om dit probleem op te lossen wordt gebruik gemaakt van geotextiel, die over het gehele oppervlak van de sloot wordt gelegd zodat aan beide zijden vrije randen overblijven. Vervolgens wordt een laag fijn en dan grof grind gestort, waarna de drainagelaag wordt afgesloten met vrije randen van de stof. De sloot is bedekt met grof zand. Op het zand wordt een laag turf gelegd.
Voor de inrichting van lineaire oppervlaktedrainage worden ook kant-en-klare draineerbakken gebruikt, die in gegraven sleuven op een goed verdicht zandkussen worden gelegd. De diepte van de sleuf moet gelijk zijn aan de diepte van de bak plus 10 cm voor het kussen.
Trays zijn gemaakt van beton, polymeerbeton en kunststof. Plastic bakjes zijn de beste optie omdat ze goedkoop, licht van gewicht en eenvoudig te installeren zijn. Bij de plastic bakjes worden bevestigingsmiddelen meegeleverd. Om te voorkomen dat zand en vuil het systeem binnendringen, zijn er plastic zandvangers beschikbaar. Hun ontwerp omvat een verwijderbare mand voor eenvoudige reiniging.
Van bovenaf zijn de bakken bedekt met beschermende en decoratieve roosters, die voorkomen dat er grof vuil in komt. Ze kunnen van gietijzer, staal, gelast en roestvrij zijn.
Zo’n afvoersysteem mag niet worden verborgen en versierd. Het zal geen aandacht trekken en met een brede selectie roosters kunt u modellen kiezen die bij elke stijl passen.
Is het mogelijk om überhaupt zonder drainage te doen?
Zoals vermeld in het vorige artikel, streeft modern landschapsontwerp naar harmonie met de natuur, voor het gebruik van al haar schoonheden en geschenken met het maximale behoud van natuurlijk evenwicht.
Is het mogelijk om zo’n schijnbaar ernstig nadeel als een hoog grondwaterpeil in landschapsontwerp te gebruiken? Het is mogelijk en zeer effectief.
Professionals hebben inderdaad lang begrepen dat het beter is om niet met de natuur te vechten, maar om te proberen de kenmerken van het natuurlijke landschap te gebruiken.
In een natte ruimte kunt u een natuurlijk reservoir inrichten door het afvoersysteem zo in te richten dat al het water erin wordt afgevoerd. Meestal bevinden deze gebieden zich op de onderliggende kleilaag. Het is daarin dat je een put moet graven, nadat je het op zo’n manier hebt gedaan dat je zijn grenzen overschrijdt. Anders gaat het water uit het reservoir naar de volgende watervoerende laag. Zo’n vijver kan een echte versiering van de site worden als u ervoor zorgt dat de oevers worden versterkt. Als er meerdere natte plaatsen op de site zijn, kunt u een systeem van reservoirs met elkaar verbinden door bruggen.
Het is de moeite waard om na te denken over de bouw van een put. Op een diepte van 4-8 meter is er de volgende watervoerende laag, die regen en smeltwater bevat dat door de bovenste laag wordt gefilterd. Uw eigen bron past perfect in elke stijl van landschapsontwerp, en in het geval van speciaal geluk, als een waterader door de site gaat, kan de put een bron van drinkwater worden.
Luxe landschapsarchitectuur kan zelfs in de meest moerassige gebieden zonder afwatering worden geregeld, maar creëert uw eigen sprookje in het moeras. Een van de artikelen in de cyclus zal zeker aan dit onderwerp gewijd zijn..
Ik ben benieuwd naar de werking en essentie van het afvoersysteem in landschapsontwerp. Hoe zorgt het ervoor dat het landschap op een goede manier wordt afgevoerd? Heeft het afvoersysteem invloed op de waterhuishouding en de omgeving?