Annulering van vergunningen voor bouwactiviteiten. Wat verliezen we?

Vanaf 1 januari 2009 wordt de verlening van vergunningen voor het ontwerp van gebouwen en constructies, de constructie van gebouwen en constructies beëindigd,
technische onderzoeken voor de constructie van gebouwen en constructies, allemaal met uitzondering van constructies voor seizoens- of ondersteunende doeleinden. De geldigheidsduur van eerder afgegeven vergunningen voor bouwactiviteiten wordt verlengd tot 1 januari 2010. Dat wil zeggen, gedurende het jaar kunnen bouwers op twee manieren naast elkaar bestaan: met en zonder licenties..

Een beetje uit de geschiedenis van het probleem. De staat besloot dat veel onder zijn onmiddellijke verantwoordelijkheden valt en besloot een deel van zijn zorgen aan de mensen te geven. Hiermee is de vergunningverlening op de activiteiten van faillissementscommissarissen en taxateurs komen te vervallen. Ging rustig en onmerkbaar voorbij. De volgende stap is het stopzetten van de vergunningverlening voor audit- en bouwactiviteiten. En als alles kalm is over auditors, zonder uitbarstingen van emoties op staatsniveau – er zijn niet zo veel auditors, en over hun diensten, God verhoede, weet ongeveer vijf procent van onze bevolking het, dan is de situatie met vergunningen voor bouwactiviteiten compleet anders. Hier zijn speren al meer dan een jaar aan het breken met de betrokkenheid van het grote publiek, wetgevers en soevereine mensen, en de voorwaarden van deze annulering worden de hele tijd uitgesteld! De vraag is inderdaad erg moeilijk, of beter gezegd, heel verantwoordelijk. Laat mensen niet weten wat een vergunning is, maar absoluut iedereen is bekend met constructie of de vruchten ervan. Het publiek maakt zich vooral zorgen over de veiligheid van de gebouwde faciliteiten. Iedereen denkt dat de afbrokkelende gebouwen zijn gebouwd door bouworganisaties zonder vergunning, om het simpel te zeggen – hack. Maar controle over bouworganisaties alleen door de vergunningverlenende autoriteit is niet uitgeput, naast vergunningverlening in de huidige wetgeving zijn er zeven (!!!) soorten controle over deze activiteit! Het kind wordt dus niet alleen achtergelaten!

Strikt genomen is de licentieverlening zelf niet gedateerd door Tsar Pea, de licentiewet werd nog niet zo lang geleden aangenomen – in 2001 en volgens
van het hoofd van het Federal Licensing Center heeft zijn bron nog niet ontwikkeld.
Denk aan de jaren waarin licentieverlening begon, de verwoesting die werd geërfd van de overgangsperiode van socialisme naar kapitalisme! Bouw
de industrie ontwaakte amper uit een ernstige crisis, de ene na de andere onderneming ging voor een cent onder de hamer met al hun bezittingen. Nieuw
ondernemingen die verwoest waren door het bouwen van trusts hadden alles: personeel (zij het gehavend door perestrojka), uitrusting, technologie. En de vergunningsvereisten die de Gosstroy hun oplegde, waren heel goed haalbaar.

En wat gebeurt er nu bij het verlenen van vergunningen aan bedrijven om bouwactiviteiten uit te voeren? Laten we beginnen met het verkrijgen van een vergunning.
Elk bedrijf dat van plan is te bouwen, moet een vergunning hebben voor dit soort activiteiten. Het verkrijgen van een vergunning voor elk type bouwactiviteit, en er zijn ongeveer 150 soorten, houdt in:
– beschikbaarheid van bekwame specialisten die in staat zijn om het proces te managen en bouwtechnieken kennen;
– beschikbaarheid van gekwalificeerde werknemers van die specialismen waarvoor een vergunning wordt aangevraagd;
– materiaalbasis met de benodigde apparatuur en gereedschappen.

Dit is dus, in het kort en geen volledige lijst, alleen de hoofdpunten. Bedenk eens waar de nieuwe onderneming alle bovenstaande voorwaarden heeft: basis, specialisten en werknemers? Het vervullen van alle punten voor een nieuw georganiseerde onderneming is een bluf! In het beste geval zal er een groep enthousiastelingen zijn van meerdere mensen en wat apparatuur. Dit is voor iedereen duidelijk, ook voor de vergunningverlenende instantie. Maar ze geven stoutmoedig licenties en nemen ze vervolgens net zo brutaal af – dit wordt licentiebeheer genoemd om te voldoen aan licentievereisten. Enkele cijfers: in 2005-2006 werden ongeveer 100 duizend organisaties van het bouwcomplex geïnspecteerd en werden 499 vergunningen voor de rechtbank ingetrokken.

Maar steeds meer nieuwe ondernemingen krijgen bouwvergunningen. Op dit gebied is er een groot aantal intermediaire firma’s die hun diensten aanbieden om het vergunningsproces te versnellen. Ze bieden alles wat je nodig hebt: geschoolde arbeiders, bekwame burgerlijk ingenieurs met geavanceerde opleidingen, technici met allerlei soorten toelating – denk niet dat deze firma’s als rekruteringsbureau opereren, ze leveren alleen documenten. Ja, alleen de documenten van al deze specialisten. De zogenaamde “dode zielen”, alleen in een andere vorm: er zijn mensen en leven, ze werken voor zichzelf, ieder op zijn eigen onderneming en weten vaak niet eens dat ze constant in verschillende bouworganisaties worden gerekruteerd en vervolgens ontslagen…

Elk tussenbedrijf heeft een reeks documenten die ze voor meer dan een jaar laten rouleren, voor “dode zielen” volgen ze zelfs opfriscursussen, als de documenten maar voldoen aan de vereisten van Rosstroy.!
Wat betreft de materiële basis: ook hier hebben firma’s die licentiediensten verlenen hun eigen documenten voor uitrusting, gebouwen en constructies. Voor de volledige materiële basis hoeft u alleen een leaseovereenkomst met de eigenaar te schrijven – licentievereisten stellen u in staat dit te doen.
En alles zou begrijpelijk zijn als Moskou maar alles wist – waar kan ze heel Rusland volgen – nee, elke regio heeft zijn eigen licentiecentrum, een federale tak die verantwoordelijk is voor het verkrijgen van licenties. En ze weten niets van gekwalificeerde specialisten en bestaande bouwbasissen in hun regio!

Voor de meest ongeduldige vergunningzoekers, die, zelfs met een liberale houding jegens hen in de regionale tak, geen vergunning kunnen krijgen, is er een aanbod van Moskou-firma’s, ze kunnen helpen bij het oplossen van een onoplosbaar probleem in de regio. Prijs bepaalt alles.

Stel je nu voor: een onderneming met vergunning die geen specialisten, geen arbeiders, geen bouwbasis, geen apparatuur heeft! Wat gaan ze aanpassen? Ze kunnen alleen worden vertrouwd om de straten te vegen.
En hoe u zich kunt verhouden tot de uitnodigende reclame: “Voor degenen onder u die geen tijd kunnen verspillen aan het verkrijgen van licenties, kunnen we aanbieden om een ​​kant-en-klaar bedrijf met licentie te kopen” – het toppunt van cynisme! U hoeft niets te hebben om bouwactiviteiten uit te voeren, u heeft alleen geld om een ​​onderneming te kopen.
Het proces van het verkrijgen van licenties is duidelijk, maar waar zal de gelukkige eigenaar van een vergunning naartoe gaan als hij geen inzet of werf heeft? En hij zal kalm zijn licentie in een soort lease-overeenkomst afstaan ​​aan die ondernemingen die hebben wie en wat te bouwen, maar die geen licentie hebben. Dit alles is absoluut technisch opgelost met één slag van de pen..

Er komen warme dagen voor bouwvergunningsbedrijven! Overal wordt geadverteerd dat als het bedrijf erin slaagt om voor 1 januari 2009 een vergunning te bemachtigen, het er zorgeloos mee kan bestaan ​​tot 1 januari 2010, of zelfs langer. En hiervoor “langer” zijn er redenen, aangezien onze rechterhand altijd niet weet wat de linker doet. Ter bevestiging hiervan – de woorden van het plaatsvervangend hoofd van de afdeling Regionale Stedelijke Ontwikkeling van het ministerie van Regionale Ontwikkeling van de Russische Federatie Lyubov Tikhovodova, die zei dat in 2009-2010 de licenties, die verlopen, opnieuw zullen worden uitgegeven en verlengd. Zo’n “wonderbaarlijke” beslissing is volwassen geworden bij het ministerie van Regionale Ontwikkeling. Het ministerie is van mening dat als een bedrijf niet kan navigeren in de nieuwe omstandigheden, het een kans en extra tijd moet krijgen om het probleem op te lossen en de mogelijkheid om te werken. Vertegenwoordigers van het bouwbedrijf hebben dus de kans om de vergunning niet tot het begin, maar tot het einde van 2010 te verlengen. Welnu, er kan nog steeds iets veranderen…

Dit is zo’n vicieuze cirkel bij licenties! Ik wil niet zonder onderscheid over alle bouworganisaties praten, maar voor het grootste deel volgen alle ondernemingen
deze vicieuze cirkel, waarbij enorme hoeveelheden geld worden weggegeven aan bedrijven en ambtenaren. Dus is het allemaal de moeite waard om te besparen? Moet ik me eraan vastklampen?

Wat wordt er aangeboden in plaats van licenties? Gosstroy uit Rusland probeert overal een kwaliteitssysteem te implementeren dat is gebaseerd op de staatsnormen GOST R ISO 9000 in bouw- en installatieorganisaties van de Russische Federatie. Maar het geschil gaat niet over certificering. Tegenwoordig kan het sneller en goedkoper worden verkregen dan een vervagende licentie. Alle ophef gaat over het creëren van zelfregulerende organisaties.

Volgens wet nr. 148-FZ van 22 juli 2008 “Over wijzigingen in de stedenbouwkundige code van de Russische Federatie en bepaalde wetgevingshandelingen van de Russische Federatie” mogen vanaf 1 januari 2009 alleen leden van zelfregulerende organisaties (SRO’s) grote faciliteiten bouwen. Deze SRO draagt ​​de functies van toelating tot het werk over die de veiligheid van kapitaalconstructiefaciliteiten beïnvloeden, evenals de organisatie van controle. Aangenomen wordt dat zelfregulering de stand van zaken in de bouwsector kan verbeteren en de kwaliteit en veiligheid van bouwplaatsen kan verhogen.

De bovenstaande wet gaat ervan uit dat deze zeer SRO’s van verschillende soorten zullen zijn: voor het uitvoeren van onderzoeken, ontwerpwerkzaamheden en het rechtstreeks uitvoeren van bouwactiviteiten. De praktijk van vandaag leert echter dat veel bouwbedrijven zich met alle soorten van deze werken bezighouden. De wet geeft geen antwoord op de vraag hoe deze organisaties zouden moeten zijn, ontbonden en lid worden van verschillende SRO’s?

Het tweede controversiële punt voor het maken van de overstap naar een SRO is het lidmaatschap zelf, wat een substantieel inschrijfgeld en daaropvolgende kosten met zich meebrengt
maandelijkse inhoudingen. Op dit punt zijn tegenstanders van de afschaffing van vergunningen een van de belangrijkste, wat hen motiveert dat kleine en middelgrote bedrijven door de bouwelite uit de bouw zullen worden verdreven. In dit opzicht zal alles afhangen van de lijst van werken die zullen worden toegeschreven aan de exclusieve bevoegdheid van de SRO. Het is duidelijk dat schilderwerk niet als toelating zal worden aangemerkt, maar kleine en middelgrote bedrijven die de last van het onderhouden van een SRO niet kunnen dragen, zullen voor hen niet overleven.!

Het derde controversiële punt is hoe de beruchte toename van de SRO-verantwoordelijkheid voor het resultaat van haar activiteiten kan worden verzekerd. Er zijn twee voorstellen: door een compensatiefonds op te richten of door bouwprojecten te verzekeren. Hoewel, in wezen, het compensatiefonds en de oproep om waarde te hebben als een verzekering. Maar hier hebben we het over de komst van grote verzekeringsmaatschappijen op de bouwmarkt, en als gevolg hiervan zal deze komst de bouwkosten zelf verhogen. Alles bij elkaar: entreegelden en verzekering leiden tot hogere bouwkosten en vallen op de schouders van de consument.

En nog een heel belangrijk punt: de bestaande wetgeving is verre van ideaal en moet worden verbeterd. Tegenstanders van de afschaffing van vergunningen maken het Grondwettelijk Hof bang dat de aangenomen wet niet voldoet aan de normen van de grondwet van de Russische Federatie. Maar dit is allemaal goed te doen, je hebt alleen tijd en gezond verstand nodig!